* Oruç, tutan için çok keyifli, haz veren bir ibadettir. Oruçlu gönül huzuru içindedir. Çünkü kendini yaratan Allah`ın (C.C.) emrine uymanın mutluluğunu da duymaktadır. Bu yüzden oruç ona külfet değil, zevk verir. Orucun şişmanlık ve hastalık perhizlerinden, ateistlerin anlayamadığı önemli farkı budur. Allah`ın rızasını kazanma arzusu, onu huzur ve mutlulukla doldurur.

* Oruç tutan kişinin açlık hissetmemesi çok enteresandır. Halsizleşir, süzgünleşir fakat iştahı yoktur. Oruçlu iken, hattâ sahura bile kalkamadığım günler, en cazip kokular saçan lokantaların önünden en küçük bir acıkma hissetmeden geçtiğim hep dikkatimi çekmiştir. Halbuki Ramazan dışında karnım tok olsa bile nefsim büyük istek ile arzulamasına rağmen.. Çünkü açlık, beyinden gelen emre bağlıdır ve Ramazan`da mü`minin imanı beynine "dur" diyerek hükmetmektedir.

* Oruç saf açlık da değildir. Oruçtaki açlık muayyen vakitler içindir. Kişi iftar ve sahurda yine gıdasını kendine gerekli olan protein ve vitaminleri alır. Oruç tutan kimselerde beslenme yetersizliği vuku bulmaz. Günlük faaliyetlerine aynen devam edebilir. İnsanın formunda kalmasına herhangi bir mâni teşkil etmez.

* Oruçlu olduğumuz sırada metabolizma devam etmektedir. Dışarıdan gıda almadığımız için bedenimiz kendi maddesini, kendi dokularını ve özellikle de yağlarını yakarak hazmeder. Ancak vücudumuz bu işi rast gele yapmaz. Önce hastalıklı, yaşlı ve ölü olanları yok eder. Bu da bedenimizin gençleşmesi, yenilenmesi, adeta taze kana kavuşması demektir Peygamberimizin (A.S.M.) "Oruç tut, sağlık bul" demesi bu yüzdendir.

* Oruçlu iken beynimiz de yedek maddeleri kullanarak çalışmasına aynen devam eder. Şahsın zihnî kapasitesinde herhangi bir noksanlık zuhur etmez. Aksine günlük stresleri azaldığı için konsantrasyonu ve düşünme kabiliyeti artar.

* Oruç, vücudumuzu maddî artıklardan temizlediği gibi benliğimizi de manevî kirlerden arındırır, paklaştırır.

Dr. Mustafa Reyhanlı