En kötü durumdur..Keşke burda olsaydı da uzaktan da olsa görseydim onu..haberini alsaydım,neler yapıyor az çok bilebilseydim..Şimdi nerde,nasıl,ne yapıyor..?bu sorular dört döner insanın kafasının içinde..bir gün onu göreceğimiz umuduyla yaşanır..vazgeçilmez..sonra zaman aşındırır birşeyleri..O şahıs unutulmaz ama günlük koşuşturmacada özlemeye vakit bulunmaz..ve bir gün korkulan başa gelir..O çıkagelir..aradan yıllar geçmiştir..herşey bir anlamda eskimiştir..saçı dökülmüştür,zayıflamış ya da şişmanlamıştır,olgunlaşmıştır..her neyse..ama o sizin gözünüzde hep aynı hep yıllar önceki gibidir..eğer o zamankı duygularda aynıysa gerçekten korkulan başa gelmış demektır..nerdeydın bu kadar zaman demek ıstersınız dıyemezsınız..ne konuşacağınızı bıle bılemezsınız..ıkı yabancı gıbı el sıkışılır..ayak üstü konuşup gıtmek ıstersınız,yapamazsınız..sevdiğiniz birini yıllarca görememek..karşılaşmak istemeyeceğiniz tek güçlü özlemdir..

Sevgi kalmıyor be zamanla. Ne demiş Tuncay Akdoğan;

Sonra fark ettim ki;
Su akıyor, rüzgar esiyor, yağmur yağıyor...

Her şey yine ve aynı şekilde oluyor.

Öyle bir yere geldim ki;
Sıcak ve soğuk, aşk ve nefret, savaş ve barış...
Üşümek ve sonra ısınmak gibi.

Gitsem ayrılık olur kalsam çöl.
Gidersem bende hasret olur ve belki beni sevenlerde özler ama,
Anladım ki özlemden kimse ölmüyor.

Ama ben ölüyorum.
Nefes alıyorum, önemsiyorum ve gitmek istiyorum.

Anladım ki hasret,
Yeni bir aşka kadar sürüyor...

Sevdiklerim ve beni sevenler;
Bağışlayın!
Su akıyor
ve ben
Gidiyorum...