- Konum
- ىαкαяyλ
-
- Üyelik Tarihi
- 27 Kas 2009
-
- Mesajlar
- 24,120
-
- MFC Puanı
- 79
Biliyorum
adresim ve telefonumu çoktan unuttun ama;ben yine de yazıyorum bu mektubu.
Kayalıklardaki karanlık kapının önünde
iyi yürekli kelimelerimden başka.Sizin için ayaklarımla yol açtım karda.Birden duyumsadım arkamdaki boşluğu.Dönüp baktım ki arkamda yoksunuz.Sizi görme isteği sardı beni ve oturdum bu mektubun başına...
Ama! kar gittikce yükseldi karların arasında.Ortaya çıktığınızda erkenci kuşlar gibi el sallayıp sadece haykırdınız bana"Kaç kurtar kendini
mutsuzluk ahmaklıktır.Bir günde geçilir kardan güneşe."
Erimemeli dostlar
hiç yoktun zaten.Eski bir kasetteki bizim şarkımız alıp götürdü beni senden.Ümitlerim ve seni bekleyişlerim geçmişte bile yoktu kibugün olsun.Sürekli bir nöbetçi vardı aramızda ikimizden birini vuruyordu hatalarında ve ikimizden biri ölüyordu defalarca ama bilmiyorum kim?
Mevsimlerden hep hüzün
eski günlerim bir türküye sığındı bugünde ondan dayanamadı bu kelimeler.
Hatırlıyor musun bir gün?
Hatta her gün desek daha doğru olur.Sorumsuzluğumdan sürekli sorumsuz kalmıştık ama yine de yenilmemiştik hayata.Zamana karlara inat bir de fotoğraf çektirmiştik o günlerde.Alıp cantamıza mutluluğu tatlı yemeğe bile giderdik Tokat'ın o küçük dükkanlarına.Oysa şimdi;
ŞİMDİ! Bir İstanbul akşamı yorgun penceresinde maziye dalıp dalıp gitmelerimsin artık.Ne o küçük tatlıcılar
kanayan bir gül misali saçlarıma taktığım suskun çığlıklarıyla inleyen şu kemanın hayatla yüzleşen yanları içindeyim.
Biliyorum hiç hoşuna gitmeyecek benden sana gelen bu mektup yanılışım yenilişim.Çünkü hep ezdin sen benden sana gelicek kelimeleri.Onun için bu defa"bir şiirin şişesine "koydum bu mektubu.Ve sulara bıraktım
belki ezemezsin ümidiyle.Sonra da yönünü değiştiremediğim rüzgarı salıverdim arkasından.İkimizde biliyoruz ki isyana yönelicek olsak ta evrenin ve rüzgarın yönünü değiştirmek mümkün değil...
Sonra o günlerdeki fotoğraflar geçti elime.Gözlerine baktım
ellerine baktım.Parlamaktaydı gözlerin.Ellerinde ise geçmişi silen bir kararlılık vardı...
Öyle çok umut verdin ki bana kendinden bu yenilenmiş benliğinden.Mutluluk duydum hep geçmişe baktıkca.Mektup yazmak istedim işte o an.YAZMA!Diyecek oldum kendime
bir şey söylemedin yaşadıklarımızın üstüne.....
Bense öyle kaptırmıştım ki kendimi yeni öyküne
dudakların bize özgü o eski dilde.
"Dediler yalnız mısınız birbirlerine"
"Evet
dedik.yalnızız birlikte"
Kaç kişi olursak olalım yalnızız yine o eski günlerle...
Ama diyorum ya!hiç bir zaman zedelenmedi bugünlerim ne de yarınlarım seni andıkça.Hiç üzülmedim geçmişi bu güne getirirken
mutluydum hatta o eski şarkıları mırıldanırken.Paylaşmak istedim sadece senle.Ve yine o eski günlere gönderdim gelen rüzgarla.Çünkü onlar dünde mutluydu.Bugün ve yarınlar onlara göre değildi.Anılardı bugünlerde yaşayan.
İşte bana verdiğin sevgi ve dostluk içinde büyüyüp sonsuzluğa inandığım gökyüzü gibi olunca seni içime sığdıramayacığı anladım.Ve geçirdiğimiz güzel günleri bir mektuba sığdırdım.Sonra da martıların kanadına yükledim.Çünkü gökyüzü martılarındır
inatla kürüsün sizi eriten karları....
