Hep yorgundur umutlarım.
Ne zaman birini sevmeye kalksam,
Kalktığım gibi otururum yalnızlığın yanı başına.
Öyle beni yürekten seven de olmaz zaten.
Biraz ışıldayan gözlere dalıp,
Türlü hayalin peşine takılıp gitse yüreğim.
Ayrılık gelip çatar birden.
Sonra hüzün vurur gözlerimin sahiline.
Ağlamak isterim kendimle bir başıma öylece.

Herkes gibi benim de çocuk yanlarım var.
Masum gülüşler saklarım hep.
İçten ve masum gülüşler.
Aslında Kalabalıklar kadar yalnızım ben.
Ecel gelse öldürmez.
Tutsam hayatın ellerinden.
Akşam kızıllığına gömülür düşlerim.
Çoktur küsüşlerim.
O yüzden öfkem hep kendimi yakar.

Bazen susuz çöllere düşerim.
Öyle çok susarım ki aşka.
İçten gelir duygularım.
Ama içten sevmez umut bagladıklarım.
Susarım, kanarım.
Vakit benden çalar.
Uzaklar beni çağırır .
Gidemem bir adım öteye.
Ve Ağlamak isterim kendimle bir başıma öylece..​