Yabancı Kaynaklardan Paranormal Olaylar

Olay-2

---

12 yaşımdayken okuldan eve yeni gelmiştim ve her zamanki gibi evdeki tek kişi bendim (kardeşler arkadaşlarda veya okul programlarından sonra, ebeveynler işte).

Her neyse, bir şeyler atıştırmak için mutfağıma girdim ve daha önce hiç hissetmediğim bu garip hissi hemen hissettim. Midem bulandı ve yemek salonuna gittim ve bir sandalyeye oturdum. Ne kadar sessiz olduğunu fark ettiğimde başım eğik bir şekilde orada oturdum. Kafamı kaldırdım ve bir süre odayı inceledim. Yaklaşık 20 saniye kadar sadece saf gergin sessizlik ve hiçlikten sonra, bu yüksek ses doğrudan sandalyemin altından geldiğinde biraz rahatladım! Kelimenin tam anlamıyla kağıt parçalanıyormuş gibi geliyordu. Sandalyemden fırladım ve bunu yapar yapmaz, küçük bir kızın kıkırdamasını, ardından mutfaktan evin önüne doğru koridorda koşan bu yumuşak ama gürültülü ayak seslerini duydum.

Gözlerimi koridora açılan kapıdan ayırmadan yavaşça arkamdaki duvara geri döndüm ve ardından arka kapıya doğru ilerlemeye devam ettim. Oraya varınca hızla oradan uzaklaştım ve benden 3 ev ötede olan arkadaşlarımın evine koştum. Annemi işyerinden aradım ve bana olduğu yerde kalmamı söyledi. Bu hala başıma gelen en açıklanamaz şey

Olay-3

---

Çok uzak bir yolda ilerliyordum. Herhangi bir yönde saatlerce ev veya nüfus yok. Bölgede yaşayan herhangi bir insan beklemediğim için fazla dikkat etmiyordum. Ancak sonunda bir çeşit beyaz cübbe giyen bir kadının yanından geçtim. Yanından geçerken, otostop ister gibi elini salladığını fark ettim. İsteksizce geri döndüm. Onu hala arka görüşümde görebiliyordum. Ailem tarafından tavsiye edilmediğim için genellikle otostopçulara binmeyi teklif etmem. Ancak birinin bu kadar geç kalmasına izin vermek gerçekten kötü olurdu.

Ama ona geri döndüğümde, hiçbir yerde bulunamadı. Onu , dikiz aynamda gördüğüme yemin edebilirim. Ama sonunda ondan hiçbir iz yoktu.

Olay - 4

---

Muhtemelen buradaki diğerleri kadar aşırı değil ama 13 ya da 14 yaşlarındayken birkaç arkadaşımla dışarı çıkıp eve yürüyordum. Sonbaharın sonlarında saat 9 civarındaydı, bu yüzden bu noktada oldukça karanlıktı. Geri dönerken arazime girmenin tek yolu olan bir yolda yürümek zorunda kaldım, bu yüzden karanlık olmasına ve oldukça kabataslak görünmesine rağmen, daha önce oradan 100 kez geçmiş olmaktan endişe duymadım. Yolun yarısındayken sağ omzumdan bir elin kavradığını hissettim, sadece bir şey bana dokunmuş gibi değil, omzumu büyük bir güçle sıktı ve omzumun üzerinden baktığımda beni karşıladı. İnce havadan başka bir şey değil. Korktuğumu söylemek güvenli ve eve giden yolun geri kalanını koşmaya devam ediyorum. Biraz paranoyak bir araştırmadan sonra, ben oradan geçmeden çok kısa bir süre önce birinin o yoldaki bir evde kendini öldürdüğünü öğrendim.

Olay-5

---

---

Normal bir geceydi, tüm aile akşam yemeğini yedik, biraz televizyon izledik ve sonra yatmaya gittik. Hepimizin ebeveyn banyosundaki fayansların “kırılmaya” başladığını duyduğumuzda bir saat geçmiş olmalı. Hayatımda duyduğum en korkunç şeydi ve tam 5 dakika sürdü.

