Bir zamanlar uzak Virane kentinde bilge ve güçlü bir kral hüküm sürüyordu. Ve gücüyle korku salıyor, bilgeliğiyle seviliyordu.
Bu kentin ortasında suyu serin ve berrak bir kuyu vardı. Kral ve saray halkı dahil bütün kent oradan su içerdi. Çünkü başka kuyu yoktu.
Bir gece herkes uyurken bir cadı kente girdi ve kuyuya garip bir sıvıdan yedi damla damlattı ve dedi ki: "Bu saatten sonra bu sudan kim içerse delirecek."
Ertesi sabah kral ve mabeyincisi dışında herkes kuyudan suyunu içti ve cadının söylediği gibi delirdi.
Ve o gün boyunca insanlar dar sokaklarda ve pazar yerlerinde birbirlerine şundan başka bir şey söylemediler: "Kral delirmiş, kral ve mabeyincisi akıllarını yetirmiş. Kuşkusuz deli bir kral tarafından yönetilemeyiz."
Kral, akşam bir kuyudan kadehin doldurulmasını emretti ve kadehten bol bol içti ve mabeyincisine de içirdi.
Ve uzak Virane kentinde büyük bir sevinç yaşandı. Çünkü kral ile mabeyincisinin akılları başlarına gelmişti.