Yeni Çağ veya Erken Modern Çağ (Erken Modern Dönem), Avrupa tarihinde Orta Çağ'ın sonu ile Yakın Çağ ve Sanayi Devrimi arasındaki dönemdir. Bu bağlamda Erken Modern Dönem, 15. yüzyılın ikinci yarısından 18. yüzyılın ikinci yarısına kadar geçen yaklaşık üç asırlık dönemi kapsar. Çağın başlangıcı farklı tarih olaylarına bağlanmıştır. Yeni Çağ, 1453 senesinde Doğu Roma İmparatorluğu'nun Fatih Sultan Mehmed liderliğindeki Osmanlı İmparatorluğu tarafından Doğu Roma başkenti Kostantinopolis şehrinin fethi ile başlamıştır. Avrupa'da Rönesans'ın başlaması veya coğrafi keşifler dönemi de çağın başlangıç noktalarından kabul edilmektedir. Çağ, sınıf ayrılılıkları sebebiyle patlak veren ve daha sonra bütün Avrupa ile dünya ülkelerinin tarihini değiştiren Fransız İhtilali ile bitmiştir.

Son on yılın tarihçileri, dünya çapında bir bakış açısından, erken modern dönemin en önemli özelliğinin küreselleşme sürecinin karakterinin yayılması olduğunu iddia ettiler. Yeni ekonomiler ve kurumlar ortaya çıktı, daha sofistike hale geldi ve dönem boyunca küresel olarak ifade edildi. Bu süreç, Orta Çağ Kuzey İtalya şehir devletlerinde, özellikle batıda Cenova, Venedik ve Milano'da ve doğuda Hindistan'ın Bengal'inde başladı. Erken modern dönem aynı zamanda ekonomik ticaret teorisinin egemenliğinin yükselişini de içeriyordu.

Amerika kıtası'nda Kolomb öncesi halklar, Aztek İmparatorluğu ve ittifakı, İnka İmparatorluğu, Maya İmparatorluğu ve şehirleri ve Chibcha dahil olmak üzere geniş ve çeşitli bir medeniyet inşa etmişlerdi. Asya ve Afrika'da, Hristiyanlığın dünyaya yayılmasına katkıda bulunan Avrupa ticaret merkezlerinin kurulması gibi, Amerika'nın Avrupa kolonizasyonu süreci de erken modern dönemde başladı. Dünyanın daha önce izole edilmiş bölümleri, özellikle Eski Dünya ile Yeni Dünya'yı birbirine bağlayan Kolombiya Mübadelesi arasındaki sürekli temasların yükselişi, genel çevreyi büyük ölçüde değiştirdi. Özellikle, Atlantik köle ticareti ve Kızılderili halklarının soykırımı bu dönemde başladı. Türkiye, Güneydoğu Avrupa'yı ve Batı Asya'nın bazı kısımlarını ve Kuzey Afrika'yı topraklarına kattı. Rusya 1647'de Pasifik kıyılarına ulaştı ve 19. yüzyılda Rusya'nın Uzak Doğusu üzerindeki kontrolünü pekiştirdi.

Dünyanın çeşitli bölgelerindeki erken dönem modern eğilimler, politik ve ekonomik olarak ortaçağ örgütlenme tarzlarından uzaklaşmayı temsil ediyordu. Avrupa'da feodalite geriledi ve Hristiyanlar, Haçlı Seferlerinin ve Roma Katolik Kilisesi altındaki dinsel birliğin (büyük ölçüde) sonunu gördü. Eski düzen, Engizisyonu genişleten ve özellikle kanlı Otuz Yıl Savaşını içeren ve Barışı'nda modern uluslararası sistemin kurulmasıyla sona eren felaket Avrupa Din Savaşlarını ateşleyen bir tepkiye neden olan Protestan Reformu ile birlikte, istikrarsızlaştırılmaya çalışıldı. Amerika'nın Avrupa kolonizasyonuyla birlikte, bu dönem aynı zamanda Ticaret Devrimi ve Korsanlığın Altın Çağı'nı da içermekte idi.

Erken modern dönemin diğer kayda değer eğilimleri arasında deneysel bilimin gelişimi, giderek artan hızlı teknolojik ilerleme, sekülerleşmiş sivil siyaset, haritalama ve gemi tasarımındaki gelişmeler nedeniyle hızlandırılmış seyahat ve ulus devletlerin ortaya çıkışı bulunmaktadır. (Esasında bu gelişmeler, daha çok batı dünyası için geçerli tespitlerdir.) Tarihçiler tipik olarak, 1790'ların Fransız Devrimi'nin "geç modern" dönemi başlattığı erken modern dönemin sonunu tarihlerler.[4]

Hint İmparatorlukları ve Güneydoğu Asya medeniyetleri, özellikle Bengal Sultanlığı olarak bilinen başlıca bu ticaret ülkesi, baharat ticaretinde hayati bir bağlantıydı. Babür devleti, Tamerlane'nin torunları tarafından kuruldu ve mimarisi dünyayı (genel anlamda) etkiledi. Takımada imparatorlukları, Malakka Sultanlığı ve daha sonra Johor Sultanlığı, güney asya bölgelerini kontrol etti.

