<<< TÜRK'ÜN TÜRK'TEN BAŞKA DOSTU YOK >>>
Amerika Irak savaşının iki haftası geride kaldı. Sanılanın aksine müttefik devletler lehine "şok ve dehşet" bir operasyon olmadığı gibi, gelişen olaylardan savaşın uzun ve çetin süreceği anlaşılıyor.
Açıkçası şu anda yaşananlar; iki düşmanın birbirini kırması, atılan bombalar, yakılan yıkılan yerler, esir alınan askerler, ölenler, yaralananlar bizleri pek ilgilendirmiyor. Her ikisi de düşmanımız olan Amerikalı ile Arap'ın arasındaki savaş Türk'ün sorunu değildir. Nasıl ki bizim ülkemiz bir savaştan çok daha acısını yıllar boyunca yaşarken bu devletlerin hiçbiri bizleri umursamadıysa; bırakın umursamayı, pkk terörüne destek verdilerse; biz de aynı şekilde onların derdini umursamıyoruz. Ölen ölsün, yeter ki Türkmen ırkdaşlarımıza zarar gelmesin. Onun dışında kaç tane müttefik askeri, kaç tane Iraklı öldüğü bizim için hiç önemli değil.
Lakin bu savaş esnasında bütün dünyada yaşanan olaylar bizlerin defalarca vurguladığı ama bazılarının "ırkçılık" diye yorumlayarak inatla reddettiği bir gerçeği çok açık ve net bir biçimde ortaya çıkardı. Neydi bu gerçek? Elbette ki Türk'ün Türkten başka dostu olmadığı gerçeğiydi. Biz ve bizden öncekiler yıllarca, hatta asırlarca bu gerçeği tekrarladılar ama özellikle günümüzde Avrupa - amerika sevdalıları ve Rus - Çin aşığı kızıllar sürekli olarak hayal ürünü bir dostluktan bahsetmekteler. Ama bu dost ülkeler (!) bu savaş döneminde gerçek yüzlerini açık ve net olarak gösterdiler. Avrupa Birliği ülkeleri, Amerika, İngiltere, Rusya, Çin, Arap ülkeleri vs..., yani hemen hemen bütün ülkelerin savaş konusunda farklı düşünceleri ve söylemleri var ama sadece tek bir noktada birleşiyorlar: "Türkiye kesinlikle Kuzey Iraka girmemeli". Nasıl olursa oluyor, birbirine bu kadar zıt görüşlere sahip olan ülkeler tek bir kararda birleşiyor. Bazılara buna ne der bilmiyoruz ama biz kısaca "TÜRK DÜŞMANLIĞI" diyoruz bu olaya... Savaşın henüz başlamadığı ama bütün dünya gündemini meşgul ettiği günlerde "Arap kanı Türk kanından daha mı değerli?" başlıklı bir yazı yazmıştık. Ne kadar haklı olduğumuz bir kez daha ortaya çıktı. Bütün dünya insanlıktan, insan haklarından, masumiyetten, savaş karşıtlığından bahsediyor. Hatta savaşın taraflarından olan Amerika, İngiltere bile insanlıktan dem vuruyor, "masum Irak halkını kurtaracağız" diye ve Türkiye'nin Kuzey Irak'ta katliam yapacağını öne sürerek bölgeye girmemesini istiyor. Diğer ülkelerin de fikirleri aynı doğrultuda.
Dünya tarihi savaşlarla ve katliamlarla doludur. Bütün dünya ülkelerinin hemen hepsi bu tarihten nasibini almıştır ama Türklerin aldığı tek nasip cengaverliktir. Türk tarihinin hiçbir döneminde "katliam" olmamıştır çünkü Türk yiğitçe savaşır, kahpelik yapmaz... Bugün insanlıktan dem vuran ülkelere bir bakalım: almanya kendi tarihine Hitler gibi diktatörü sokmuş, binlerce yahudiyi öldürmüş bir devlettir; Fransa yıllar boyunca Cezayir'in kanına girmiştir; İngiltere'nin tarih boyunca Orta Doğu'da hem kendi eli, hem de parayla kiraladığı Arapların eliyle yapmadığı katliam kalmamıştır, üstelik Türkler de katledilmiştir. Yunanistan Helenizm hayaliyle tarih boyunca Türkleri kırmaya çalışmıştır; bugün de bu hayali devam etmekte ve geçmişten kalan kini ile Kıbrıs'ta bir oyun tezgahlamaya çalışmaktadır. amerika ise aslında katliamın diğer bir adıdır ve dünyanın neresinde olursa olsun dökülen her kanda CIA'nın mutlaka bir payı vardır. Fakat buna rağmen Türkiye'nin Kuzey Irak'a girmemesini en tok sözlerle belirten devlettir; gerekçesi de Türkiye'nin bölgede kürtlere yönelik "katliam" yapacağıdır.
