Gökyüzündeki bir cismin görülebilmesini sağlayan şey -diğer tüm nesnelerde olduğu gibi- o nesneden bize ulaşan ışıktır. Bu nesnelerden bize ulaşan ışığın miktarı arttıkça görülebilmeleri kolaylaşır.

Yıldızlar etraflarına saçtıkları ışığı kendileri üretirken, gezegenler ve daha küçük gökcisimleri yıldızlardan kendilerine ulaşan ışığı yansıtır. Dünya'ya gökyüzünden ulaşan ışığın ana kaynağı Güneş’tir. Güneş Sistemi dışındaki yıldızlardan Dünyamıza ulaşan ışık ise çok daha zayıftır. Yıldızlardan gelen ışığın miktarı, Dünya'ya ulaşan toplam ışık miktarında çok küçük bir değişikliğe sebep olur. Aradaki fark çıplak gözle algılanamayacak kadar küçük olduğu için yıldızları ancak gece vakti görebiliriz. Güneş Sistemi’nin dışındaki gezegenler ve daha küçük gökcisimleri ise ne gündüz vakti ne de gece vakti çıplak gözle görülemez. Gözlemlenmeleri ancak gelişmiş deneysel ve kuramsal yöntemlerle mümkündür.

Ay'ın Dünya'ya yansıttığı ışığın miktarı ise yıldızlardan ulaşan ışığın miktarından yaklaşık 100.000 kat daha fazladır. Bu nedenle Ay -her zaman olmasa bile- belirli konumlardayken gündüz vakti de görülebilir. Güneş ve Ay dışında -belirli konumlardayken- gündüz vakti görülebilecek kadar parlak olan tek gökcismi Venüs'tür.​