Sevgili Bilge,
Bana bir mektup yazmış olsaydın, bende sana cevap vermiş olsaydım. Yada son buluşmamızda büyük bir fırtına kopmuş olsaydı aramızda ve birçok söz yarım kalsaydı, birçok mesele çözüme bağlanmadan büyük bir öfke ve şiddet içine ayrılmış olsaydık da yazmak, anlatmak, birbirlerini seven iki insan olarak konuşmak kaçınılmaz olsaydı.​

Akıl ve ruh proletaryasının en büyük akılsızlığı, akıl ve ruh burjuvazisinin nimetlerine kavuşacağını umarak onlara hizmet etmesi ve bu sırada kaçınılmaz istismar kanunları yüzünden zayıf aklını ve ruhunu da parça parça onlara kaptırmasıdır.​

'Nereye gidiyorsun?' diye telaşlandı ihtiyar adam. Hikmet kötü kötü güldü: 'Merak etmeyin albayım; öfkeme aldırmayın. Ben onun yanına gidince köpek gibi olurum şimdi. Süt dökmüş kedi gibi olurum. Bütün böyle şeyler gibi olurum. Giderim merhaba demeden yanına otururum; bir süre domuz gibi susarım. Hayvanat bahçesine çeviririm orayı: Aslanlar gibi saldırırım. Artık şahsiyetimi buldum albayım. Sevgiye'de gösterdim sonunda. Önceleri bir süre şahsiyetimi bulmamıştım daha o zaman- yumuşak bir ev hayvanı gibi oturdum; mutfakta beslendim bir inek gibi.' Oturdu: ' Hayvanlar alemi gibi sembolik bir oyun yazalım albayım, orada ben her kılığa gireyim olur mu ? '​

İyi olamadık bari kötü olalım.​

Kelimeler yalnızlığı anlattı ve yalnızlığın içinde eriyip kayboldu. Yalnız kelimeler acıyı dindirdi ve kelimeler insanın aklına geldikçe yalnızlık büyüdü, dayanılmaz oldu.​

Fakat beni anlıyor: Bütün geçmişimi anlattım ona, hep haklı çıktım. İşte böyle anlarda çileden çıkıyorum albayım: Kendimi unutup zafer sarhoşluğuna kapılıyorum.​

Herkesin, kendi evinde, kendi dünyası kurulmalıydı. Ancak kendi dünyasını kuramayanlar, başkalarının evlerine koşarlardı. Milyonlarca krallık kurulmalıydı: Aralarında yalnız diplomatik ilişkiler bulunan milyonlarca bağımsız ülke.​

Birşeyler bırakmışlardır arkalarından, büsbütün erimeye razı olmamıştır kimse.​

Bu yaşantının sonu da kötü bitecek albayım. Bizim gibilerin hayatında güzellikler kısa süren aydınlıklardır. Bizim gibiler, başkalarının yaşantılarına kısa süre için girerler. Uşak rolünde sahneye çıkarlar. Kötü bir yaşantı, fakat iyi bir oyun. Ben de benden önce gelmişlerin ve geçmişlerin bütün tecrübelerini hiçe sayarak sahneye çıkıyorum işte Bilge !​

Şu anda, sana güzel bir söz söyleyebilmek için, on bin kitap okumuş olmayı isterdim. S.112​

İyi şeyler birdenbire olur, bu kadar bekletmez insanı.​

Ölümcül düşüncelerini hafifletirdi bir insanın varlığı belki. Belki anlatmaya çalıştın birilerine. Kim bilir? Anlatamadın; belki o insanın yüzüne bakar bakmaz anlatmanın yararsızlığını gördün.​

Demek ki, yolda durmak mümkün olmuyordu; böyle bir hürriyet yoktu. Sadece sürüklenme kalabalığın akışına kapılma hürriyeti vardı.​

Yatağa uzandı, ülkesini ve çocukları düşündü. Bu ülkede çocuklara yer yok. Başka ülkelerde varmış, her tarafı yeşil ülkelerde. Biz, büyük bir sabırsızlıkla çocukların büyümelerini bekliyoruz. Onların kafalarına vuruyoruz, adam olmaları için. Seniyezitseni olarak görüyoruz. onları. Kafalarını tıraş ediyoruz çabuk büyüsünler diye. Benim içimdeki çocuk büyümedi.​