İnsanoğlunun kalabalıklar içinde mahkum olduğu statüye diyoruz aslında...
Aslında bir nevi kişinin kendisine yabancılaşmasıdır...Diyeceksin ki ne alaka...
Kişi bulunduğu toplum içerisindeki sorunlara duyarsızlaşır, toplumsal sorunları görmemezlikten gelir, toplumdan kaçar, toplumun değerlerini önemsemez, eleştirilmeye açık olmaz ise, kalabalıklar içinde yanlızlıklarına mahkum olur...
Sonra zan ederki; toplum cahil, kimse onu anlamıyor, herkes bir acaib, kendi sanki mabed bekçiside toplum mabede saldıran nüvelerdir... Oysa öyle değil aslında... Acziyettir çoğunlukla, belkide tükenmişlik...başkalarının derdiyle dertlenmemek böyle bişey değil mi...

Neden yazabilen insanlar bulduğumuzda hemen kene gibi yapışıyoruz...?

Anlamayı...
Anlaşılmayı...
Anlamlandırmayı...
Çözüm üretmeyi...
Çözüm olmayı...
Görmeyi...
Bakmayı...

Aslında hayatın bütününü...

Çay önemli aslında...
Çayın yanında ne alırsınız?

Sessizliği...
Yanlızlığı...


Ortam neden sessiz?

Ney sesi...
Huzur veriyor...
Kitap okumaya 20 dk kaldı, hazırlık

Alternatif bir eğitim sistemi üzerine hiç kafa yordunuz mu?

Başkasını bilmemde, beni zihnimdeki kalabalıklardan uzaklaştırıyor...
Notayla vurgulu düşünmemi sağlıyor

Eğitim politikası hakkında neler söyleyebilirsiniz?

Hiç

Yıldızları izlemeyi.seviyorsunuz galiba

Öyle bir inancım olmadığı için bilmiyorum...

Geleceğe nasıl bakıyorsunuz?