vefalı adlı üyeden alıntı:

Kurulan mutlu hayallerin ardı sıra çıkan hatıralar, nasıl yakar insanın içini bilir misin? Bir çocuğun şekerini kaybetmesi, bir annenin umudunu yitirmesi, ayyaşın şarabını alamaması, bir meczubun mutluluğunu çaldırması gibi. Sanki bir taş ocağı bir bedenin üstüne yıkılır. Nefes alırsın ama veremezsin. Vermeye çalıştığın her bir nefeste yüreğine saplanır kirpiklerinin gamzen oku. Seslenirsin ama kimse duymaz sesini. Git gide kısılır sesin her zaman aynı şeyleri söylemekten, fakat kimse varmaz farkına, kimse duymaz sesini. Hatıraların arasında boğulursun, geçmiş zamanda yok olursun, kor olursun, kör olur, ölürsün. Ölürüz. Ölebiliriz. Çünkü nefes alamıyoruz. Çünkü ortaya çıkan hatıralar seninle değildir. Bilirsin. Kurduğun hayallerin daha önce hatıralarda yaşanmıştır ve yer etmiştir benliğe. Yeni şehirlerin yeni hikayelerini öğretmeye çalışırsın, ya da fikrinde kurarsın hayalleri. Ona söyleyeceksindir bu hayallerin yerlerini, her yerinde ayrı bir güzelliğinin tadına varacağını ona söylemek istersin. Tam ağzını açtığında, cümlelerin ardı sıra boğazına düğümlenir. �Benim Orada Hatıralarım Var!� Bilinmeden kurulan hayaller, birden bire yok olur. Söz olur, saz olur, düğün, dernek olur. Kurulan hayallerin öldüğü için dualar okutulur. Mevlüt okutulur, selalar verilir, er kişi niyetine. Namaza durur hayallerin hayalleri, tabutu taşır, orada olan hatıralar. Git gide büyür masal, masal içinde de bir kral. Kralın yanında bir soytarı, soytarı adı üstüne yok oluşundan kalan bir Allah�ın kulu. Halkı alır yanına. Çıkartırlar bir isyan. İsyan sonucu kurulan hayaller gibi asılır kral, öldürülür. Soytarı hatıralar gibidir, öldürür. Halk hatıraların tamamıdır. Öldürmesine sebep olur.



Uzun yıllar önce yazmıştım ve şimdi bulup paylaşmak istedim.

Genişletmek için tıkla ...