Aileme seslendim ve bana yatakta kalmamı söylediler. Kontrol edip etmediklerinden emin değilim ama ertesi sabah gittiğimde tüm fayanslar duvardan çekilmişti ama hiçbiri düşmemişti.

Olanların mantıklı bir açıklaması olduğuna eminim (en azından hayatım boyunca bir tane olmasını umdum) ama 10 yaşındaki ben için korkunç ve ürkütücüydü.

Olay -6

---

---

---

İlkokulda sınıfımda oturuyordum, birdenbire bu ezici umutsuzluk duygusu beni birdenbire vurdu. Kalbinin ayağının üzerine düştüğünde ama on kat büyüttüğünde hissettiğin o duygu gibiydi. Yanımdaki bir kıza döndüm ve ona "Az önce gerçekten kötü bir şey olmuş gibi hissediyorum" dedim. O gün daha sonra, sınıf arkadaşıma söylemeden hemen önce kardeşimin 15 katlı bir binadan atladığını öğrendim. Ertesi gün neden sınıfta olmadığımı ve görünüşe göre eve gönderilmesi gerektiğini öğrendi. Aslında onunla biraz önce konuşmuştum ve bu hala beni çok korkutuyor.

Olay -7

---

---

---

Yatağımın altından birinin şarkı söylediğini duydum, yatağın altında olabilecek hiçbir şey yoktu, telefon, iPod, radyo, hoparlör ya da her neyse, tam anlamıyla yatağımın altında uzanmış bir kadın şarkı söylüyor gibiydi.Yatağımdan atladım ve altına baktım, hiçbir şey yoktu, ama nedense oda yatağın altında çok daha karanlıktı. Şarkı, atladığım anda durdu, o zamandan beri duymadım.

Olay-8

---

---

Gençlik günlerimde başka bir ülkeden (biliyorum, Nepal) biriyle çevrimiçi çıkıyordum. O zamanlar çok aşıktım ve bir arkadaşını göreceğini söyledi. Yapacak bir şeyim yoktu, ben de yattım. Uyanık uyumaya başladım (bunun için doğru kelimeyse idk) ve ilk başta sesleri dinlemeye başladım ve ne dediklerini anlayamadım. Sonra bir oturma odasında gülüp içen 5-6 kişi gördüm. Uyandım ve tekrar uyumadan önce bunu merak ettim. Ertesi gün resimler gönderiyor ve tam olarak gördüğüm yer ve insanlardı (onun dışında).

Olay-9

---

---

---

Yerleştirmede geçen bir günden gerçekten çok yorulmuştum ve yatağıma yan tarafıma uzandım ve dizüstü bilgisayarıma bakıyordum. Sol tarafta, yatağımın hemen yanında karşımda duran sandalyem vardı. Saate baktım ve yaklaşık 5 dakika sonra istemsizce beni bugüne kadar dehşete düşürecek son derece canlı bir rüyaya daldım.

Rüyamda üniversitedeyken uzun siyah saçlı ve yüzü olmayan bir kız kapıya gelip benden ödül kazandığımı ve onunla gitmemi istediğini söyledi. Ayağa kalktım ve sanki yüzü yokmuş gibi, tehdit etmiyormuş ve hoş ama tuhaf bir varlığı varmış gibi onu takip ettim. Bir koridorda yürüdük ve ödülümün ne olduğunu sordum. Göreceğini söyledi ama önce bir şeyler yapmalısın. Elbette dedim ve ne yapmam gerektiğini sordum. Büyük bir ödül alacağımı ama bunu topluluk önünde konuşma yoluyla kazanmam gerektiğini ve büyük bir kalabalığın önünde konuşma yapmam gerektiğini söyledi. Ödülü kabul edeceğimi söyledim ama halka açık bir konuşma yapmamın hiçbir yolu yoktu.