Ve asıl ülkelere gelelim: Rusya ile Çin... Savaş başladığından beri insanlıktan, savaş karşıtlığından bahseden ama tarih boyunca Kafkasya'yı kan gölüne çeviren, katliamın ve vahşetin tarihini yazan ve hâlâ yazmaya devam eden iki kızıl ülke... Bugün insanlıktan bahsetmeleri ne kadar hoş değil mi? Milyonlarca Türk'ün bağımsızlıklarını ihlal eden bu iki ülke bugün mazlum Irak halkının ölmemesi için Amerika'yı uyarıyor. Rusya, Çeçenistan'da binlerce Çeçeni katlederken; kızıl Çinliler Doğu Türkistanlı ırkdaşlarımıza her gün yeni bir vahşet yaşatırken ve yaşlı-genç, çoluk-çocuk, kadın-erkek demeden binlerce Türk'ün kanına girerken "insanlığından" utanmıyor ama masum ve mazlum Irak halkının ölmesine gönlü razı olmuyor... Bu nasıl bir insanlık anlayışıdır, bizler anlayamıyoruz...
Bugün yaşanan bir paylaşım savaşıdır. İngiltere ve amerika resmi söylemlerinde olduğu gibi "Irak rejimini değiştirmek ve halkını özgürleştirmek" için değil, Orta Doğu'da bir üs kurabilmek ve petrolün getirisini bölüşmek için bu savaşa girdiler. Ve savaş sonunda kazanan taraf olurlarsa bu istekleri yerine gelecek. Savaş karşıtı ülkeler ise bu paylaşımdan bir pay alamadıkları ve bu savaştan maddi bir çıkarları olmadığı için savaşa karşılar. İnsanlık, masumiyet, özgürlük, dünya barışı, hümanizm de işin hikayesidir.
Eğer gerçekten dünyada bir hümanizm fırtınası esseydi, bu ülkeler gerçekten insanlık adına mücadele verselerdi; bugün Doğu Türkistan Türklerine uygulanan zulüme ve Kafkasya'da yapılan Çeçen katliamına da aynı tepki gösterilmesi gerekirdi. Filistin'de yaşanan bağımsızlık mücadelesinin çok daha şiddetlisi Atayurt'ta yapılmaktadır. Irak savaşı sırasında ölen kişilerin sayısından kat ve kat fazlası Kızıl Çin tarafından öldürülmektedir. Ama elbette Doğu Türkistan'da petrol olmadığı için o bölgenin insanları bu "hümanizm" rüzgarından nasibini alamamaktadır ve asla alamayacaktır...
Kişi kendisi ne ise karşısındakini de öyle görürmüş. Bu kavram devletler için de böyledir. Her devlet bu savaşı bir paylaşım savaşı olarak gördüğü ve dünya ülkeleri "bu savaştan çıkarı bulunanlar ile bulunmayanlar" şeklinde ikiye ayrıldığı için Türkiye'nin Kuzey Irak'a girmesini istemiyorlar. Çünkü planlarında Türkiye'ye ve Türklere yer yok. Bizler Kuzey Irak'a petrol için, üs için girmek istemiyoruz. Bizler kendi sınırlarımızın güvenliği ve ırkdaşlarımız olan Iraklı Türkmenlerin yıllarca Araplar tarafından katledildiği gibi şimdi de kürtler tarafından katledilmesini önlemek için girmek istiyoruz. 1991 yılındaki Körfez Savaşı'nda ödediğimiz ağır faturayı bir kez daha ödememek için girmeyi istiyoruz. Yarım milyon kaçağın sınırlarımıza dayanmaması için, bu mültecilerin ülkemizi geçmişte de olduğu gibi kan gölüne çevirmemesi, vatanımızın silah ve uyuşturucu alışverişi yapılan bir ülkeye dönmemesi için istiyoruz.
