- Üyelik Tarihi
- 7 Tem 2016
- Konular
- 464
- Mesajlar
- 1,582
- MFC Puanı
- 12,110
herşey bir hafif yağmurlu bir akşam başladı..adam her zamanki gibi işinden cıkıp agır adımlarla üsküdar rıhtımına dogru ilerledi..
saate hafifce baktı..sonra iskeledeki saati kontrol etti..az kalmıştı vapurun kalkmasına..hafifcene yagan yagmur hoşuna gitmişti..
bi an mutlu olmuştu..gözlerinde kücükken yagmur yagdıgında deli gibi koştugu anları getirdi..gülümsedi yavaşca ne günlerdi dedi..
o yagmurlarda baya bir ıslanırdım dedi icinden..sonra birden o yagmurla koştugu arkadasları geldi bir ic cekti..sonra sırasıyla
ailesi geldi..abisi kardesleri ve kaybettigi annesi babası..birden hüzün kapladı..ve kendi kendine söylendi..bir yagmur bile
insana neler düşündürüyor dedi..saate tekrar baktı ve rıhtımın kenarında bekledi..yine görevliler kapıyı tutmuştu..önce inen yolculara
vakit tanıdılar..yolcular hafif yagmura ragmen telaşlıca gemiden inip uzaklasmaya başlamıştı bile..sonra birden kapı acıldı..
herkes koşarak gemiye dogru gittiginde biri kendisine carpmıştı..şöyle hafifce baktı biraz sinirlenmişti..bu insanlar amma aceleci dedi
ve hicte özür bile dilemiyorlar..ne oluyor bu insanlara böyle diyerekten gemiye bindi..her zaman gibi üst kata cıkıp oturdu koltuga
rüzgar vardı hafifce üşümeye başlamıştı..iceri girmek istemiyordu cünkü bu havaları hep seviyordu..hafif yagmur ve rüzgarın oldugu..
ve o gemilerin gectikce denizde bıraktıgı dalgaları seyretmek..bir an icini huzur kaplamıştı..bomboş kalmıştı etrafında fazla insan yoktu..
birden dikkatini gemiye binerken kendisine carpan o kız gelmişti..hafifce baktıgında anladı kızın hüzünlü oldugunu..icinden acaba
erkek arkadasından mı ayrıldı yoksa kavga mı etti diye düşündü..sonra banane canım dedi beni neden ilgilendiriyorki dedi..vapur yol aldıkca
etrafa bakınıp duruyordu adam..hergün bu yerden gecmesine ragmen o güzelim ihtişamı gördügünde gözleri parıldıyordu..ne güzel bir şehir
diyordu..hele bir gün batımındaysan işte o zaman o manzara ölümsüzdü dedi..ardından o gün batımındaki hafif kızılı havayı hatırladı..
ve yine hüzünlenmeye başladı ardı sıra yaşadıgı olumsuz şeyler..birden adam kendi kendine neden ben böyleyim dedi..neden bu kadar duygusalım..
neden hep böyle şeyler düşünüyorum dedi ama cevabını almadı..zaten vapurda yanaşmıştı eminönündeki rıhtıma..hafifce yagan yagmur yerini sel şeklinde ve
fırtınaya dönüşen bir havaya bırakmıştı..sonra adımlarını sıklastırarak uzaklastı evine yol aldı..
10.gün
adam her zamanki gibi vapurdaydı..karşısında yine herzamanki gibi aynı kız vardı..sonra icinden ben bu kızla tanışmalıyım dedi..ve kızın yanına
oturdu..merhaba dedi uzun zamandır seni izliyorum hep aynı yerde oturuyoruz farkındamısın bilmem dedi..kız dalgıncana denize bakarken birden toparlandı..
hayır dedi ben pek etrafıma bakmam sadece denizi izlerim dedi..sonra tanışmaya başladı..ve uzun uzun sohbetler başladı durdu..
iskeye vardıklarını anlamadılar bile..adamla kız rıhtımdan beraber indiler..ve belli noktada ayrılıp gittiler..