Bir kapıya geldik ve bana açmamı söyledi. Kapıyı açtım ve sonunda bir sahne olan koltuklarda sıra sıra insanların olduğu kırmızı bir halı üzerinde yürüdüm. Bir spiker adımı anons etti ve herkes alkışlarken dönüp bana baktı. Dehşete kapıldım ve hayır, ödülünüzü saklayabilirsiniz dedim. Yüzü olmayan kadınlar arkamdaydı ve beni ileri ittiler. Hemen geri döndüm ve ödülünüzü istemediğimi söyledim. Bu onu kızdırdı. Daha sonra olanlar bu güne kadar hala benimle dalga geçiyor. Yanımdaydı ve tam o anda sırtıma bir tokat attı. Garip olan, hayatımda hissettiğim en büyük tokat olmasıydı. Bir insan'a atılabilecek tokatın 10 hızlı olanı

İleri sarsıldığımda anında uyandım ve tokat yediğim yerde sırtımda bir acı hissettim. Arkamı döndüm ve boş sandalyeyi gördüm ve orada kimse yoktu. Sırtım gerçekten tokat yemiş gibi hissediyordum ve çıldırıyordum. Gidip aynaya baktım ve sırtımda bir el izi vardı. Saati en son kontrol ettiğimden bu yana sadece 10 dakika geçmişti.

Olay-10

---

---

7 yıldır perili bir apartman dairesi olduğunu fark ettiğim yerde yaşadım, bu yüzden bunlardan çok var. Kulağa çılgınca geldiğini biliyorum ve bana inanmak zorunda değilsin (eğer yaşamamış olsaydım inanmazdım), ama madem sordun, sana öne çıkanları vereceğim.

• Duş aldığımda bazen banyo aynasında küçük el izleri çıkıyordu. Neredeyse 13 yaşındayken taşındım ve orada yaşayan tek kişi annemdi; el izleri 10 yaşından küçük bir çocuk büyüklüğündeydi ve orada yaşadığımız süre boyunca periyodik olarak aspire edildi ve hiç büyümediler.

•Haftalar veya aylar boyunca, belirli bir kapının (banyonun tam karşısındaki yatak odası) kendine ait bir fikri varmış gibi görünebilir. Bu süre zarfında ne açık ne de kapalı kalmasını sağlayamadık çünkü rastgele kapanıp kendi kendine açılıyordu. Normalde, bu olduğunda yavaş hareket ederdi, ama bir keresinde kendini çarparak kapattı. Hava cereyanı veya engebeli zemin yüzünden yapmıyordu, çünkü orada yaşadığımız zamanın %90'ında tamamen normal bir kapıydı ve bu “isyan dönemlerinin” sadece 2-4'ü vardı.

• Her şey kendi kendine hareket ederdi. Bunun çok dikkate değer iki örneği, 20 oz zamandı. Fıstık konservesi odanın her yerine uçtu ve fıstıklar her yere saçıldı ve zincir kilidinin zinciri kendiliğinden sallanmaya başladı ve beş dakika boyunca bunu yapmaya devam etti. Bu olaylar aynı hafta içinde oldu. (Bina 1930'larda yapıldığı için merkezi havalandırma yoktu. 2 pencereli klimamız vardı. O kadar.)

• Yoktan çizik alırdım. Çoğunu açıklayabilirdim, ancak bazıları açıklanamazdı, örneğin beden eğitimi dersinde uyluğumda aldığım çizik (insanlar tarafından çevriliyken, hiçbiri olağandışı bir şey görmedi ) ve bileğimdeki kesik gibi. Saçıma şampuan sürerken ortaya çıktı.
Çok daha fazlası vardı, ama bu zaten oldukça uzun, bu yüzden şimdilik orada bırakacağım.

