PROMETHEUS - Çöz beni, Zeus, canım çok yandı ardık.

ZEUS - Çözmek mi dedin? Sana daha da ağır köstekler vurmalıydım, bütün Kaukasos[1] dağlarını başına yığmalıydım, sen on altı akbabanın gelip yalnız karaciğerini kemirdiklerini değil, gözlerini oyduklarını da duymalıydın ki, insanı yoğurup can vermek neymiş, ateşi aşırmak, ortaya kadını çıkarmak neymiş, o zaman anlardın! Etleri dağıtırken bana yağ sarılı kemikleri verip en iyi payı özüne ayırmanı da, olan oldu açmıyorum artık.

PROMETHEUS - Bunca zamandır Kaukasos'a mıhlanmış duruyor, karaciğerlerimle bir kartalı, kuşların en yamanını besliyorum; yetmedi mi bu çektiğim ceza?

ZEUS - Sen bunun daha bin katını çekmeliydin.

PROMETHEUS - Bir iyilik et, salıver beni, ben de altta kalmam: bildiğim çok önemli bir şey var, Zeus, onu sana da söylerim.

ZEUS - Senin niyetin beni kandırmak galiba, Prometheus.

PROMETHEUS - Kandırırım da ne kazanırım sanki? Aldattığımı anlayınca Aaukosos'un nerede olduğunu unutacak, zincir bulamayacak değilsin ya!

ZEUS - Salıvermeme karşılık bildireceğin o önemli şey neymiş, önce onu söyle sen.

PROMETHEUS - Sen şimdi nereye gidiyorsun, onu söylersem inanır mısın sonra diyeceklerime de?

ZEUS - İnanırım elbette.

PROMETHEUS - Thetis'e[2] gidiyorsun, yatacaksın onunla.

ZEUS - Bildin. Peki sonra ne olacak? Doğru söyleyeceğe benziyorsun sen.

PROMETHEUS - Sakın, Zeus, dokunma Nereus'un kızına. Senden bir gebe kalırsa, hani sen babana neler etmiştin, doğacak çocuk da sana onları eder.

ZEUS - Yani saltanatımı elimden alır mı diyorsun?

PROMETHEUS - Bu dediğim, dilerim yanlış olsun! Ama sen onunla oynaşırsan, başına bu tehlike dolaşıyor işte.

ZEUS - Canı cehenneme Thetis'in! Hephaistos çözsün seni, değer bu verdiğin habere.