Kırılganlık: Kolayca alınmak,kalbin acıdıgını hissetmek yada vücudumuzun o anda mutsuzluk olarak refleks vermesidir.
Bunu çogugumuz yapıyoruzdur istesekte istemsekte dökülüverir sözler dilimizden değil mi? ama ya sonrası kopuk degil mi
keşkeler başlar,acabalar başlar,sorular sorular....kafamızı kemirip durur bide yetmezmiş gibi soguruz biz insanoglu hem kendimizden hemde söyledigimiz sözlerden ..Mesafe koymak istersiniz herşeye hatta en yakınlarınıza,korkarız yeniden üzülmekten yada üzmekten...Başka kabuga giremez insanoglu zaten, ya susamayı seçer yada uzaktan izlemeyi,keyfi yerine gelene kadar.
Şöyle düşünelim ;hiç sinirli değilsiniz,hayata pozitif bakıyorsunuz,çevrenizde neşeli güler yüzlü bilinen birisiniz!
varmıdır bu durumda olupta hiç kırılmayan? dünyanın hiçbiryerinde kırılmayan insan evladı yoktur,her insanın dayanamadıgı zayıf bir noktası vardır beynini kemiren ve dışa vuramadıgı.Saklamak zorundadır çünkü çevresinde güler yüzlü ,gamsız vs. ama değil işte ,bir de yanlızken görmek lazımdır o insanı acaba gerçekten kendi kendineyken de mutlumu, hayatında sorular olmadan hepsine cevaplar bulabiliyor mu? Günümüzde artık gerçekten yürekten gülen insan görmek çok zor,artık gülüşlerin arkasında hep bir sahtelik yada sahtelik demeyelim hüzün,kendini dışa vermeme çabası...her neyse lafın özü ,kırılan kalp artık eski ritmiyle atmıyor arkadaşlar,illaki kırılmaya gerekte yok eger ögrendiysen insanların agzından çıkan kelimeleri yorumlamayı hani derler ya insan sarrafı onun gibi bişey bu.
Ya çok seviyorsundur seni inciten insanı sabır dersin ,hadi bi şans daha... yada minnet duydugun bir durum içerisindesindir...Ama gerçek olan her sustugumuzda kendimizden kaybettiklerimiz ...bazıları da bunu bana dayanamıyor,beni kaybetmek istemiyor gibi düşünebilir .içimizde yokmudur tabiki vardır ,bu da o insanların kendini kandırma şeklidir. Gerçek olan sadece sevgisi ve kendi kendine her seferinde verdiği sözden ibarettir oysa!
Üç günlük dünya, ne kimseyi kırmaya ne de kırılmasına izin vermeye gerek yok deseydik biz insanlar,güllük gülistanlık olurdu değil mi herşey,belkide daha mı uzun yaşardık ne düşünüyorum da yaşamamız gerekenleri yaşıyoruzdur belkide şu hayatta ve kiminin ki daha içler acısı ,olabildiigince şansız!
Yinede söylediğimiz sözleri dışa vurmadan önce bir kere değil bir çok kere düşünsek daha iyi olur....yapabilirsek tabii..
ilk yazımdı uyumsuzluklar olabilir af buyurun!
Bunu çogugumuz yapıyoruzdur istesekte istemsekte dökülüverir sözler dilimizden değil mi? ama ya sonrası kopuk degil mi
keşkeler başlar,acabalar başlar,sorular sorular....kafamızı kemirip durur bide yetmezmiş gibi soguruz biz insanoglu hem kendimizden hemde söyledigimiz sözlerden ..Mesafe koymak istersiniz herşeye hatta en yakınlarınıza,korkarız yeniden üzülmekten yada üzmekten...Başka kabuga giremez insanoglu zaten, ya susamayı seçer yada uzaktan izlemeyi,keyfi yerine gelene kadar.Şöyle düşünelim ;hiç sinirli değilsiniz,hayata pozitif bakıyorsunuz,çevrenizde neşeli güler yüzlü bilinen birisiniz!
varmıdır bu durumda olupta hiç kırılmayan? dünyanın hiçbiryerinde kırılmayan insan evladı yoktur,her insanın dayanamadıgı zayıf bir noktası vardır beynini kemiren ve dışa vuramadıgı.Saklamak zorundadır çünkü çevresinde güler yüzlü ,gamsız vs. ama değil işte ,bir de yanlızken görmek lazımdır o insanı acaba gerçekten kendi kendineyken de mutlumu, hayatında sorular olmadan hepsine cevaplar bulabiliyor mu? Günümüzde artık gerçekten yürekten gülen insan görmek çok zor,artık gülüşlerin arkasında hep bir sahtelik yada sahtelik demeyelim hüzün,kendini dışa vermeme çabası...her neyse lafın özü ,kırılan kalp artık eski ritmiyle atmıyor arkadaşlar,illaki kırılmaya gerekte yok eger ögrendiysen insanların agzından çıkan kelimeleri yorumlamayı hani derler ya insan sarrafı onun gibi bişey bu.
Ya çok seviyorsundur seni inciten insanı sabır dersin ,hadi bi şans daha... yada minnet duydugun bir durum içerisindesindir...Ama gerçek olan her sustugumuzda kendimizden kaybettiklerimiz ...bazıları da bunu bana dayanamıyor,beni kaybetmek istemiyor gibi düşünebilir .içimizde yokmudur tabiki vardır ,bu da o insanların kendini kandırma şeklidir. Gerçek olan sadece sevgisi ve kendi kendine her seferinde verdiği sözden ibarettir oysa!
Üç günlük dünya, ne kimseyi kırmaya ne de kırılmasına izin vermeye gerek yok deseydik biz insanlar,güllük gülistanlık olurdu değil mi herşey,belkide daha mı uzun yaşardık ne
düşünüyorum da yaşamamız gerekenleri yaşıyoruzdur belkide şu hayatta ve kiminin ki daha içler acısı ,olabildiigince şansız! Yinede söylediğimiz sözleri dışa vurmadan önce bir kere değil bir çok kere düşünsek daha iyi olur....yapabilirsek tabii..
ilk yazımdı uyumsuzluklar olabilir af buyurun!