Olay-11

---

---

Lisedeki en iyi arkadaşlarımdan biri ve ben eyaletimizde bulabileceğimiz tüm perili yerlere arabayla giderdik. Bazen başkalarını getirirdik, bazen de yalnız. Çok ürkütücü şeyler oldu ama genellikle biz kenarda kaldık ve çoğu açıklanabilirdi.

Asla unutamayacağım ve mantıklı bir sebep bulamadığım bir şey oldu. Bir gece o ve ben küçük oyunumuzu oynuyorduk ama bu sefer kendi kasabamıza saplandık. Ürpertici şeylerle tanınan bir köprüye gidiyorduk ve daha önce milyonlarca kez bulunduğumuz bir mahalleden geçiyorduk. Sadece evlerle dolu sessiz ve karanlık bir mahalleydi. Yine daha önce geçtiğim bir sokağa girdi ve önümüzde ormana giden çakıllı bir yol vardı. "Bu ne ya, hatırlamıyorum" gibi bir şey söyledim. Ve o ölü sessizdi ve çakılın üzerine ve ağaçların içine sürdü. Arabayla gidiyorduk, virajlar ve virajlar vardı ama etraftaki tek şey bu çakıllı yol ve ağaçlardı. Kafamın karıştığını söyleyip durdum, bulunduğumuz yer burası olmamalıydı ve arkadaşım da aynı fikirdeydi.

Bu bölgede sayısız kez bulunduk ve herhangi bir orman veya çakıl yol vardı. Kendimi çok huzursuz hissettim. Bana telefonunu verdi ve google haritalarını açıp nerede olduğumuzu görmemi söyledi. Bu bizim konumumuzu belirlemezdi ve bu noktada hemen hemen ağlamaktan ve aşırı nefes almaktan başka bir şey yapmıyordum. Bir süre araba sürdük ve dışarı çıkan veya nereden geldiğimizi gösteren bir yol bulamadık. Sonunda sonsuza dek ondan kurtulduk ve sessizce beni eve götürdü.

Ertesi gün tekrar bulmaya karar verdik, aynı yolları kullandık ve orada HİÇBİR ŞEY yoktu. Mahalle normaldi.

Yalnız olsaydım, bunu uykuya dalmak ya da aklımı kaybetmek olarak değerlendirirdim ama ikimiz de birlikteydik ve aynı şey oldu. İnsanlara ne zaman anlatsam bana inandıklarından emin değilim ama yine de tüylerim diken diken oluyor. Bu ormandayken açıkça korkutucu bir şey olmadı ama %100'ünün orada olmaması gerekiyordu.