1 ay sonra..
artık adamla kız hep aynı yerde oturur oldular..cevrede ise o saatlerde binenler artık onları tanır olmuştu..ve hic kimse onların oturdugu yere
oturmuyorlardı..hergün sabah ve aksam iki kez bulusur olmuşlardı gemide..sıkıntılarını üzüntülerini birbirlerine anlatıp duruyorlardı..
adam cok mutluydu sonunda kendini bilen bir dostu cıkmıştı..hem etrafı seyrederken kendine eşlik edicek bir arkadasıda olmuştu..
adam kıza anlatıyordu bak şurdaki havayı görüyormusun nasilda kaplamış istanbulu..sanki hüznünü bırakmış bu denizin üstüne..sanki bi acısını veriyordu
bu şehre beni hatırla der gibi diye anlatıyordu..kız ise sanki bir şairi dinlermiş gibi dinliyordu adamı..cevredeki insanlar artık onları birbirine yakıştırmaya başlamıştı
yaşlı teyzeler siz birbirinize ne cok yakısıyorsunuz ne güzel anlaşıyorsunuz bu zamanda böyle insanlar nerde bulunurki dedi..
adam ve kızın yüzleri al al oluyordu utanıyor mahcup oluyor ve birşey söylemiyorlardı..yanına oturan ihtiyar ise hafifce adamı dürtükleyip munzurca gülüyordu..
adam icinden benim icimdeki hüznü bilmeden nasilda neler düşünüyor bu insanlar..hic mi dost olamaz hic mi arkadas olamaz karşı cinsten insanlar dedi..sonra
haklılarda dedi iki karşıt cins yan yana gelince aşk olması dogal diye düşündü..
2 ay sonra..
aşk acaba sadece bir kıza olan mı aşk yoksa başka şeylerede aşık olunur mu?adam bunu düşünüyordu..yanına oturan yaşlı adama sordu bu soruyu..yaşlı adam ise
önce bir kafasını kaşıdı sonra elbetteki aşk demek sadece sevgiliye olan aşk degildir..dogaya aşık olabilirsin tanrıya aşık olabilirsin
annene babana ya da sevdigin başka şeylere aşık olabilirsin dedi..peki aşk ile sevgi arasındaki fark nedir dedi adam..sevgi sonsuzlugu ifade eder dedi
yaşlı adam..sevgi öyle bir kavramdırki korkarsın cekinirsin ürkersin heyecanlanırsın..aşk ise yarını belli olmayan fırtınalı bir güne benzer dedi..
belki fırtına uzun sürebilir belki kısa sürebilir..ama sevgi fırtınasız gündür dedi..hergün sakin ve sessiz olur..sonra adam karşısında duran
kıza baktı..baktı ve yine baktı..fırtınalı birgün mü istedi ne zaman bitecegi belli olmayan..yoksa hep sakin olan sessiz olan sonsuz olan sakin bir gün mü istedi hep devam edicek..
adam yaşlı adamın kendisine ne dedigini anlamıştı..evet dedi ben fırtınalı birgün istemiyorum..sakın ve sessiz bir gün istiyorum
fırtınalı günüm olursa saklancagım bir gemim bir limanım ve sessizcene beni dinlicek olan dostum olur dedi..artık kızla dostlugu epey ilerlemişti..
birbirlerine sırlarını anlatır olmuşlardı..
