"Yanımda olmaya korkanın aklımda ne işi var?
Git!
Nabzı ayağa düşmüş bir kalbin çarpıntısı olamam.

Zamanı geldiğinde ölecek olan benim ,
- Bırakın hayatımı istediğim gibi yaşayım..

iSteDiĞin Tene Dokun iSteDiĞin KoLLaRDa Uyu ŞimDi
Ben YüReĞine DokunDum Senin iSteSenDe UnutamayaCakSın Beni

Üzülmem artık, gittiğin için.
Saniyeler dakikalaşıyor,dakika*lar,saatleşiyor.
Zaman geçiyor.
Mevsimler değişiyor.
Yazın yerini sonbahar,sonbaharın yerini kış alıyor.
Her gün,başka birinin yokluğunu yaşıyorum.
Çocukkende böyleydi,zaman geçer,insanlar azalırdı hayatımdan,bazen hayatıma eklenenler olurdu ama ben kazandıklarımdan çok kaybettiklerimin üzerine titrerdim.Titrerdim, çünkü kaybettiklerimin yokluğu üşütürdü beni ve soğuturdu hayattan.Belki de bundandı kazandıklarımın üzerinde pek durmayışım.
Üzülmem artık ben,artık büyüdüm,
Gidenler ölü gibiydi benim için çünkü geri gelmiyorlardı.
Üzülmem,sırf seni iyi hatırlamak için üzülmem.
Ve sana diyeceğim şu ki gittiğin yerde,kalbin şad olsun sevgili.

- Ve öyle ßirqün qelecek ki, Qnu qörünce hiçßir şey Hissetmeyeceksin..