Say ki Bu Kadın Gitti Masal
Bitti
Bütün kıyıları kurşunlamış
bütün suları bıçaklanmış
bir denizdeyim. Rengine
rehnedilmiş bir gece
giydiriyorum üstüme.
Şakacı bir sitem
iliştiriyorum usulca
yokluğuna.
Bir bilsen aklımdakini!
Sustumsa alıngan bir
cümlenin kahrını
düğümlemeyesin diye.
Sen ki ilk vazgeçemeyişim
ilk kıskançlığım ilk
ömrüme yazdığım
uzaklardan sevdalandığım
kızdığım affetmediğim
affedemediğim.
Olmayacak bir duaya amin
demek gibi sevdiğim hep
geç kaldığım.
Saatini şaşırmış dönüşlerin
bir anlamı yok. Şimdi sen
geç kaldın.
Say ki bu kadın gidiyor
karanlığın ve kalabalığın
zifirine savurmuş yüreğini
Aklında hep cehennem
ateş yalan ayaklarında bir
eşkıya sessizliği yüreğinde
ihanetin fısıltıları olan bir
adam sevdim ben. Bir
intihar cesaretiydi bomboş
varlığına dopdolu
varlığına tutulmak.
Sevdikçe bir yıkımı
çoğaltıyordum içimde
darağacı lezzetinde .
Say ki bu kadın gidiyor
ayrılığın izini sessizliğe
gürültüsünü yüreğine
savurmuş.
Yağmurda yağıyordu ölüm
kadar sevdiğim senden
giderken ve ben tıpkı
ölüm gibi haklıysam ve
ölüm gibi gidiyorsam ve
sen ölüm kadar
acımasızsan anladım ve ilk
durakta indim aşkından.
Say ki bu kadın gidiyor aklı
şaşmış yollarının ıssızlığın
orta yerine demirlemiş
yüreğini.
Senin ki sesin rüzgar
varlığın hayal renklerin
uçuk ve tebessümlerin
kaçamaktı. Küçük bir
hıçkırıktın gecemin
sessizliğine damlayan. Sen
ki yaşanılmaya çalışılan bir
düş yangını.
Çek gemilerini benim
sularımdan
Say ki bu kadın gidiyor
gölgelerinden sıyrılıp yol
yordam bilmez düşlerini
adımlıyor.
Sen ki mavi bir abdest alıp
tesbihi eksik gecelerimde
içimde namaza duran
sevdam. Sen ki bütün
yansımana günah
duygusu bulaştıran adam.
Ben ki hiçliğe açılan
kapının eşiğinden gitmeye
geç kalmış kadın.
Say ki bu kadın gitti masal
bitti.
İnci Kandemir Günçe