Temel korku nedenleri arasında baskı dolu çocukluğu, sürekli yaşanan stres ve hastalıkları, sosyal olmayan bir iş ortamında uzun süre çalışmayı, başarısızlığa inanmayı, hafızanın zayıf kalmasını, söylenecek bir söz bulunamamasını sayılabilir.

Toplum karşısında konuşurken yüzleştiğimiz en büyük engel korku ve heyecan olsa gerek.İlk defa yapılan her iş insanda önce heyecan ve korku oluşturmaktadır. Korku anında dolaşım sistemi içerisine gerginlikle orantılı olarak aşırı kortizol salgılanmaktadır. Yaşanılan bu durum düşünce akışını engeller. Kişi bu anda olumlu duygularını kaybeder daha ileri düzeyde elleri ve hatta tüm vücudu titremeye başlar. İnsan bir an önce bu durumdan kurtulmak için o ortamdan uzaklaşmak, yapmak istediğini yapmaktan vazgeçmek zorunda kalır. Ayrıca endişe veya korku konuşmacının inandırıcılığı kaybetmesine yol açmaktadır.Sürekli aşağılanan çocuğun alt şuurunda başarısızlık imajı yerleşir. Bu imajı normal şartlar altında özel bir gayret göstermeksizin yok etmek mümkün değildir. Bu nedenle çocukların bu gibi davranışlara maruz bırakılmaması güven duygularının aşılanması kendine olan güveninin sarsılmaması gerekiyor.​