Sen söyle şimdi...​

Öyle çekip giderken ne yapmalı ardından? Nedensiz gidişinden, korkularınla yüzleşmeden kaçışından sonra öyle durup vaz mı geçmeli senden? Bu kadar basit mi olmalı sonun? Üstelik hayatımın en karışığıyken sen... Yağan yağmurda buğulu camlardan kayboluşunu mu seyretmeliyim?..​

Hadi söyle şimdi...​

Yokmuşsun, hiç olmamışsın gibi mi yapmalıyım? Bir hayal, bir masal, bir rüya olarak mı görmeliyim seni? Bunları yapabilmeyi ne çok isterdim bir bilsen! O zaman için acımazdı böyle... Hayatta, bende devam ederdik yolumuza... Ama hiç biri değilsin beni yarı yolda bırakandan başka!..​

Ben zaten sorunluydum... Sorunlu kalbimden sorumluydum... Aşka zorunluydum bu yüzden! Sen aydınlatandın karanlığı... Dünyada ne varsa sendin sevdiren, herşey seninle güzeldi. Kalbim kırıktı... Parçalandı... "Aşk yok!" dediğim zamanlarda, var ettin varlığınla ama şimdi alıp gittin yokluğunla!.. Benim anladığımı hiç anlamadın sen! Öyle yitip giden herşey gibi gelip geçtin ömrümden... Korktum... Korktuğum başıma geldi...​