- Konum
- İzmir
-
- Üyelik Tarihi
- 29 Eyl 2015
-
- Mesajlar
- 1,638
-
- MFC Puanı
- 94
S/
Ona
"Ay ne zaman ki boğuktur ve
yıldızlar belirli belirsiz gecenin
içinde ve nazende bir rüzgar cama
vurur usulca
bilirim yine üzülüp ağlamışsındır."
Zülal eyliyorum adını geceler boyu
yüreğimin yangınına
Yine de kıymetlimsin
İnadına
En değerlim
Varsın kül olsun ömrüm ardın sıra
Her mevsim z/amanı s/olmayan
bir hüzün müdür bana senden
geriye tek kalan?
Kalbinin namlusuna sürüp/
merhametsiz kurşun gibi vedanla
yokluğundan vur beni
Yüreğim hep y/aralı kalacak belki
bir gün gelirde sen s/ararsın diye
Susma ey içim
De ki
..ve mesafeler arttıkça çoğalır
acıyan yanımız
Sevdalar daha çok büyür
Ay dökülürken saçlarıma sensin
şakaklarımda ki ağrı
Sensin gökyüzümde şafak diye
söken
Sensin bana benden yakın
gögsümün hemen sol yanında
Sensin d/ağlayıp yanaklarımı
süzülen şu kekremsi tat
Ömrümün yetimliğinde seni ben
müebbet bilirim
Zikrime dokun susup devinirken
canım sana
Mısralar dört yanı pusu
Dökemem seni kendime satır
aralarında
Ne diyeyim be kader/çekipte
gidenler utansın...
Unutma yalnızlık yalnız yaşanıyor
Yaramız derin mi derin...
Gözlerimin ıslağında inanmışlığın
mezarı
Senleştirip bütün acıları yine
eksildim
Usandım artık insanlığı dibe
vurmuş yüzleri görmekten
Herkes bir başkasında eskiyip
gelmiş
Yeni bir aşk diyorlar yeni bir sayfa
Kalemi kırıp ortasından yüreğime
saplamak istiyorum sonra
Yalnızlığının dârında bir ölüm
kuşandım
Kan s/oluyor belalı mısralarım
şimdi
Eylül'de bitiyor bak yavaş yavaş/
her mevsim ayazında dururken
Nereye kanat çırpacak yüreğimde
ki vuslat kuşları?
Unutursun
Giden unutur bilirsin ...
Bu yüzden ardından yaktım sana
yazdığım her şiiri /yalancı kırağılar
öperken bir gülü goncasından /kül
rengi gözlerimle karşıladım ben
sensiz her sabahı
Sen...
Sen yine anlamayacaksın beni
değil mi?
İnsan gülerken bile gözlerinin
ardında bir hüzün saklıyorsa ya
yarası çok derindir ya da hikayesi
çok uzaklardadır
Çıldırtan bir akşam daha çökecek
yalnızlığımın üzerine
Sen hiç kendi yaşını boğdun mu
yanaklarında?
Gömdün mü koskoca bir ömrü
gamzelerine?
Bu yüzden tebessümlerim solgun
..ve de eskimiş sonbaharlardan
kalma
Sahi!
kaç şiir daha öldüreceğim senin
için?
Hem ne önemi var ki son nefesini
verdikten sonra seni kimin eller
üstünde taşıdığının yada ne kadar
kalabalık olduğu cenazenin
Üç beş kürek toprak atacak biride
bulunur mezarına elbet
İnsan yüreğiyle uğurlanır
Bana yüreğinden bahset...
varsa....
Şahin Sevim
Ona
"Ay ne zaman ki boğuktur ve
yıldızlar belirli belirsiz gecenin
içinde ve nazende bir rüzgar cama
vurur usulca
bilirim yine üzülüp ağlamışsındır."
Zülal eyliyorum adını geceler boyu
yüreğimin yangınına
Yine de kıymetlimsin
İnadına
En değerlim
Varsın kül olsun ömrüm ardın sıra
Her mevsim z/amanı s/olmayan
bir hüzün müdür bana senden
geriye tek kalan?
Kalbinin namlusuna sürüp/
merhametsiz kurşun gibi vedanla
yokluğundan vur beni
Yüreğim hep y/aralı kalacak belki
bir gün gelirde sen s/ararsın diye
Susma ey içim
De ki
..ve mesafeler arttıkça çoğalır
acıyan yanımız
Sevdalar daha çok büyür
Ay dökülürken saçlarıma sensin
şakaklarımda ki ağrı
Sensin gökyüzümde şafak diye
söken
Sensin bana benden yakın
gögsümün hemen sol yanında
Sensin d/ağlayıp yanaklarımı
süzülen şu kekremsi tat
Ömrümün yetimliğinde seni ben
müebbet bilirim
Zikrime dokun susup devinirken
canım sana
Mısralar dört yanı pusu
Dökemem seni kendime satır
aralarında
Ne diyeyim be kader/çekipte
gidenler utansın...
Unutma yalnızlık yalnız yaşanıyor
Yaramız derin mi derin...
Gözlerimin ıslağında inanmışlığın
mezarı
Senleştirip bütün acıları yine
eksildim
Usandım artık insanlığı dibe
vurmuş yüzleri görmekten
Herkes bir başkasında eskiyip
gelmiş
Yeni bir aşk diyorlar yeni bir sayfa
Kalemi kırıp ortasından yüreğime
saplamak istiyorum sonra
Yalnızlığının dârında bir ölüm
kuşandım
Kan s/oluyor belalı mısralarım
şimdi
Eylül'de bitiyor bak yavaş yavaş/
her mevsim ayazında dururken
Nereye kanat çırpacak yüreğimde
ki vuslat kuşları?
Unutursun
Giden unutur bilirsin ...
Bu yüzden ardından yaktım sana
yazdığım her şiiri /yalancı kırağılar
öperken bir gülü goncasından /kül
rengi gözlerimle karşıladım ben
sensiz her sabahı
Sen...
Sen yine anlamayacaksın beni
değil mi?
İnsan gülerken bile gözlerinin
ardında bir hüzün saklıyorsa ya
yarası çok derindir ya da hikayesi
çok uzaklardadır
Çıldırtan bir akşam daha çökecek
yalnızlığımın üzerine
Sen hiç kendi yaşını boğdun mu
yanaklarında?
Gömdün mü koskoca bir ömrü
gamzelerine?
Bu yüzden tebessümlerim solgun
..ve de eskimiş sonbaharlardan
kalma
Sahi!
kaç şiir daha öldüreceğim senin
için?
Hem ne önemi var ki son nefesini
verdikten sonra seni kimin eller
üstünde taşıdığının yada ne kadar
kalabalık olduğu cenazenin
Üç beş kürek toprak atacak biride
bulunur mezarına elbet
İnsan yüreğiyle uğurlanır
Bana yüreğinden bahset...
varsa....
Şahin Sevim