1-Sıdk: İlahi hükümleri,emir ve yasakları insanlara tebliğ ederken doğru sözlü olmalarıdır.Onlar asla yalan söylemezler.Allah Teala peygamberlerin asla yalan söylemeyeceğini şu ayet ile haber verir:
“Eğer(peygamber) Biz’e isnat ederek bazı sözler uydurmuş olsaydı, Biz O’nu muhakkakkuvvetle yakalardık,sonra elbette O’nun can damarını keserdik.(Hakka 44-46)
Onların doğrulukları kendilerine iman etmeyenler tarafından bile tasdik edilmiştir.Allah Resulu davetini
İlk açıkladığı günlerde Safa tepesinde bir kayanın üzerinden Kureyşliler’e seslendi:
_Ey Kureyş cemaati! Ben size şu dağın eteğinde veya şu vadide düşman atlıları var,hemen size saldıracak,
Mallarınızı gasbedecek dersem, bana inanır mısınız? Onlar da hiç düşünmeden:
_Evet inanırız.Çünki şimdiye kadar seni hep doğru olarak bulduk.Senin yalan söylediğini hiç işitmedik.
(Buhari)Peygamberler şaka niyetiyle de olsa bile yalan söylemezler.zira peygamberimiz yalan söylemeyi munafıklık alameti saymıştır.
2-Emanet: Peygamberler güvenilir insanlardır.Onlar vahiy hususunda da güvenilirdirler. Allah’ın emir ve yasaklarını değiştirmeden,artırıp eksiltmeden tebliğ ederler.
Ayet-i kerimede peygamberler ümmetlerine: Size Rabbimin vahyettiklerini tebliğ ediyorum ve ben sizin
İçin güvenilir bir nasihayçıyım.(A’raf 68)buyurmuşlardır.”el- Emin” vasfı peygamberimizin adeta ikinci ismidir.
25 yaşına geldiğinde Mekke’de “el-Emin” adıyla çağrılıyordu.Ka’be hakemliği esnasında O’nun geldiğini görenler “el-Emin” geliyor diyerek sevinmiştir.
3-Feanet: peygamberlerin akıl,zeka ,firaset açısından üstün olması demektir.Onlar kuvvetli bir hafıza,güçlü bir mantık,ikna kabiliyeti ve idrak gücüne sahiptirtirler.Mekkenin bir damla kan dökülmeden fethedilmesi peygamberimizin en büyük fetanet örneğidir.Ka’be ye hacerul esved yerleştirilirken ona fikir sorulması ve kabileler arsında savaş çıkmadan bu işi ustaca halletmesi onun deha örneğidir.Müslümanda fersateli olamlıdır.Örneğin Cafer-i Tayyar Habeşistan kralı Necasi’ye İslam hakkında bilgi verirken izlediği yol bir en güzel feraset örneğidir.Kur’an dan bir ayet okunması istendiğinde o ilk başta inkarcılara meydan okuyan ayetleri değilde Hz İsa ve annesinden övgüyle bahsedilen Meryem suresi’ni okudu.Necaşi yaşlı gözlerle:
_Şüphesiz şu dinlediklerim ile İsa’nın getirdiği aynı nur kaynağından fışkırıyor,dedi.Bir müddet sonrada İslam ile şereflendi.
4-İsmet : peygamberler gizli yada aşikar günah işlemekten uzaktırlar.Bu özellilkleri ile şirk bataklığına düşmekten korunmuşlardır.Fakat onlarında acziyeti tatmaları ve beşer olduklarının unutulup kendilerine uluhiyet izafe edilmemesi için “zelle” dediğimiz irade dışı hataları olmuştur.Bu zelleler hakikatte hata olmayıp evla olanı terk etmek ve ya küçük yanılgılardır.Cenab-ı Hak bunu hemen düzeltir olduğu gibi bırakmaz.Onların beşer olduğunun ispatı olarak şu ayet inmiştir:
_(Ey Resulum!Onlara)de ki:Eğer yeryüzünde yerleşip dolaşanlar melekler olsaydı,şüphesiz Biz onlara gökten peygamber olarak bir melek gönderirdik.(İsra 95)
5-Tebliğ: Allah’ın emirlerini tam olarak ve emredildikleri şekilde insanlara bildirir.Onların tebliğinde ne ilave ne de eksiklik vardır. Ayet-i kerimede şöyle buyrulur:
_Ey Peygamber!Rabbinden sana indirileni tebliğ et.Eğer bunu yapmazsan,O’nun risalet vazifesini yerine getirmemiş olursun! (Maide 67) Bütün ömrünü İslam’ı tebliğe vakfeden peygamberimiz veda hutbesinde ashabına hitaben: “Tebliğ vazifemi yaptım mı?” diye sormuş,onlardan müsbet cevap alınca “Allah’ım şahit ol!” diyerek vazifesini yapmış olmanın hazzını yaşamıştır.
Bütün peygamberlerin ortak sıfatları dışında peygamberimize ait üç büyük sıfat daha vardır.
1-Peygamber efendimiz “Habibullah” tır.Allah’ın sevgilsidir.
2-Peygamber efendimiz “Rasulu’s sekaleyn” dir.Diğer peygamberler geçici bir zaman ve kavme gönderilirken O ,kıyamete kadar bütün insanlara ve cinlere gönderilmiştir.
3-Peygamberimiz “Hatemü’l-enbiya’dır.peygamberlerin sonuncusudur.
Ayrıca Peygamberimiz kıyamet günü için” Makam-ı Mahmud” ve “Şefaat-i uzma” verilmiştir.
Geçmiş ümmetler, peygamberlerini haddinden fazla yüceltip onlara tanrılık izafe etmişler ve zamanla şirke düşmüşlerdir.Peygamber efendimiz kendi ümmetinin aynı tehlikeye düşmemesi için:
-“Hristiyanların Meryem oğlu İsa’ya yaptığı gibi siz de bana aşırı övgülerde bulunmayın.Şurası muhakkak ki, Ben Allah’ın bir kuluyum.Benim için ‘Allah ‘ın kulu ve elçisi£ deyin.” Buyurmuştur.(Buhari)