Nöbetçileri o vursun bu defa.Kardan bir ev yapsın dostları için.Sessiz bir sesle bağırsın bir yere sığınalım diye VE BIRAKTA NÖBETÇİLER GİRMESİN DOSTLUKLARIN ARASINA..
Neyse!artık kaçıyorum ben;düşüyorum belkideçatıdan
duvardan içeri vuran düşler gibi.Ve ikimizden birini öldürüyorlar...
Ama SEN! kendine iyi bak deplasman yakışıklısı.Aman beyefendinin yarın maçı var misali hiç üzülme.Ve toplara hızlı vurma o omzunu hep koru...
Belki yarınlarda ona değer veren biri daha olur.Mutlu ol emi...
Sığındığım en kuytularda adını bilmek
dostum ve illede arkadaşım"
Düşünüyorum da şimdi
dostlara bilmiyorum kimler var orada ama onlarada selam.Hatta ordaysa aile doktorumuza ve derede beslediği balıklara da selam söyle benden......
NOT;Acı olan aslında bu mektupta mektubun ait olduğu kişi tarafından hiç okunmamış olması
Kayalıklardaki karanlık kapının önünde
Ama! kar gittikce yükseldi karların arasında.Ortaya çıktığınızda erkenci kuşlar gibi el sallayıp sadece haykırdınız bana"Kaç kurtar kendini
Erimemeli dostlar
Mevsimlerden hep hüzün
Hatırlıyor musun bir gün?
Hatta her gün desek daha doğru olur.Sorumsuzluğumdan sürekli sorumsuz kalmıştık ama yine de yenilmemiştik hayata.Zamana karlara inat bir de fotoğraf çektirmiştik o günlerde.Alıp cantamıza mutluluğu tatlı yemeğe bile giderdik Tokat'ın o küçük dükkanlarına.Oysa şimdi;
ŞİMDİ! Bir İstanbul akşamı yorgun penceresinde maziye dalıp dalıp gitmelerimsin artık.Ne o küçük tatlıcılar
Biliyorum hiç hoşuna gitmeyecek benden sana gelen bu mektup yanılışım yenilişim.Çünkü hep ezdin sen benden sana gelicek kelimeleri.Onun için bu defa"bir şiirin şişesine "koydum bu mektubu.Ve sulara bıraktım
Sonra o günlerdeki fotoğraflar geçti elime.Gözlerine baktım
Öyle çok umut verdin ki bana kendinden bu yenilenmiş benliğinden.Mutluluk duydum hep geçmişe baktıkca.Mektup yazmak istedim işte o an.YAZMA!Diyecek oldum kendime
Bense öyle kaptırmıştım ki kendimi yeni öyküne
"Dediler yalnız mısınız birbirlerine"
"Evet
Kaç kişi olursak olalım yalnızız yine o eski günlerle...
Ama diyorum ya!hiç bir zaman zedelenmedi bugünlerim ne de yarınlarım seni andıkça.Hiç üzülmedim geçmişi bu güne getirirken
İşte bana verdiğin sevgi ve dostluk içinde büyüyüp sonsuzluğa inandığım gökyüzü gibi olunca seni içime sığdıramayacığı anladım.Ve geçirdiğimiz güzel günleri bir mektuba sığdırdım.Sonra da martıların kanadına yükledim.Çünkü gökyüzü martılarındır
Nöbetçileri o vursun bu defa.Kardan bir ev yapsın dostları için.Sessiz bir sesle bağırsın bir yere sığınalım diye VE BIRAKTA NÖBETÇİLER GİRMESİN DOSTLUKLARIN ARASINA..
Neyse!artık kaçıyorum ben;düşüyorum belkideçatıdan
Ama SEN! kendine iyi bak deplasman yakışıklısı.Aman beyefendinin yarın maçı var misali hiç üzülme.Ve toplara hızlı vurma o omzunu hep koru...
Belki yarınlarda ona değer veren biri daha olur.Mutlu ol emi...
Sığındığım en kuytularda adını bilmek
Düşünüyorum da şimdi
NOT;Acı olan aslında bu mektupta mektubun ait olduğu kişi tarafından hiç okunmamış olması