Çağdaki olaylarının bu bileşimi, erken modern dönemde düşünceyi tamamen değiştirdi ve bu nedenle tarihleri, eskisini yeni tarzlardan ayırmaya hizmet etti.

Amerika Birleşik Devletleri ve Fransa'daki bu isyanlardan itibaren bir Devrimler Çağı doğarken, kısmen Napolyon Savaşları'ndaki ayaklanmaların ve milliyetçilikten örgütleyici ordulara kadar düşünce ve düşünce üzerindeki etkilerinin bir sonucu olarak diğer ülkelerde siyasi değişiklikler ileri itildi.

İlk dönem, toplumdaki makineleşmenin, Amerikan Devrimi'nin bir sonucu olarak siyasi ve ekonomik bir değişim döneminde sona erdi; diğer faktörler arasında Viyana Kongresi'nin Nihai Senedi ile Avrupa haritasının yeniden çizilmesi ve Napolyon Savaşlarını sona erdiren İkinci Paris Antlaşması ile kurulan barış sayılabilir.

Erken Modern Dönem boyunca, ölüm oranlarına ilişkin kapsamlı ve doğru küresel veriler, tıbbi uygulamalardaki eşitsizlikler ve ölüler hakkındaki görüşler dahil olmak üzere bir dizi nedenden dolayı sınırlıdır. Bununla birlikte, bu çağdaki bebeklerin ölüm oranları hakkında hala değerli bilgiler tutan Avrupa ülkelerinden birtakım veriler hala vardır. Tommy Bengsston, Baskı Altında Yaşam: Avrupa ve Asya 1700 - 1900'de Ölüm ve Yaşam Standartları adlı kitabında, Avrupa ülkelerindeki bebek ölüm oranlarının verilerine ilişkin yeterli bilgi sağlar ve bu ölüm oranları üzerinde gerekli bağlamsal etkileri sağlar.

Erken Modern zamanlarda, Doğu Asya'nın büyük ulusları dış dünyadan bir izolasyon rotası izlemeye çalıştılar, ancak bu politika her zaman aynı şekilde veya başarılı bir şekilde uygulanmadı. Bununla birlikte, Erken Modern Dönemin sonunda, Guangzhou ve Dejima gibi liman kentlerinde ticaret ilişkileri gelişirken, Çin, Kore ve Japonya çoğunlukla kapalıydı ve Avrupalılara ilgisiz kaldı.

1576'da inşa edilen Cishou Tapınak Pagodası: Çinliler, jeomantik ilkelere göre belirli sitelerde pagoda inşa etmenin uğurlu olaylara yol açtığına inanıyordu; Ming döneminin sonlarında bu tür projeler için tüccar finansmanına ihtiyaç vardı. Etnik olarak Han Ming hanedanlığının (1368-1644) başlangıcında Çin, bilimde olduğu kadar matematikte de dünyaya liderlik ediyordu. Ancak, Avrupa kısa sürede Çin'in bilimsel ve matematiksel başarılarını yakaladı ve onları aştı.[10] Pek çok bilim adamı, Çin'in ilerlemedeki gecikmesinin arkasındaki neden hakkında spekülasyon yaptı. Colin Ronan adında bir tarihçi, tek bir yanıt olmamasına rağmen, Çin'in yeni keşifler için aciliyetinin Avrupa'dan daha zayıf olması ile Çin'in erken avantajlarından yararlanamaması arasında bir bağlantı olması gerektiğini iddia ediyor. Ronan, Çin'in Konfüçyüsçü bürokrasisinin ve geleneklerinin, Çin'in Galileo Galilei gibi mevcut ortodokslukları kırmak için daha az bilim insanına sahip olmasına yol açan bilimsel bir devrime neden olmadığına inanıyor.