Bütün dünya şunu bilsin ki, yönetimlerimiz ne kadar hain olsa da her zaman güvendiğimiz ve güveneceğimiz Türk Silahlı Kuvvetleri gerektiği anda duruma el koyacaktır. ( ALINTIDIR )
Amerika Irak savaşının iki haftası geride kaldı. Sanılanın aksine müttefik devletler lehine "şok ve dehşet" bir operasyon olmadığı gibi, gelişen olaylardan savaşın uzun ve çetin süreceği anlaşılıyor.
Açıkçası şu anda yaşananlar; iki düşmanın birbirini kırması, atılan bombalar, yakılan yıkılan yerler, esir alınan askerler, ölenler, yaralananlar bizleri pek ilgilendirmiyor. Her ikisi de düşmanımız olan Amerikalı ile Arap'ın arasındaki savaş Türk'ün sorunu değildir. Nasıl ki bizim ülkemiz bir savaştan çok daha acısını yıllar boyunca yaşarken bu devletlerin hiçbiri bizleri umursamadıysa; bırakın umursamayı, pkk terörüne destek verdilerse; biz de aynı şekilde onların derdini umursamıyoruz. Ölen ölsün, yeter ki Türkmen ırkdaşlarımıza zarar gelmesin. Onun dışında kaç tane müttefik askeri, kaç tane Iraklı öldüğü bizim için hiç önemli değil.
Lakin bu savaş esnasında bütün dünyada yaşanan olaylar bizlerin defalarca vurguladığı ama bazılarının "ırkçılık" diye yorumlayarak inatla reddettiği bir gerçeği çok açık ve net bir biçimde ortaya çıkardı. Neydi bu gerçek? Elbette ki Türk'ün Türkten başka dostu olmadığı gerçeğiydi. Biz ve bizden öncekiler yıllarca, hatta asırlarca bu gerçeği tekrarladılar ama özellikle günümüzde Avrupa - amerika sevdalıları ve Rus - Çin aşığı kızıllar sürekli olarak hayal ürünü bir dostluktan bahsetmekteler. Ama bu dost ülkeler (!) bu savaş döneminde gerçek yüzlerini açık ve net olarak gösterdiler. Avrupa Birliği ülkeleri, Amerika, İngiltere, Rusya, Çin, Arap ülkeleri vs..., yani hemen hemen bütün ülkelerin savaş konusunda farklı düşünceleri ve söylemleri var ama sadece tek bir noktada birleşiyorlar: "Türkiye kesinlikle Kuzey Iraka girmemeli". Nasıl olursa oluyor, birbirine bu kadar zıt görüşlere sahip olan ülkeler tek bir kararda birleşiyor. Bazılara buna ne der bilmiyoruz ama biz kısaca "TÜRK DÜŞMANLIĞI" diyoruz bu olaya... Savaşın henüz başlamadığı ama bütün dünya gündemini meşgul ettiği günlerde "Arap kanı Türk kanından daha mı değerli?" başlıklı bir yazı yazmıştık. Ne kadar haklı olduğumuz bir kez daha ortaya çıktı. Bütün dünya insanlıktan, insan haklarından, masumiyetten, savaş karşıtlığından bahsediyor. Hatta savaşın taraflarından olan Amerika, İngiltere bile insanlıktan dem vuruyor, "masum Irak halkını kurtaracağız" diye ve Türkiye'nin Kuzey Irak'ta katliam yapacağını öne sürerek bölgeye girmemesini istiyor. Diğer ülkelerin de fikirleri aynı doğrultuda.
Dünya tarihi savaşlarla ve katliamlarla doludur. Bütün dünya ülkelerinin hemen hepsi bu tarihten nasibini almıştır ama Türklerin aldığı tek nasip cengaverliktir. Türk tarihinin hiçbir döneminde "katliam" olmamıştır çünkü Türk yiğitçe savaşır, kahpelik yapmaz... Bugün insanlıktan dem vuran ülkelere bir bakalım: almanya kendi tarihine Hitler gibi diktatörü sokmuş, binlerce yahudiyi öldürmüş bir devlettir; Fransa yıllar boyunca Cezayir'in kanına girmiştir; İngiltere'nin tarih boyunca Orta Doğu'da hem kendi eli, hem de parayla kiraladığı Arapların eliyle yapmadığı katliam kalmamıştır, üstelik Türkler de katledilmiştir. Yunanistan Helenizm hayaliyle tarih boyunca Türkleri kırmaya çalışmıştır; bugün de bu hayali devam etmekte ve geçmişten kalan kini ile Kıbrıs'ta bir oyun tezgahlamaya çalışmaktadır. amerika ise aslında katliamın diğer bir adıdır ve dünyanın neresinde olursa olsun dökülen her kanda CIA'nın mutlaka bir payı vardır. Fakat buna rağmen Türkiye'nin Kuzey Irak'a girmemesini en tok sözlerle belirten devlettir; gerekçesi de Türkiye'nin bölgede kürtlere yönelik "katliam" yapacağıdır.