3 ay sonra..
adam şaşkındı etrafına bakıp duruyordu..cevresindeki insanlarda şaşkındı..evet ilk defa kız vapurunu kacırmıştı yoktu vapurda..
adamın icinden bişeyler kopmuştu..dostuma ne oldu niye gelmedi acaba..sonra birden ah salak kafam dedi..insan bir telefon bile almazdı
dostundan alsaydı hem arardı hem mesaj cekerdi bir sekilde ulaşırdı..ne kadar bencilim dedi sadece onla konusmak icin oturuyordum yanında..
sadece üzüldügümde anlatıyordum derdimi..dostlugumu sadece bu vapura sakladım..hic dışına cıkmadım bu vapurun..oysa kız ne kadar iyi niyetliydi
her zaman böyle kendisini dinlicek kac kişi olabilirdiki dedi..gemide duran ve onu tanıyanlar üzülme dedi bugün kacırdı yarın biner ve görüşürsün dedi..
ama adamın icini bişeyler yiyordu..keske zamanı geri döndürsemde ona ulaşabilcek bişey alabilseydim dedi..
3 ay 10 gün..
artık adam ümidi iyice kesti 10 gündür kız ne geliyordu ne gidiyordu..ve oturdugu koltuk hep boş kalıyordu..kimse oraya oturmaya
cesaret bile edemiyordu..ya gelirse diye hep o koltuk boş bırakılıyordu..ve agır adımlarla bir kız gelip oraya oturmuştu..adam hafifce kafasını
kaldırdı o koltuga oturan kızı süzdü..kızda kendisini süzen adama baktı..adama dönüp sen hergün buraya oturan bir kız vardı tanıyormusun dedi..
adam heyecanla evet dedi hergün buraya oturur ve hergün burda konuşurduk dedi..kızın sesi titrek bir sekilde üzgünüm dedi bir trafik kazasında
arkadasımı kaybettim..ama seni bana hergün anlatıyordu bize geldiginde o kadar güzel ve icten anlatıyorduki bunu bilmeye hakkın oldugunu düşündüm..
adam o an donup kalmıştı..kaybettigi dostunu bile kac gün sonra ögreniyordu..şaşkınlıgı ve şoku üstünden attıktan sonra derin bir üzüntüye boguldu..
keske dostum gelmedigi ilk gün arasaydım sorsaydım belki yaşıyordu konuşabilirdi ya da en azından ailesinden biriyle görüşebilirdim dedi..
ya da cenazesine katılabilirdim diye hayıflanırken..cok gec diyen kızın tok sesini duydu..cok gec cünkü sizin dostlugunuz sadece burda vardı..
biraz bencillik yaptın farkındaysan eger dedi..adam kabul etti evet bencillik yaptım..hep burda kaldı dostlugumuz..burdan cıkıp gittiginde onu hic düşünmedim..
ona ulaşabilcek bir şey bile alamadın..ne desen haklısın dedi adam..varlıgında hic kıymetini dahi bilemedim..en azından ona degerlisin benim icin diyebilirdim dedi..
ya da bir teşekkür edebilirdim dedi..ama ben sadece yaşadıgım sıkıntıları ve üzüntüleri paylastım..ona olan degeri gösteremedim..sadece burda iki koltuk arasında bıraktım dedi..
bu sözü söyledikten sonra birden şimşek caktı kafasında..
evet ya dedi icinden..ben ben bir vapur bile olamadım!bu vapur bile günde en az 10 kez eminönü-üsküdar arasında gidip geliyor..
üsküdarın havasını eminönüne..eminönünün sevgisini üsküdara götürüyor..bi vapur bile bunu yaparken..ben hic bişey yapamıyorum dedi..
not: bazen hayat hikayelerimiz böyle olur..bir vapurun üstüne binen insan hayatı kadar dar olabiliyor..sevdigimiz deger verdigimiz insanları
üzüntü,heyecanlı,sevincli anlarımızda hatırlıyor ve arıyoruz..akıl danışmak istedigimizde veya bir sıkıntımızı gidermek istedigimizde aklımıza getiriyoruz..
onun harici dostluk sadece orda kalıyor öteye bir türlü götüremiyoruz..halbuki normal zamanlarda bir telefon acıp bir hal hatır sormak ona verdiginiz degeri göstermek
o kadar zor bişey mi?illa başınıza kötü bişey geldiginde veya onun başına kötü bişey geldiginde mi haberiniz olucak dostunuzdan?
yoksa sizinkisi hala üsküdar-eminönü vapurundaki gibi bir dostluk mu?
