Ümit kesmem senden

Yâ Rab, hep bozsam tevbemi,
Ümidimi kesmem senden.
Günah doldursam heybemi,
Ümidimi kesmem senden.

Seviyorum Rabbim seni,
Günahım çok affet beni,
Sil hepsini eski yeni,
Ümidimi kesmem senden.

İmansızlar keser umut,
Görmüyoruz derler somut,
Belli olur bir gün komut,
Ümidimi kesmem senden.

Evim barkım yıkılsa da,
Malım mülküm yakılsa da,
Peşime el takılsa da,
Ümidimi kesmem senden.

Ellerimi bağlasalar,
Gözlerimi dağlasalar,
Urganımı yağlasalar,
Ümidimi kesmem senden.

Bataklarda batıp kalsam,
Namazları eksik kılsam,
Günah deryasına dalsam,
Ümidimi kesmem senden.

Azgın nefsim doymasa da,
Din emrine uymasa da,
Mescidlere koymasa da,
Ümidimi kesmem senden.

Nimetlerin gelmez dile,
Bozuk kitap almam ele,
Küfre girmem bile bile,
Ümidimi kesmem senden.

Gaflet ile geçse yaşım,
Belalara girse başım,
Zehir ile pişse aşım,
Ümidimi kesmem senden.

Boşa geçse, gençlik çağı,
İlacıma konsa ağı,
Aş deseler karlı dağı,
Ümidimi kesmem senden.

Hâlimden hiç sorulmasa,
Yaralarım sarılmasa,
Akan sular durulmasa,
Ümidimi kesmem senden.

Gelir bunca nimet nerden?
Medet ummam başka yerden,
Hoca der ki, geçsem serden,
Ümidimi kesmem senden.