Söz

Bir müslüman. Bir ateşperest. Birlikte çalışıyorlar. Namaz vakti.

Müslüman:

-Namaz kılacağım. Namaz kılarken, bana ilişmiyeceğine dair söz verir misin?

-Veririm.

Namaz....

Bir müddet sonra... Ateşperest. İbadet zamanı...

-Şimdi sıra ben de, ben ibâdet ederken, bana ilişmiyeceğine söz verirmisin.

-Olur sana ilişmem... Rahatça ibâdetini yapabilirsin.

Fakat ateşperest ateşe tapmak üzere secdeye varınca, Müslüman hemen üzerine atılır. Sözünde duramaz.. Tam o esnada şöyle bir ses duyar:

- Söz verdiğin zaman sözünü yerine getir.

Bunun üzerine adama ilişmeden geri çekilir. Sonra ateşperest ibâdetini bitirdiğinde sorar:

-Evvela hücum ettin. Sonra niye vazgeçtin?...

-Allah'dan başkasına secde ettiğin zaman, dayanamadım, üzerine atıldım. Seni öldürmek istiyordum. Fakat tam o anda :

-Söz verdiğin zaman ahdini yerine getir, diyen bir ses, beni o teşebbüsümden alıkoydu.

Bunun üzerine mecûsi:

-Şimdi inandım ki, asıl ve gerçek ilâh senin Rabbindir. Kendi düşmanı için dostunu bile azarlıyor. İşte huzurunda müslüman oluyorum diyerek kelime-i şehâdet getirir.

​