E.K
saate hafifce baktı..sonra iskeledeki saati kontrol etti..az kalmıştı vapurun kalkmasına..hafifcene yagan yagmur hoşuna gitmişti..
bi an mutlu olmuştu..gözlerinde kücükken yagmur yagdıgında deli gibi koştugu anları getirdi..gülümsedi yavaşca ne günlerdi dedi..
o yagmurlarda baya bir ıslanırdım dedi icinden..sonra birden o yagmurla koştugu arkadasları geldi bir ic cekti..sonra sırasıyla
ailesi geldi..abisi kardesleri ve kaybettigi annesi babası..birden hüzün kapladı..ve kendi kendine söylendi..bir yagmur bile
insana neler düşündürüyor dedi..saate tekrar baktı ve rıhtımın kenarında bekledi..yine görevliler kapıyı tutmuştu..önce inen yolculara
vakit tanıdılar..yolcular hafif yagmura ragmen telaşlıca gemiden inip uzaklasmaya başlamıştı bile..sonra birden kapı acıldı..
herkes koşarak gemiye dogru gittiginde biri kendisine carpmıştı..şöyle hafifce baktı biraz sinirlenmişti..bu insanlar amma aceleci dedi
ve hicte özür bile dilemiyorlar..ne oluyor bu insanlara böyle diyerekten gemiye bindi..her zaman gibi üst kata cıkıp oturdu koltuga
rüzgar vardı hafifce üşümeye başlamıştı..iceri girmek istemiyordu cünkü bu havaları hep seviyordu..hafif yagmur ve rüzgarın oldugu..
ve o gemilerin gectikce denizde bıraktıgı dalgaları seyretmek..bir an icini huzur kaplamıştı..bomboş kalmıştı etrafında fazla insan yoktu..
birden dikkatini gemiye binerken kendisine carpan o kız gelmişti..hafifce baktıgında anladı kızın hüzünlü oldugunu..icinden acaba
erkek arkadasından mı ayrıldı yoksa kavga mı etti diye düşündü..sonra banane canım dedi beni neden ilgilendiriyorki dedi..vapur yol aldıkca
etrafa bakınıp duruyordu adam..hergün bu yerden gecmesine ragmen o güzelim ihtişamı gördügünde gözleri parıldıyordu..ne güzel bir şehir
diyordu..hele bir gün batımındaysan işte o zaman o manzara ölümsüzdü dedi..ardından o gün batımındaki hafif kızılı havayı hatırladı..
ve yine hüzünlenmeye başladı ardı sıra yaşadıgı olumsuz şeyler..birden adam kendi kendine neden ben böyleyim dedi..neden bu kadar duygusalım..
neden hep böyle şeyler düşünüyorum dedi ama cevabını almadı..zaten vapurda yanaşmıştı eminönündeki rıhtıma..hafifce yagan yagmur yerini sel şeklinde ve
fırtınaya dönüşen bir havaya bırakmıştı..sonra adımlarını sıklastırarak uzaklastı evine yol aldı..
10.gün
adam her zamanki gibi vapurdaydı..karşısında yine herzamanki gibi aynı kız vardı..sonra icinden ben bu kızla tanışmalıyım dedi..ve kızın yanına
oturdu..merhaba dedi uzun zamandır seni izliyorum hep aynı yerde oturuyoruz farkındamısın bilmem dedi..kız dalgıncana denize bakarken birden toparlandı..
hayır dedi ben pek etrafıma bakmam sadece denizi izlerim dedi..sonra tanışmaya başladı..ve uzun uzun sohbetler başladı durdu..
iskeye vardıklarını anlamadılar bile..adamla kız rıhtımdan beraber indiler..ve belli noktada ayrılıp gittiler..
