Taraftarı Kalmayan Din ve Akımlar - Ebiyonitler
Ebiyonitler
Komünyona inanmazlar, önemli ibadetlerinin çoğunu cumartesi günü yaparlar. İslâmdaki gusul abdesti benzeri bir tür boy abdestleri vardır. Ebiyonit, İbranice, "fakir, yoksul" gibi manalara sahiptir. Yahudi kökenli, ilk Hristiyanlardan bir zümredirler. Diğer Hristiyan akımlardan ve gruplardan en büyük farklılıkları Hz.İsa'nın ilahlığını kabul etmemeleridir. Diğer birçok Hristiyan gruptan farklı olarak sünnet olurlar. Kendilerine lider olarak kaynaklarda Hz. İsa'nın kardeşi olarak geçen Yakobus'u ilan ederler. Hz.İsa'yı bir Tanrı olarak kabul etmeseler de, onu son peygamber olarak kabul ederler. Pavlus'u bir zındık olarak görürler. Şarap içmezler, domuz eti yemezler.
Genel kanı onların 5. yüzyıl sıralarında yok olduklarını söylese de, bugün bile bireysel ebiyonitlere veya ebiyonit inanca yakın Hristiyan gruplara rastlanmaktadır.
Yahudi asıllı ilk Hıristiyanlardan bir cemaatin üyeleridir. Ebiyonit kelimesi İbranice “yoksul, fakir” anlamındadır. Bundan dolayı düşmanları “fakirler – yoksullar” (Ebiyonit) kelimesini onları küçümsemek için kullanırlar. Onlar ise, Ebiyonitliği (fakirliği), İsa’nın “Dağdaki Vaazı”ında (İncil; Matta 5:1-11) bahsettiği o içerikte ve “ruhta fakir olanlar” manasında almaktadırlar.Ebiyonitler İsa’nın Tanrılığını reddederler, sünnet olurlar. Reisleri olarak İsa’nın kardeşi Yakobus’u kabul ederler. Yahudi ayin ve ibadetlerini yerine getirirler. Pazarı kabul etmekle beraber Şabbat’a (Cumartesi) uyarlar. İsa’yı son Yahudi peygamberi olarak tanır fakat, Mesih olduğunu kabulde tereddüt ederler. Pavlus’u samimi bir Hıristiyan görmez ve onu dönme (içi başka dışı başka) sayarlar. Pavlus’tan önce “komünyon” ayininin hatıra olarak kutlandığı ve Hz. İsa’nın “kan Kadehi” yarine su kadehini koyduğunu savunurlar. Ekmek – Şarap ayinindeki “ekmek ve şarab”ın Hz. İsa’nın “eti ve kanı” olduğu görüşünü reddederler. Kan dökmeyi reddettikleri için et yemezler ve ideal hayatın bitkilerle beslenmek olduğunu savunurlar. İslam dinindeki Boy abdestine benzer dini banyo geleneğine sahiptirler.
Ebiyonitlerin V. Yüzyıla kadar yaşadıkları, ondan sonra görünmez oldukları; bir kısmı Hıristiyan gruplara, bir kısmının “gnostik” gruplara katıldıkları ileri sürülmektedir. Bunun yanında “Ebiyonit” karaktere sahip Hıristiyanların günümüze kadar geldiği ve hala varolduğu da belirtilmektedir.
Alıntıdır
Ebiyonitler
Komünyona inanmazlar, önemli ibadetlerinin çoğunu cumartesi günü yaparlar. İslâmdaki gusul abdesti benzeri bir tür boy abdestleri vardır. Ebiyonit, İbranice, "fakir, yoksul" gibi manalara sahiptir. Yahudi kökenli, ilk Hristiyanlardan bir zümredirler. Diğer Hristiyan akımlardan ve gruplardan en büyük farklılıkları Hz.İsa'nın ilahlığını kabul etmemeleridir. Diğer birçok Hristiyan gruptan farklı olarak sünnet olurlar. Kendilerine lider olarak kaynaklarda Hz. İsa'nın kardeşi olarak geçen Yakobus'u ilan ederler. Hz.İsa'yı bir Tanrı olarak kabul etmeseler de, onu son peygamber olarak kabul ederler. Pavlus'u bir zındık olarak görürler. Şarap içmezler, domuz eti yemezler.
Genel kanı onların 5. yüzyıl sıralarında yok olduklarını söylese de, bugün bile bireysel ebiyonitlere veya ebiyonit inanca yakın Hristiyan gruplara rastlanmaktadır.
Yahudi asıllı ilk Hıristiyanlardan bir cemaatin üyeleridir. Ebiyonit kelimesi İbranice “yoksul, fakir” anlamındadır. Bundan dolayı düşmanları “fakirler – yoksullar” (Ebiyonit) kelimesini onları küçümsemek için kullanırlar. Onlar ise, Ebiyonitliği (fakirliği), İsa’nın “Dağdaki Vaazı”ında (İncil; Matta 5:1-11) bahsettiği o içerikte ve “ruhta fakir olanlar” manasında almaktadırlar.Ebiyonitler İsa’nın Tanrılığını reddederler, sünnet olurlar. Reisleri olarak İsa’nın kardeşi Yakobus’u kabul ederler. Yahudi ayin ve ibadetlerini yerine getirirler. Pazarı kabul etmekle beraber Şabbat’a (Cumartesi) uyarlar. İsa’yı son Yahudi peygamberi olarak tanır fakat, Mesih olduğunu kabulde tereddüt ederler. Pavlus’u samimi bir Hıristiyan görmez ve onu dönme (içi başka dışı başka) sayarlar. Pavlus’tan önce “komünyon” ayininin hatıra olarak kutlandığı ve Hz. İsa’nın “kan Kadehi” yarine su kadehini koyduğunu savunurlar. Ekmek – Şarap ayinindeki “ekmek ve şarab”ın Hz. İsa’nın “eti ve kanı” olduğu görüşünü reddederler. Kan dökmeyi reddettikleri için et yemezler ve ideal hayatın bitkilerle beslenmek olduğunu savunurlar. İslam dinindeki Boy abdestine benzer dini banyo geleneğine sahiptirler.
Ebiyonitlerin V. Yüzyıla kadar yaşadıkları, ondan sonra görünmez oldukları; bir kısmı Hıristiyan gruplara, bir kısmının “gnostik” gruplara katıldıkları ileri sürülmektedir. Bunun yanında “Ebiyonit” karaktere sahip Hıristiyanların günümüze kadar geldiği ve hala varolduğu da belirtilmektedir.
Alıntıdır