Olay-12

---

---

1. HDU – Gece vardiyama başladı ve bir hasta bana döndü ve bu gece öleceğini ve gölge insanların onu almasına izin veremeyeceğimi söyledi. O gece, ışıklar açıkken öldü ve o koyda başka kimse yürüyemezken, yatağının etrafında dans eden gölgeler görebiliyordunuz.
2. ⁠HDU - Sonunda tüp takıp İTÜ'ye götürülmesi gereken bir hastam vardı, ancak bundan birkaç saat önce çılgın bir dönem geçirdi ve karısının onu izlediğini ve bunda farklı bir şey olduğunu söyleyip durdu. onun aynı olmadığını ve onun sadece gitmesini istediğini ve yataktan kalkabildiğinde onu ziyaret edeceğini (o sırada aynı hastanede, farklı bir sebep). Bundan yaklaşık 2 gün önce ameliyattayken öldüğü ortaya çıktı.
3. ⁠HDU – Ameliyattan çok belirgin bir bacak ülseri ile dönen bir hastayı emzirdim (yıkayıp deri grefti yapmaya çalıştılar ama çok nekrotikti ve ertesi gün bacağını alacaklardı) . Gece boyunca kafası çok karışıktı, ama ertesi sabah karısı geldi ve onunla çok daha fazla meşguldü. Herkese sadece ölmek istediğini ve daha fazla tedavi istemediğini söyledi. O öğleden sonra 4:30'da ölmek istediğini çünkü sonunda rahatlayabildiğini söyledi (daha sonra öğrendik ki o saatte işten çıkıp televizyon karşısında dinleniyordu). O öğleden sonra 4:33'te öldü, beni ailesiyle birlikte ağlarken işaret edin. Birkaç gün sonra, mide ülseri olan hastayı etrafta dolaşırken gördüğümde, mide bölümünden bazı ekipman toplamak için hastanenin bağırsaklarına inmek zorunda kaldım.
4. Solunum – İlk kez bir ceset gördüm, kimse bana bir insanın gözlerini kapattığınızda filmlerdeki gibi kapalı kalmadığını, tekrar açılabileceğini söylemedi. Bana işaret edin, bu kişinin gözlerini kapattıktan sonra göğsünü yıkarken, dönüp bana baktığını görmek için, çünkü gözleri yeniden açıldı, küçük bir kız gibi çığlık attım ve herkes aceleyle içeri girdi.
5. Topluluk – Bir gecede bir hastanın evine çağrıldık, vardığımızda hasta taze kan kustuğu için orada bir sağlık görevlisi bulduk. Ölmek üzere olduğu için ayrıldılar ve yerinde bir DNAR vardı, bu yüzden yasal olarak hiçbir şey yapamıyorlardı. Kaldık, onu yıkadık ve kardeşi teselli ettik ve daha fazla kan kusarak ve sürekli kakasını yaparak ölmesini izledik. Sonuç olarak, alkolizm nedeniyle karaciğer kanserinden ölmesi yaklaşık bir buçuk saat sürdü ve bu çok rahatsız edici ve onursuz bir ölümdü. Ancak cenaze düzenlemeleri ve cenazenin teslim alınması konusunda kimse kardeşine haber vermediği için, ölen kardeşini almak için arayacak kimsesi yoktu ve biz de yaslı bir kardeşi son akrabasının cansız bedeniyle yan odada bir saate kadar yan odada bırakmak zorunda kaldık. Cenaze salonu 3 saat sonra halletmek için açıldı.
6. ⁠HDU – bir tuvaletimiz vardı ve zil kendi kendine çalmayı severdi ama hastalar orada bir şeyler gördüklerini söyleyerek o banyodan kaçarlardı, ben zile cevap vermek için oraya gidene kadar (hayır) hiçbir şey düşünmediler -bir tane orada) ve kapı arkamdan kilitlendi, kapı kilitleri sadece içeriden çalıştığı için bunu yapmak oldukça zor ve anahtarı olan tek kişi olduğu için dışarıdan kilidi açması için bakım görevlisini aramanız gerekiyor.

Olay -13

---

Garip bir hikayem var (hayalet hikaye değil) Kelimenin tam anlamıyla hiç kimseyle konuşmadım. Küçük bir hikaye.. Geçmişimde birkaç önemli kişisel olay yaşadım. Ebeveynler 1 yaş civarında ayrıldılar ve 5 yaş civarında babamdan ve geniş aileden uzağa taşındılar. Eyalet dışına taşınmadan önce de yaklaşık 8 farklı evde yaşadım. İnanıyorum ki, bu olaylar sayesinde ortalama bir insandan çok daha genç anılarım var. 2-3 yaşından itibaren ailemle konuşarak anıları doğruladım. Ve bir tanesi 1'den doğrulanmadı (ailemle ilgili bir hatıra hala birlikte).
Yani şimdi garip için. 2-4 yaşımda çok genç olduğumu ve 'annemin gördüğünü görebildiğimi' hatırlıyorum. Gözlerimi kapatırdım ve esasen onunkileri görebilirdim. Bunu yaptığımı pek hatırlamıyorum ama durduğu günü çok net hatırlıyorum. Uyandım ve kendi kendime "hadi bakalım annem neler yapıyor" diye düşündüm. Gözlerimi kapattım ve hiçbir şey. “Yetenek” ortadan kalktı. Orada öylece uzandım ve kendi kendime düşündüm, kelimesi kelimesine, "ha, büyüyor olmalıyım." Ve bu kadardı, ikinci bir düşünce vermedim. Sanki olacağını biliyordum ve kabullenmiş gibiydim. Hayatım boyunca bu hatıraya sahibim ve zaman zaman düşünüyorum. Muhtemelen aşırı aktif bir hayal gücü ama diğer deneyimler, anılar ve rüyalarla birleştiğinde beni gerçekten meraklandırıyor.

