Sevgim korkuyla beraber büyüdü içimde







Er geç birbirini boğacaktı bu duygular biliyordum

Neden sonra farkına varıyor insan

Ayağına takılan bütün taşları

Yoluna kendi döşediğinin







Planı çatılmamış yarınlara ektiğin umutlar

Er geç açacaktı biliyordun

Deli sevdalı çocuk ruhumun

Nicelerinin uğruna kıyametler kopardığı

Değersiz değerlere sırt dönmüş güvenli saflığında

Bir sonsuzluk buldun kendine

Ve hayatımızın resimlerini çizdin duvarlarımıza

Sonra birden

Yeşil bir kentte

Ilık bir yaz gecesine astın beni









Cümlelerim seni taşımaktan yorgun düştü

Son sözün

Ve son anın efendisi olmaya bilenmiş yüreğine yenildim

Geçmişten nefes alıp geçmişe nefes verdim

Anılar kemirdi yüreğimi

Felç oldu hislerim

Zamanın çoktan dibe çöktüğü kum saatimin belinden

Tek bir saniye bile süzülmüyordu

Ters çevirmeye cesaretim yoktu





Aşkların sonrasında hüzün vardır

Ya sen hüznü boğarsın

Ya da hüzün seni boğar











Bunları düşünebilmek bile kendime dönüşümdü

Ve sonunu infaz ediyordu içimde

O gece yüreğimden sağ çıksaydın eğer

Ölen ben olurdum









Artık güncemde bir boşluksun

Yavaş yavaş taze anıların altına gömülüyorsun

Ve sana ait sandığım her şeyin

Aslında benim olduğunu öğreniyorum







Ve ufkuma sensizliği

Korkusuzca geriyorum..