Sonra dersin ki ;
Neden bu kadar çok sigara içersin ?
İçerim işte…
Ben yazmayı pek bilmem dünya güzeli
Sadece geceler ışığı kovalarken
gelir aklıma birkaç kelime.
Şafak söker ben hala oturduğum yerde sayıklarım baş harfini,
Bazı bazı dem tutar kirpiklerim,
Dans eder damlalarla,
Bir türkünün ezgisi gibi temizlenir gözbebeklerim…
Garip gelir akşamlara kadar başını beklediğim günler,
Sen okulda istikbalini gözlerken,
Ben dışarda hapis beklerim bulutlarla başbaşayken…
Çok düşünürdüm o vakitleri.
Saçların omuzlarına elbise olduğu zamanlar hani.
İnadına topladığın halde,
Çok da güzel gelirdin gözlerime.
Öyle ya;
Türkü gibiydi saçların,
Türkü gibiydi gözlerin…
Sen bakmaya doyamazdın ben türkülermi söylerken ,
Her yazdığımı sana dinletirdim.
Bilmezdim ben nerde ne koyulacak…
Virgülle noktayı hep sevgili zannederdim,
Biri kaybolurken öteki yok olacak.
Ben yazar hüzünlenirken,
Sen ayır su kelimeleri derdin.
Ulan imlanın sırasımı derken,
Sen karalayıverirdin…
Şimdilerde daha çok karalar oldum hatalarımı geldikçe aklıma…
Sonra dersin ki ;
Neden bu kadar çok sigara içersin?
İçerim işte…
Çünkü, küfür sevmezdim ben ama,
Babam öğretti sayıp savurmayı.
O da sevmezdi zaten,
Hayırsız olmasaydı evladı.
Yoruldum dünya güzeli,
Yoruldum bahar sabahım,
Yoruldum da ota boka kızdıkça,
Babamı hatırlayacağım…
Ama söz veriyorum,
Verdiğim sözleri sözlükten bakıp yazacağım.
Ben yazmayı pek bilmem dünya güzeli,
Zaten yazsam da anlamazsın,
Canım sıkıldımı karalarım,
Ona da oturup iki damla gözyaşı akıtırsın…
Sonra dersin ki;
Neden bu kadar çok sigara içersin?
İçerim işte…