Bu geçmişten geleceğe bütün Türklerin sosyal hayatlarını düzenleyen, onlara kural koyan, devletin gücünü de temsil eden Türklerin töre dedikleri devlet düzenidir. Ziya Gökalp de töreyi şöyle tanımlar: Atalardan kalan bütün kuralların toplamı. Töre yazılı yasaları kapsadığı gibi alışkıları (teamülleri) de içine alır. Töre; hukuksal töre, dinsel töre, ahlaksal töre gibi birkaç bölümden oluşmaktadır.
Türk töresini kaybetme, Türk milleti için de söz konusuydu. Devletsiz, kağansız kalmış bir millet, töresini de kaybetmiş oluyordu. Nitekim Bilge Kağan, Orhun Abidelerinde Türk töresini şöyle tarif eder; (Türk Milletinin) kağan olarak oturdum. Ölecek miyiz? diye düşünüp üzülen Türk beğleri ile Türk beyleri (bana) dönüp, sevindiler! Bulanmış gözleri canlandı! Beni gördüler! (yani bana bağlandılar). Ağır töreleri, (düzenledim), yürürlüğe koydum. (Dünyanın) dört bucağındaki milletleri de (düzene koydum)!
Bilge Kağan Yazıtlarında da ifade edildiği üzere, Eski Türk devlet geleneğinde Töre ilahi kaynaklı hakimiyetten (kuttan) ayrılamazdı. Özellikle devlet kuran her Kağan mutlaka bir töre koyardı. Töre, Türk örf ve geleneklerinin kesin bir hükümler birliğidir. Töresiz bir ilin ya da devletin varlığı mümkün değildir.
Türk kültür yapısının en hassas ve ince dokusunu Türk Töresi oluşturur. Töre, milli toplumda ferdi ve sosyal ilişkileri düzenleyen, ferdi disiplin ve otoriteye bağlayan, milli barış, dayanışma ve beraberliği sağlayan bir kültür kurumudur. Yabancı kültürler önce bu değer sistemini yıkmak isterler.
Türk töresi rastgele, tesadüfen meydana gelmiş şeylerden ibaret değildir. Bunlar ayrılmaz bir şekilde milletin varlığına milletin ortak düşünce, duygu ve kanaatlerine bağlıdır. Töre, Türk milleti ile birlikte doğar, milletle gelişir ama asla milletle yok olmaz. Kısacası İl gider, töre kalır. Türk kültürünün temelini oluşturan, sonuncu unsur ise, demirdir. Bu maddenin ilk defa eski Türk yurdu olan Altay Dağlarında bulunduğu ve yeryüzüne dağıldığı artık bilinen bir gerçektir.
Türkler dünyanın ilk demirci kavmi olarak bilinir. Demirin eritilip istenilen şekil verilmesiyle birlikte, insanlık aleminde uzun ve parlak bir dönem açılmış oluyordu. Demir Türk uygarlığının ilk simgesidir. Göktürkler ile Oğuzların ataları demirci idiler. Demirciye Moğollar Darhan derlerdi. Dokuz atası demirci olan adam şaman olurdu. Şamanların büyüklerine Tarhan adı verilirdi. Bundan anlaşılır ki demircilik eski Türklerce sanatların en saygınıydı.
Türk töresini kaybetme, Türk milleti için de söz konusuydu. Devletsiz, kağansız kalmış bir millet, töresini de kaybetmiş oluyordu. Nitekim Bilge Kağan, Orhun Abidelerinde Türk töresini şöyle tarif eder; (Türk Milletinin) kağan olarak oturdum. Ölecek miyiz? diye düşünüp üzülen Türk beğleri ile Türk beyleri (bana) dönüp, sevindiler! Bulanmış gözleri canlandı! Beni gördüler! (yani bana bağlandılar). Ağır töreleri, (düzenledim), yürürlüğe koydum. (Dünyanın) dört bucağındaki milletleri de (düzene koydum)!
Bilge Kağan Yazıtlarında da ifade edildiği üzere, Eski Türk devlet geleneğinde Töre ilahi kaynaklı hakimiyetten (kuttan) ayrılamazdı. Özellikle devlet kuran her Kağan mutlaka bir töre koyardı. Töre, Türk örf ve geleneklerinin kesin bir hükümler birliğidir. Töresiz bir ilin ya da devletin varlığı mümkün değildir.
Türk kültür yapısının en hassas ve ince dokusunu Türk Töresi oluşturur. Töre, milli toplumda ferdi ve sosyal ilişkileri düzenleyen, ferdi disiplin ve otoriteye bağlayan, milli barış, dayanışma ve beraberliği sağlayan bir kültür kurumudur. Yabancı kültürler önce bu değer sistemini yıkmak isterler.
Türk töresi rastgele, tesadüfen meydana gelmiş şeylerden ibaret değildir. Bunlar ayrılmaz bir şekilde milletin varlığına milletin ortak düşünce, duygu ve kanaatlerine bağlıdır. Töre, Türk milleti ile birlikte doğar, milletle gelişir ama asla milletle yok olmaz. Kısacası İl gider, töre kalır. Türk kültürünün temelini oluşturan, sonuncu unsur ise, demirdir. Bu maddenin ilk defa eski Türk yurdu olan Altay Dağlarında bulunduğu ve yeryüzüne dağıldığı artık bilinen bir gerçektir.
Türkler dünyanın ilk demirci kavmi olarak bilinir. Demirin eritilip istenilen şekil verilmesiyle birlikte, insanlık aleminde uzun ve parlak bir dönem açılmış oluyordu. Demir Türk uygarlığının ilk simgesidir. Göktürkler ile Oğuzların ataları demirci idiler. Demirciye Moğollar Darhan derlerdi. Dokuz atası demirci olan adam şaman olurdu. Şamanların büyüklerine Tarhan adı verilirdi. Bundan anlaşılır ki demircilik eski Türklerce sanatların en saygınıydı.