Göm de git.!

GÖM DE GİT..

Gözlerin telaşlı bir ayrılık soluyordu,
Ellerinse bir gidişin önsözünü okuyordu bana.
Gidiyor musun ey yar ?
Bu sessizlik bana fazla gelecek biliyorsun.
Kanımla tutuşuyor geceler ve ben dört yana savruluyorum
Oysa sen dönüşlere tövbeli bir yola
Bensiz çıkıyorsun…
Saatler kemiriyor beynimi, zaman duruyor sanki
Söyle yar, bu gidiş neyin sebebi.
Aylar kaçak, yıllar esir olacak,
Bense kırık bir martı kanadı gibi,
Her yeni günde yeni acılar büyüteceğim.
Yastığımdaki hayalet seni soracak her gece
Bense sensiz uyanacağım düşlere
Ayaklarım takılacak belki, zaman bir gidişe düşeceğim.
Şimdi gittin mi yar, bıraktın mı beni?
Bensizlikte yürüdüğüm mevsimlerde öldürdüm ben geçmişimi
Bu ayrılığın bir sonu yok
Çünkü sonumuzdu bizi evvelce başlatan.
Biliyor musun,sen gittiğinden beri aşk grevinde yüreğim
Sana yirmi dokuz harfin tüm olasılıklarıyla
Gitme demek isterdim.
Ya da ‘geri dön’ en tazesinde ayrılığının.
Oysa biliyordum sen gitmek için gelmiştin
Ve bu yüzden bu kadar acele sevdin.
Geldin ve Gittin !
Kolay olan seninkiydi; ardına bakmadan gitmek.
Susmak ve bir ömrü bir anda tüketmek.
Bense geride tüm yorgunluğumla yüreğimi avutuyordum.
Farkında değildim aslında unutuyordum.
Gözlerini çek gölgemden, rahat bırak beni,
Ve geri ver bana sakin gecelerimi…
Yada yada boş ver, hüzün ülkesine düşen adımı al,
Ceplerine doldur geçen yılları
Ve sonbahar bakışlarına beni göm de git.
Yoksa ayrılığın kokusu yakar boğazımı,
Yoksa ömrümün musallaya en yakınına düşer gözlerin

Sen en iyisi beni sonbahar bakışlarına göm de git !