Rapunzel adlı üyeden alıntı:

MARİE BALTER kendisine bile bakmaktan aciz, alkolik bir annenin evlilik dışı dünyaya gelen çocuğuydu. Beş yaşına geldiğinde çocuk bakım yurduna yerleştirildi.

* Daha sonra bir çift tarafından evlat edinildi. Sadist çift, küçük kızı evin mahzenine kapayıp, ona sistematik bir biçimde işkence etti. Çiftin toplum içindeki saygın konumu, küçük kızın yaşadıklarını çevreden kolaylıkla gizliyordu.

* Marie on yedi yaşına geldiğinde depresyondan felç geçirdi. Kas spazmları ve boğularak ölmesine sebep olabilecek denli yoğun astım krizleri geçiriyordu. Halüsinasyon da gördüğü için doktorlar ona yanlışlıkla şizofreni teşhisi koydular.

* Bundan sonraki onyedi yılı akıl hastanesinde geçti. Umutsuzluk ve çaresizlik içinde kıvranan kız, yemek yiyemiyor, fazla kımıldayamıyor ve intihar etmeyi sıkça düşünüyordu.

* Otuz dört yaşına geldiğinde doktorlar Marie’nin durumunu yeniden değerlendirdiler. Onun şizofren olmadığına, ağır depresyon geçirdiğine ve panik atak yaşadığına karar verdiler.Arkadaşlarının ve kendisini seven birkaç sağlık görevlisinin yardımıyla Marie hastaneden çıktı.

* Artık yaşamını nasıl sürdüreceğine kendisinin karar vermesi gerekiyordu. Terk edilmiş, işkence görmüş, tacize uğramış, hayatının otuz dört yıllı ziyan olmuştu. Kızgın, öfkeli, umutsuz olmak onun en doğal hakkıydı. Yaşamının sorumluluğunu üstlenmeden, devlet yardımıyla hayatının sonuna kadar yaşayabilirdi. Ama o, bu yolu seçmedi.

* Marie üniversiteye girdi ve mezun oldu. Evlendi. Harvard Üniversitesi’nde mastır yaptı. Psikiyatrik hastalarla çalıştı. Konferanslar verdi. Biyografisini yazdı.

* Elli sekiz yaşındayken, on yedi yılını geçirdiği hastaneye yönetici olarak atandı. Haber ajansları onun yeni görevini haber yaparken, o zaferinin açıklamasını şöyle yaptı;

* “Eğer affetmeyi öğrenmeseydim, bir adım bile gelişemezdim. Yaşamım ziyan edilmiş bir yaşam olurdu. Ve bugün bu hastaneye yönetici olarak dönemezdim.”

Genişletmek için tıkla ...

ßu GsL payLasimin icin TskLer ( ßu Hyt'a Hic ßir $ey icin Geç oLmadini ßizLere Yeniden hatirLattin...)

Rapunzel adlı üyeden alıntı:

Bu kadar berbat bir hayatın içine düşüp kin ve öfke kusmak yerine hayatına dört elle sarılan insanlar küçük mucizeleri gerçekleştirmiyor mu sizce de ? Bütün kötülüklere rağmen dik durmayı güçlü olmayı hepimizin başarması dileğiyle..

Genişletmek için tıkla ...

payLasimLari Gibi Yüreqi GsL Insan umarim Sen ve SevdikLerin icin ßu diLekLerin KabuL oLur İmza : Umutsuz Vaka... :s50:

Rapunzel

Rapunzel adlı üyeden alıntı:

Kızgın, öfkeli, umutsuz olmak onun en doğal hakkıydı.

Genişletmek için tıkla ...

Bu söz çok önemli biliyor musun ? kaç kişi bu bayanın yaptığını yapıp zoru seçiyor ? kaç yaşam bu bayan gibi yönünü belirleyebiliyor. Rotasız hareket etmeye çalışan kaç yaşam var ? Sorun aslında karar vermekte değil vereceğin kararın ne denli doğru olduğunu sezebilmekte. Ve ayrıca yönlendirme çok önemli.. Belki cahil biri tarafından yönlendirilseydi hala hastanelerde olabilirdi.Hikayede aktarılmayan yerler illaki vardır acaba karşısına nasıl biri çıktı ve rota belirledi ona.. Neyse nice yaşamların bu denli güzel olaylarla renk kazanması dileği ile.

hayat benim açımdan sadece bi pencere bende misafirim ve misaifr olduğum dunyada misafirlerim oluyor kimine misafirperverlik yaparken kimini ben salllamam kimi beni sallamaz.. işte hayatın ozeti bence bu bu şekilde bakmak sorunlu zamanlardan sıyrılmak için lazim zira ölüm nasılsa mutlak ve gerçek ve zamanı belirsiz ama yasamak ihtimal 10 dakika sonrası ihtimal incirler olduğunda onu yiyebilme ihitmalin belki var ama su an çok güzel kavun var yerim arkadas diye bakmak en mantıklısı ... misafirlikte ağırlanırken yani ilaki zorda kalmak yanlıslara dusmek üzülmek sıkılmak rezil olmak bile var ... ama napıyım olmus diyip cekilmesini bilmeli insan ... yoksa iki dunyada rezil olurki bu en kotusu...