Rüzgâr

Rüzgâr eser hafif hafif.
Başkaldırır yüzüne bakar
Solgundur, çaresiz boyun eğen yapraklar.
Kurumuştur ona uzanan tüm dallar.
Esmez her zaman,
Umut taciridir rüzgâr.
Arada bir uğrar, hâl hatır sorar.
Yanlıştır kalıcılığından medet ummak.
Çekince kendini mağrur esinti,
Dayanılmaz boşluğun kolları sarar.
Yaprak kopar, dal kırılır.
Gün gelir kurur
Öz suyunun dolaştığı damar.
Kanatlanır yeni ufuklara ruh,
Bağımlılık halkası kopar...