9. yüzyılda barut icat edilmesine rağmen, 1480'lerde kullanım kanıtıyla, klasik elde tutulan ateşli silahlar olan çifteli silahlar Avrupa'da icat edildi. Portekizliler 1500'lü yılların başlarında çifteleri Japonya'ya getirdikten sonra, Çin 1540'ta çifteleri kullanıyordu.[12] Ming Hanedanlığı döneminde Çin, takvimini korumak için bir büro kurdu. Büro gerekliydi çünkü takvimler göksel fenomenlerle bağlantılıydı ve bu düzenli bakıma ihtiyaç duyuyor çünkü on iki ayın 344 veya 355 günü var, bu nedenle yılda 365 gün sürdürmek için ara sıra artık ayların eklenmesi gerekiyor. Ming hanedanlığının başlarında, nüfus arttıkça ve iş bölümü daha karmaşık büyüdükçe kentleşme arttı. Nanjing ve Pekin gibi büyük kent merkezleri de özel sektörün büyümesine katkıda bulundu. Özellikle, genellikle kağıt, ipek, pamuk ve porselen ürünlerde uzmanlaşan küçük ölçekli endüstriler büyüdü. (Bununla birlikte, çoğunlukla, pazarların ülke çapında çoğaldığı nispeten küçük kent merkezleri) Kasaba pazarları, toplu iğne veya yağ gibi bazı gerekli ürünlerle ağırlıklı olarak gıda ticareti yapıyordu.

16. yüzyılda Ming hanedanı Portekiz, İspanyol ve Hollanda İmparatorluklarıyla deniz ticareti üzerinden gelişti. Ticaret, o zamanlar Çin'in çaresizce ihtiyaç duyduğu muazzam miktarda gümüşü getirdi. Çin'in küresel ticaretinden önce ekonomisi kağıt para üzerinde çalışıyordu. Ancak, 14. yüzyılda, Çin'in kağıt para sistemi bir krize girdi ve 15. yüzyılın ortalarında çöktü. Gümüş ithalatı, kırık kağıt para sisteminin bıraktığı boşluğu doldurmaya yardımcı oldu ve bu da, Çin'deki gümüş değerinin 16. yüzyılın sonunda İspanya'daki gümüşün değerinden neden iki kat daha yüksek olduğunu açıklamaya yardımcı oldu.

Yeni Konfüçyüsçülüğün giderek daha popüler hale gelen yeni okulunun yabancı düşmanlığı ve entelektüel iç gözlem özelliği ile, Çin, daha sonraki Ming Hanedanlığı döneminde, okyanusa giden deniz araçlarının inşasını yasaklayarak izole hale geldi. İzolasyoncu politikalara rağmen Ming Ekonomisi, Macau gibi yeni Avrupa kolonileri aracılığıyla ekonomisine giren İspanyol Yeni Dünya gümüşünün aşırı bolluğu nedeniyle hala bir enflasyondan muzdaripti.

Erken modern dönemin sonu, genellikle İngiltere'de 1750 civarında başlayan, ancak 1800 civarında birçok Avrupa ülkesinde önemli değişiklikler yapmaya başlayan Sanayi Devrimi ile ilişkilendirilir.

Devrimler Çağı erken modern dönemin sonunda başlar ve Avrupa'da mutlakiyetçiliğin düşüşünü ifade ederek geç modern döneme kadar devam eder. Erken modern dönemin sonuna doğru, Amerikan Devrimi'ni, 1789 Fransız Devrimi'ni ve Napolyon Savaşlarını sona erdiren İkinci Paris Antlaşması vardı. 1815 Viyana Kongresi, yeni milliyetçilik kavramlarının yükselişi ve askeri güçlerin yeniden örgütlenmesiyle birlikte, bu siyasi kargaşa ve sık savaş döneminin sonunu işaret etti. 1815 senesi, genellikle erken modern dönemin sonu olarak kabul edilen en son yıldır.

Devrim Çağı'nın orta ve sonraki aşamalarına doğru, Fransız siyasi ve sosyal devrimleri ve radikal değişimin, Fransız hükümet yapısının değiştirdiği görüldü. Önceden, aristokrasi ve Katolik ruhban sınıfı için feodal ayrıcalıklara sahip mutlak bir monarşiydi. Aydınlanma, yurttaşlık ilkelerine ve vazgeçilemez haklara dayalı biçimlere dönüştü. İlk devrim Ulusal Meclis, ikincisi Yasama Meclisi ve üçüncüsü Direktörlük tarafından hükümete götürüldü.

Değişikliklere, XVI.Louis'in yargılanması ve infazını, Terör Hükümdarlığı sırasında büyük kan dökülmesini ve baskıyı ve diğer tüm büyük Avrupa güçlerini içeren Fransız Devrim Savaşlarını içeren şiddetli kargaşa eşlik etti. Devrim'e kadar izlenebilecek sonraki olaylar arasında Napolyon Savaşları, monarşinin iki ayrı restorasyonu ve modern Fransa şekillenirken iki ek devrim sayılabilir. Sonraki yüzyılda Fransa; bir noktada cumhuriyet, anayasal monarşi ve iki farklı imparatorluk olarak yönetilecekti.