Ve asıl ülkelere gelelim: Rusya ile Çin... Savaş başladığından beri insanlıktan, savaş karşıtlığından bahseden ama tarih boyunca Kafkasya'yı kan gölüne çeviren, katliamın ve vahşetin tarihini yazan ve hâlâ yazmaya devam eden iki kızıl ülke... Bugün insanlıktan bahsetmeleri ne kadar hoş değil mi? Milyonlarca Türk'ün bağımsızlıklarını ihlal eden bu iki ülke bugün mazlum Irak halkının ölmemesi için Amerika'yı uyarıyor. Rusya, Çeçenistan'da binlerce Çeçeni katlederken; kızıl Çinliler Doğu Türkistanlı ırkdaşlarımıza her gün yeni bir vahşet yaşatırken ve yaşlı-genç, çoluk-çocuk, kadın-erkek demeden binlerce Türk'ün kanına girerken "insanlığından" utanmıyor ama masum ve mazlum Irak halkının ölmesine gönlü razı olmuyor... Bu nasıl bir insanlık anlayışıdır, bizler anlayamıyoruz...
Bugün yaşanan bir paylaşım savaşıdır. İngiltere ve amerika resmi söylemlerinde olduğu gibi "Irak rejimini değiştirmek ve halkını özgürleştirmek" için değil, Orta Doğu'da bir üs kurabilmek ve petrolün getirisini bölüşmek için bu savaşa girdiler. Ve savaş sonunda kazanan taraf olurlarsa bu istekleri yerine gelecek. Savaş karşıtı ülkeler ise bu paylaşımdan bir pay alamadıkları ve bu savaştan maddi bir çıkarları olmadığı için savaşa karşılar. İnsanlık, masumiyet, özgürlük, dünya barışı, hümanizm de işin hikayesidir.
Eğer gerçekten dünyada bir hümanizm fırtınası esseydi, bu ülkeler gerçekten insanlık adına mücadele verselerdi; bugün Doğu Türkistan Türklerine uygulanan zulüme ve Kafkasya'da yapılan Çeçen katliamına da aynı tepki gösterilmesi gerekirdi. Filistin'de yaşanan bağımsızlık mücadelesinin çok daha şiddetlisi Atayurt'ta yapılmaktadır. Irak savaşı sırasında ölen kişilerin sayısından kat ve kat fazlası Kızıl Çin tarafından öldürülmektedir. Ama elbette Doğu Türkistan'da petrol olmadığı için o bölgenin insanları bu "hümanizm" rüzgarından nasibini alamamaktadır ve asla alamayacaktır...
Kişi kendisi ne ise karşısındakini de öyle görürmüş. Bu kavram devletler için de böyledir. Her devlet bu savaşı bir paylaşım savaşı olarak gördüğü ve dünya ülkeleri "bu savaştan çıkarı bulunanlar ile bulunmayanlar" şeklinde ikiye ayrıldığı için Türkiye'nin Kuzey Irak'a girmesini istemiyorlar. Çünkü planlarında Türkiye'ye ve Türklere yer yok. Bizler Kuzey Irak'a petrol için, üs için girmek istemiyoruz. Bizler kendi sınırlarımızın güvenliği ve ırkdaşlarımız olan Iraklı Türkmenlerin yıllarca Araplar tarafından katledildiği gibi şimdi de kürtler tarafından katledilmesini önlemek için girmek istiyoruz. 1991 yılındaki Körfez Savaşı'nda ödediğimiz ağır faturayı bir kez daha ödememek için girmeyi istiyoruz. Yarım milyon kaçağın sınırlarımıza dayanmaması için, bu mültecilerin ülkemizi geçmişte de olduğu gibi kan gölüne çevirmemesi, vatanımızın silah ve uyuşturucu alışverişi yapılan bir ülkeye dönmemesi için istiyoruz.
Bütün dünya şunu bilsin ki, yönetimlerimiz ne kadar hain olsa da her zaman güvendiğimiz ve güveneceğimiz Türk Silahlı Kuvvetleri gerektiği anda duruma el koyacaktır. ( ALINTIDIR )