1 ay sonra..
artık adamla kız hep aynı yerde oturur oldular..cevrede ise o saatlerde binenler artık onları tanır olmuştu..ve hic kimse onların oturdugu yere
oturmuyorlardı..hergün sabah ve aksam iki kez bulusur olmuşlardı gemide..sıkıntılarını üzüntülerini birbirlerine anlatıp duruyorlardı..
adam cok mutluydu sonunda kendini bilen bir dostu cıkmıştı..hem etrafı seyrederken kendine eşlik edicek bir arkadasıda olmuştu..
adam kıza anlatıyordu bak şurdaki havayı görüyormusun nasilda kaplamış istanbulu..sanki hüznünü bırakmış bu denizin üstüne..sanki bi acısını veriyordu
bu şehre beni hatırla der gibi diye anlatıyordu..kız ise sanki bir şairi dinlermiş gibi dinliyordu adamı..cevredeki insanlar artık onları birbirine yakıştırmaya başlamıştı
yaşlı teyzeler siz birbirinize ne cok yakısıyorsunuz ne güzel anlaşıyorsunuz bu zamanda böyle insanlar nerde bulunurki dedi..
adam ve kızın yüzleri al al oluyordu utanıyor mahcup oluyor ve birşey söylemiyorlardı..yanına oturan ihtiyar ise hafifce adamı dürtükleyip munzurca gülüyordu..
adam icinden benim icimdeki hüznü bilmeden nasilda neler düşünüyor bu insanlar..hic mi dost olamaz hic mi arkadas olamaz karşı cinsten insanlar dedi..sonra
haklılarda dedi iki karşıt cins yan yana gelince aşk olması dogal diye düşündü..
2 ay sonra..
aşk acaba sadece bir kıza olan mı aşk yoksa başka şeylerede aşık olunur mu?adam bunu düşünüyordu..yanına oturan yaşlı adama sordu bu soruyu..yaşlı adam ise
önce bir kafasını kaşıdı sonra elbetteki aşk demek sadece sevgiliye olan aşk degildir..dogaya aşık olabilirsin tanrıya aşık olabilirsin
annene babana ya da sevdigin başka şeylere aşık olabilirsin dedi..peki aşk ile sevgi arasındaki fark nedir dedi adam..sevgi sonsuzlugu ifade eder dedi
yaşlı adam..sevgi öyle bir kavramdırki korkarsın cekinirsin ürkersin heyecanlanırsın..aşk ise yarını belli olmayan fırtınalı bir güne benzer dedi..
belki fırtına uzun sürebilir belki kısa sürebilir..ama sevgi fırtınasız gündür dedi..hergün sakin ve sessiz olur..sonra adam karşısında duran
kıza baktı..baktı ve yine baktı..fırtınalı birgün mü istedi ne zaman bitecegi belli olmayan..yoksa hep sakin olan sessiz olan sonsuz olan sakin bir gün mü istedi hep devam edicek..
adam yaşlı adamın kendisine ne dedigini anlamıştı..evet dedi ben fırtınalı birgün istemiyorum..sakın ve sessiz bir gün istiyorum
fırtınalı günüm olursa saklancagım bir gemim bir limanım ve sessizcene beni dinlicek olan dostum olur dedi..artık kızla dostlugu epey ilerlemişti..
birbirlerine sırlarını anlatır olmuşlardı..
3 ay sonra..
adam şaşkındı etrafına bakıp duruyordu..cevresindeki insanlarda şaşkındı..evet ilk defa kız vapurunu kacırmıştı yoktu vapurda..
adamın icinden bişeyler kopmuştu..dostuma ne oldu niye gelmedi acaba..sonra birden ah salak kafam dedi..insan bir telefon bile almazdı
dostundan alsaydı hem arardı hem mesaj cekerdi bir sekilde ulaşırdı..ne kadar bencilim dedi sadece onla konusmak icin oturuyordum yanında..
sadece üzüldügümde anlatıyordum derdimi..dostlugumu sadece bu vapura sakladım..hic dışına cıkmadım bu vapurun..oysa kız ne kadar iyi niyetliydi
her zaman böyle kendisini dinlicek kac kişi olabilirdiki dedi..gemide duran ve onu tanıyanlar üzülme dedi bugün kacırdı yarın biner ve görüşürsün dedi..
ama adamın icini bişeyler yiyordu..keske zamanı geri döndürsemde ona ulaşabilcek bişey alabilseydim dedi..