Olay-14

---

Benimki bir olaydan ziyade bir şeyler koleksiyonuydu. Büyüdüğüm evde paranormal bir şeyler oluyor gibi görünüyordu. Tipik hayalet eşyalarınız vardı: kapılar kendi kendine açılıyor, lavabolar açılıyor, koridorda yukarı ve aşağı ayak sesleri, eşyalar kayboluyor ve yeniden ortaya çıkıyordu. Gerçekten ilginç olan birkaç olay vardı.
-Gece yarısıydı ve ben uyuyordum. Aniden müzik sistemim (bu 90'lar) tam patlamayla açıldı. Kalkıp kapattığımda, prize takılı olmadığını fark ettim mi?!
-Yatakta duvara dönük kitap okuyordum ve aniden tüm vücudum hafifçe yuvarlandı, sanki biri yanınızda yayların üzerinde oturuyormuş gibi. Kız kardeşime ne istediğini sordum - cevap yok. Anne? Cevap yok. Bu sırada boynumdaki tüyler diken diken olmuştu. Sadece 10 yaşındaydım ve yuvarlanıp bakmaya çok korktum. Duvara bakan ışıkla uykuya dalmak sona erdi.
-En ilginç olanı hepimizin evden ayrıldığı ve döndüğümüzde mutfak sandalyelerinin hepsi arkaya yatırılmış ve arka ayakları üzerinde dengede olduğu zamandı. Tamamen poltergeist bir şeydi. Kameramı almak için koştum ama bu annemi o kadar çok korkuttu ki hemen onları dik tuttu ve bu konuda konuşmayı reddetti.

Olay-15

---

Ben 10 yaşlarındayken ağabeyim, arkadaşı ve ben ormandaki arkadaşımızın evinin yakınında takılırdık.

Bir gün ormanı evine bağlayan toprak yoldan eve dönerken ağabeyim bana
“Arkana bak ama ses etme, bir şey bizi takip ediyor” diyor.

Şimdi, abim her zaman espiri yapan biriydi, bu yüzden ilk başta ona hiç inanmadım, ama yine de döndüm.

Kalbim anında dondu: Ormanın kenarında, yaklaşık 30m/100ft uzakta, biraz geyiğe benzeyen ama bir insan gibi arka ayakları üzerinde duran ve bir ağacın yanında duran, bize bakan bir tür hayvan gördüm. Ağabeyimin arkadaşı da gördü ve açıkçası hepimiz çıldırdık. Kendimizi savunmak için kayaları ve dalları toplamaya başladık ve beni küçük oluşumumuzun ortasına koydular.

Mümkün olduğunca çabuk geri döndük, çoğu zaman arkamıza baktık, ama bizi takip etmedi ya da ormandan ayrılmadı. Geldiğimizde gergin bir şekilde gördüklerimiz hakkında konuşmaya başladık. Bu noktada, dişleri ve kırmızı gözleri olduğunu söyleyerek abartmaya başladık ama gerçekte ne gördüğümü hala hatırlıyorum ve bu beni bir süre gerçekten korkuttu.

Gördüklerimiz bize çok yakın değildi, bu yüzden garip bir ağaç optik yanılsaması olabilirdi ve kardeşim beni korkutmaya çalışıyordu sanırım, ama bundan sonra asla geri dönmedik.