Belki'de bu kadar Canım acımazdı.
Üzerinden geçen, sadece zaman olsaydı...

‘‘Şimdi tek tek sayıyorum hepsini.
Tek tek sayıklatırım bir gün her birini!

Yârla karışık yara yağarken bu gece yüreğime,
Anadan doğma canım da yansa,
Sen daha da vur vurabildiğin kadar!

Ama demedi deme!

Sana yemin ederim,
Ben bir defa kalkarsam,
Giderim.‘‘

Unutma diye beni ve eksilme diye ömrümden,
‘‘Geldi’’ dediklerinde küslük bitecek, bir gün geçecek diye bu kırgınlık,
Ne çok bekledim seni...

‘‘Günler, aylar, hatta yıllar sonra anlaşılan yalanlar
vardır. Dibe çöken her şey kine döner.
Dinlenmiş yüreğin nefreti derin olur. Unutma!’’

Sen gitmesen, sonrakiler gelmeyecekti.
Bugün canımı kim yaksa,
Öfkem ah'ım sanadır yine.

Bir keşkeye daha yer yok kalbimde..