3 ay 10 gün..
artık adam ümidi iyice kesti 10 gündür kız ne geliyordu ne gidiyordu..ve oturdugu koltuk hep boş kalıyordu..kimse oraya oturmaya
cesaret bile edemiyordu..ya gelirse diye hep o koltuk boş bırakılıyordu..ve agır adımlarla bir kız gelip oraya oturmuştu..adam hafifce kafasını
kaldırdı o koltuga oturan kızı süzdü..kızda kendisini süzen adama baktı..adama dönüp sen hergün buraya oturan bir kız vardı tanıyormusun dedi..
adam heyecanla evet dedi hergün buraya oturur ve hergün burda konuşurduk dedi..kızın sesi titrek bir sekilde üzgünüm dedi bir trafik kazasında
arkadasımı kaybettim..ama seni bana hergün anlatıyordu bize geldiginde o kadar güzel ve icten anlatıyorduki bunu bilmeye hakkın oldugunu düşündüm..
adam o an donup kalmıştı..kaybettigi dostunu bile kac gün sonra ögreniyordu..şaşkınlıgı ve şoku üstünden attıktan sonra derin bir üzüntüye boguldu..
keske dostum gelmedigi ilk gün arasaydım sorsaydım belki yaşıyordu konuşabilirdi ya da en azından ailesinden biriyle görüşebilirdim dedi..
ya da cenazesine katılabilirdim diye hayıflanırken..cok gec diyen kızın tok sesini duydu..cok gec cünkü sizin dostlugunuz sadece burda vardı..
biraz bencillik yaptın farkındaysan eger dedi..adam kabul etti evet bencillik yaptım..hep burda kaldı dostlugumuz..burdan cıkıp gittiginde onu hic düşünmedim..
ona ulaşabilcek bir şey bile alamadın..ne desen haklısın dedi adam..varlıgında hic kıymetini dahi bilemedim..en azından ona degerlisin benim icin diyebilirdim dedi..
ya da bir teşekkür edebilirdim dedi..ama ben sadece yaşadıgım sıkıntıları ve üzüntüleri paylastım..ona olan degeri gösteremedim..sadece burda iki koltuk arasında bıraktım dedi..
bu sözü söyledikten sonra birden şimşek caktı kafasında..
evet ya dedi icinden..ben ben bir vapur bile olamadım!bu vapur bile günde en az 10 kez eminönü-üsküdar arasında gidip geliyor..
üsküdarın havasını eminönüne..eminönünün sevgisini üsküdara götürüyor..bi vapur bile bunu yaparken..ben hic bişey yapamıyorum dedi..
not: bazen hayat hikayelerimiz böyle olur..bir vapurun üstüne binen insan hayatı kadar dar olabiliyor..sevdigimiz deger verdigimiz insanları
üzüntü,heyecanlı,sevincli anlarımızda hatırlıyor ve arıyoruz..akıl danışmak istedigimizde veya bir sıkıntımızı gidermek istedigimizde aklımıza getiriyoruz..
onun harici dostluk sadece orda kalıyor öteye bir türlü götüremiyoruz..halbuki normal zamanlarda bir telefon acıp bir hal hatır sormak ona verdiginiz degeri göstermek
o kadar zor bişey mi?illa başınıza kötü bişey geldiginde veya onun başına kötü bişey geldiginde mi haberiniz olucak dostunuzdan?
yoksa sizinkisi hala üsküdar-eminönü vapurundaki gibi bir dostluk mu?
E.K
