1. Bir gün öleceğim;
kaçınılmaz bu.
Şaşılacak bir şey yok.
Ama tersine yaşıyorum
ben sizlere göre.
İşte bunun için;

çözük saçlı ikindisinde
yorgun bir günün,
gölgeleri uzarken
ölüvereceğim eskiden.

Benim gibi çanı dilsiz,
havı dökükler;
yani siz giderken
hüzünle dönenler,
çatlak yüzleriyle
göçmüş aşkları,
ayrılıkları simgelerler.
Çift yönlü bir zaman sürecinde
onlar eskiden ölürler.

Eskiden nasıl ölünür?
Bunu bilmiyorum henüz.
Ama eskiden ölen biri
sanırım bir mezat
gramafonun borusuna
sessizce gömülür.
Ve o gramafon borusu
ne gariptir;
gecesefaları gibi,
akşam açıp sabah örtülür.

2. Esvap dolabında,
geceleyin karanlıkta;
bir böcek çıtırtısı
neleri çağrıştırır
uykusu kaçana?
Sessizliğin üstünde
bir küçük nokta,
dönüşür imgelere
bir tohum gibi
çatlayarak kulakta.

Geceleyin bir böcek
çıtırtısında:
Meşin çaresizliği
kınına keskin hançerin,
ezilmiş bir izmarit,
ayakkabı ökçesiyle,
kopuk bir tespihin
dağılmış taneleri,
ve sırrı dökük bir ayna
yok mudur biraz da?

Hiçbir şey yalınkat
değildir dünyada.
Yazısı akmış, ıslak,
pörsümüş bir sayfa,
sonbahar göğünde
katar katar turnalara
bakan adamın
gırtlağındaki tıpa,
kumaşa uyumsuz yama
o böcek çıtırtısında.

3. Uğursuz sayılır bazı şeyler,
bazıları uğursuz.
Tümüyle boş değildir
bu inançlar.
Kimi zaman doğru,
yanlış çıkmıştır
kimi zaman.
Mutsuzluk ve mut,
ölüm ve yaşam
şansa bırakılmıştır.

Bir kaçıştır bu;
çünkü en az ölüm
kadar korkar insan
yaşamaktan.
Karıştırır puslu düşü
katı gerçeğe.
Düşü biraz gerçek,
gerçeği de biraz düş yapar.
İnanır bilinmeyene
bilinen kadar.

Peki ya tesbihböceği,
sürüngen yılan,
korkunç yalnızlığı
ağında örümceğin,
uzun dehlizi
kör köstebeğin...
Onlar tam ortasında
kaçınılmaz gerçeğin.
Bense çekiyorum çilesini
iğneye geçmiş ipliğin.

4. Sütün içine birkaç tane
çörekotu atarlar;
nazar değmesin diye.
Lekeler aklığını
siyah tanelerle.
Eski minyatür ustaları
bozmak için kusursuzluğu,
resimde bir suretin
taşırırlardı boyasını
isteyerek sınırlarından.

Kusurlu dünyamızda
yer yoktur kusursuzluğa.
Demir pas tutar,
gümüş kararır,
kurtlanır kar bile,
alev is yapar
ve insan içinde
bir kafesle yaşar.
İnilti gibi kimi zaman
bir garip ses duyar.

Bunun için intihar
parçasıdır hayatın.
Unutmayı deneyin
gizleyin istediğiniz kadar;
bir çekmecede kilitli
pırıl pırıl bir anahtar
gününü bekler sabırla,
bilincinizi kurcalar
nasıl olsa elinizde
başka bir anahtar var.

5. Tırnakları kirli,
kabuk bağlamış elleri
bir çocuğun
makadam gözlerinde
bakışı tökezliyor.
Muska yüzlü kadınlar
kimseye sezdirmeden
bir acıyı gizlice emziriyor.
Odama sığınıyorum,
dışarda kar yağıyor.

Boğazımda ardarda
sözcük düğümleri.
Bakıyorum gölgem
kırılmış ortasından
duvarla döşemenin arasında.
Ben şimdi çıkıyorum;
belki geç gelirim.
Kızıl bir gülün hüneri
kanayan yüreğimden
hüküm giydim sevgiyi.

Köstekli şiiri iki de bir
cebinden çıkarıp bakan
şair ne oldu sana?
Kaç dikiş atıldı
bileğindeki çentiklere?
Örselenmiş onurunla
şimdi nerdesin?
Çektiğin bunca acı
kefareti değil unutma
yaşadığın çaresizliğin.

6. Acıdır şişelerin dibi,
bir koşunun
umulmadık bitişi.
Bakır çalığı zehirli,
acı gündemdedir.
Acıdır borsa haberleri,
türk parasının değeri,
düşüp yükselen altın.
Acıdır gelinlik bir kızın
sandık lekeli çeyizi.

Uyumsuz bir sıfat,
birinci tekil şahıs;
ben, çok acıdır.
Biz zaten acıyız.
Biz dediğim üç-beş kişi.
Aksayan bacağı
bir tahta iskemlenin,
kırık saplı bıçak
oynak perçinleriyle
çatlak bir fayans acıdır.

% işareti şaşkın bakışlarıyla
onca harf arasında
dilsiz ve çok acıdır.
Bir donanma fişeğidir
açılan gökyüzünde
acı bütün renkleriyle.
Ben törpülüyorum bir aşkı
sıkıştırıp mengeneye.
Sevmek çok acıdır.

Metin Altıok
Tezgahında Acının