‎"+neden olric?
+ne neden efendimiz?
+neden hep imkansızı seviyorum?
+belki de imkansızlar sizi seviyordur efendimiz". .​

Bir türlü sonuna gidemiyorduk rüyalarımızın korkuyorduk, korkuyordum..! Hayallerinde bile korkar mı insan Olric ?
Gerektiğinde korkar efendimiz..​

"+içelim olric . .
-kime içelim efendimiz?
+hala şerefine içilebilecek dostlarımıza içelim olric. .
-olur efendimiz".​

Rakı olric. . .
+ içelim efendimiz. .
yara'sın olric. .
+ yara'lar kanadıkça güzeldir efendimiz. .
Fondip olric silinmiş geçmişimizin umutlu gelecegine​

Olric'den bahsedeyim(Bilmeyenler için) Oğuz Atay'ın Tutunamayanlar adlı eserinde Turgut Özben adlı karakterin Hayali var olmayan gerektiğinde her yardımı yapan ve Turgut'a efendimiz diye hitap eden Hayali Varlıktır.​

Bütün hayatınca konuştu. Sonunda tutunamayanlar diye bir söz çıkarabildi ortaya: tek bir kelime. Çoğul bir kelime. Unutamadığı bazı insanları birleştiren bir kelime.​

“Büyümek, yalnız tutunanlara gerekli.”​

“..herkesi ben ararım kimse beni aramaz bir yandan da iyidir bu tutum derdi bir insanı istemediğin zaman görmezsin bu huyuna alışırlar senin aramanı beklerler bir yandan da hazindir sen aramayınca kimsen yoktur yalnız başına yaşarsın yalnızlığını bir yandan da sitem ederler neden aramadın beni derler oysa onlar hiç aramazlar…”
​

"Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim
asmadım. Kötü yaşarım korkusuyla hiç
yaşamadım. Ben kötüyüm. Sizlere
karşı kötü duygular besledim içimden.
Beceriksizliğimden uygulayamadım kötü
düşüncelerimi."
​

Kelimeler, yalnızlığı anlattı ve yalnızlığın içinde eriyip kayboldu.. Yalnız kelimeler acıyı dindirdi ve kelimeler insanın aklına geldikçe, yalnızlık büyüdü, dayanılmaz oldu..​

-Bazıları ne kadar Şanslı Olric..!
-Kimler efendimiz?
-HANİ ŞU SEVDİKLERİYLE YANYANA UYUYANLAR...
-Ya biz efendimiz..?
- İyi geceler Olric uyu artık..​

-Yağmur yağıyor Olric. Islanıyor etraf, ağlasak kimse anlamaz değil mi?
-Anlamaz efendimiz..



-Ve ben Olric düşmeseydim düşlerimin sırtından zaten inecektim...



-Daha kaç kez ıskalayacağız hayatı Olric?
-Oklarımız bitene kadar efendimiz....



- Bu yol nereye çıkar Olric?...
- Hiçbir yere efendimiz...
- Hiçbir yer neresidir Olric?...
- Doğru yerdir efendimiz...
- Gidelim mi?..
- Vardık efendimiz......​

Ne demek yazmak? Yazmak, kendi düşünceleriyle ilgili bir belge ortaya koymak. Ne kadar ürkünç bir iş. Kafamın içinde belirsiz yaratıklar olarak yüzen ve sadece var olmalarıyla yetindiğim cisimciklerin resmini çizmek. Rüyaların resmini çizmek kadar güç.

Oğuz Atay, Tutunamayanlar(Sf.510)
​

Hayır, sen kaçıyordun. Hayır kaçmıyordun: insana ihtiyacın vardı. İnsanı arıyordun canım kardeşim. Bunda utanacak ne vardı?
Oğuz Atay - Tutunamayanlar


Ne istiyorlardı senden Selim? Belki sen çok şey istiyordun onlardan. Verdiğinin hiç olmazsa küçük bir parçası kadar birşeyler istiyordun. Sonunda kaçıyorlardı.
Oğuz Atay - Tutunamayanlar



Ne kadar ürkünç bir iş. Kafamın içinde belirsiz yaratıklar olarak yüzen ve sadece var olmalarıyla yetindiğim cisimciklerin resmini çizmek. Rüyaların resmini çizmek kadar güç.
Oğuz Atay - Tutunamayanlar



Sen biriktirmeyi seversin. Hadi devam et şimdi... Kuru yaprakları, deniz taşlarını, gözyaşını, sorulamamış soruları, senden kalan sesleri, yaşanamamış paylaşılmışlıkları, birlikte harcamak üzere kalbinde biriktirilmiş zamanları ve hüznü ve özlemi biriktirmeye.
Oğuz Atay - Tutunamayanlar



Sen acıyı biriktirmeyi seversin Olric. Sen biriktirmeyi seversin.
Oğuz Atay - Tutunamayanlar​