- Konum
- Dünya Sürgünü.
-
- Üyelik Tarihi
- 10 Ara 2012
-
- Mesajlar
- 953
-
- MFC Puanı
- 142
Hani bir insanı anlatmak istersiniz ya bütün özellikleriyle..
Başına bela ben
bütün güzel özelliklerini bir cümle de toplamak istersiniz..
adı konulsun istersiniz..
Ve bir yürek insanı dersiniz tüm içtenliğinizle..
Bu cümlenin onu tamamladığına inanırsınız önce,
ancak bununda yetersiz olduğunu görürsünüz sonra
sana ne demeli bilmiyorum ki; bir cümle yetseydi anlatmaya seni,
söylerdim biterdi...
Kalemimin mürekkebi yetmeyecek biliyorum,
seni yazmaya kanımla devam ediyorum
Mücadeleciliğin ve azminle araladın gönül kapılarımı ilkin
teslimdi artık sana yürek tüm askerleriyle
öl deseydin ölecektim belki de, ama sen yaşamamı istersin hep, biliyorum
Konuştuğunda çok şey anlattın, sükûtun derindi, bir o kadar anlamlı
Şefkatin anne şefkatine denk!..
Kaç kez intihara kalkıştı da bu ruh,
ipten indiren kim diye baktığında hep ellerini gördü..
Ellerin ki bir karıncayı incitmeye çekinir
Ey kronik yalnızlığıma çare olan mürebbim!
Münzevi yanlarım ağır bastı bu gece, şefkatine hasretim!
. . .
Kuşatılmışız hayat tarafından, çepecevre sağımız ecel, solumuz ölüm
İçimizde, hedefine varamamış ok gibi henüz gerçekleşmemiş yığın yığın hayaller
Yedi tepeli şehirde saklı acılarımız/umutlarımız
İnanıyorsun, inanıyorum
Acılar umudu bulduracak bize Dostum!
Yenile yenile öğrendik yenilenmeyi
Her gün yepyeni bir umutla uyanıp,
her sabah yeniden öpeceğiz hayatın alnından en güzel şekilde
Ve merhaba diyeceğiz acılara
Değil mi ki onsuz yaşanmaz..
Değil mi ki sensiz hayat çekilmez
Son güne kaç gün var ki daha?
Güneş hâlâ aynı yerden doğuyor
Dili tutulacak kalplerin o gün de..
Son gün gelmeden ve tutulmadan kalbimin dili
Söylemek istiyorum içimdekilerini
Tüm kalbimle ve kederimle ve dahi hüznümle
<< SeNi Seviyorum! >>
. . .
Yarama merhem sen
adı konulsun istersiniz..
Ve bir yürek insanı dersiniz tüm içtenliğinizle..
Bu cümlenin onu tamamladığına inanırsınız önce,
ancak bununda yetersiz olduğunu görürsünüz sonra
sana ne demeli bilmiyorum ki; bir cümle yetseydi anlatmaya seni,
söylerdim biterdi...
Kalemimin mürekkebi yetmeyecek biliyorum,
seni yazmaya kanımla devam ediyorum
Mücadeleciliğin ve azminle araladın gönül kapılarımı ilkin
teslimdi artık sana yürek tüm askerleriyle
öl deseydin ölecektim belki de, ama sen yaşamamı istersin hep, biliyorum
Konuştuğunda çok şey anlattın, sükûtun derindi, bir o kadar anlamlı
Şefkatin anne şefkatine denk!..
Kaç kez intihara kalkıştı da bu ruh,
ipten indiren kim diye baktığında hep ellerini gördü..
Ellerin ki bir karıncayı incitmeye çekinir
Ey kronik yalnızlığıma çare olan mürebbim!
Münzevi yanlarım ağır bastı bu gece, şefkatine hasretim!
. . .
Kuşatılmışız hayat tarafından, çepecevre sağımız ecel, solumuz ölüm
İçimizde, hedefine varamamış ok gibi henüz gerçekleşmemiş yığın yığın hayaller
Yedi tepeli şehirde saklı acılarımız/umutlarımız
İnanıyorsun, inanıyorum
Acılar umudu bulduracak bize Dostum!
Yenile yenile öğrendik yenilenmeyi
Her gün yepyeni bir umutla uyanıp,
her sabah yeniden öpeceğiz hayatın alnından en güzel şekilde
Ve merhaba diyeceğiz acılara
Değil mi ki onsuz yaşanmaz..
Değil mi ki sensiz hayat çekilmez
Son güne kaç gün var ki daha?
Güneş hâlâ aynı yerden doğuyor
Dili tutulacak kalplerin o gün de..
Son gün gelmeden ve tutulmadan kalbimin dili
Söylemek istiyorum içimdekilerini
Tüm kalbimle ve kederimle ve dahi hüznümle
<< SeNi Seviyorum! >>
. . .
Yarama merhem sen
Başına bela ben