Onbir aylık yoldan geldin nazlı bir misafir gibi.
Ev sahibi gibiydin,ikramların sonsuzdu,elin kolun doluydu.
RAHMETİNLE sardın ruhlarımızı,heyecanla koştuk camilere,mukabelelere,on yedi saat aç kalmak hiç bu kadar zevkli olmamıştı.
Sonra MAĞFİRET sundun,yorgun,suskun, günahlarla soğumuş yüreklerimize.Afedilmenin hafifliği sardı ruhlarımızı,iftar ettik sevdiklerimizle...
Öyle bir müjde verdin ki CEHENNEMDEN AZAD OLDUNUZ dedin,tatlı suskunluğumuz,sakin bedenimiz bu müjdeyle canlandı...
Bin aydan daha hayırlı bir gece çıktı heybenden sonra,KADRİ KIYMETİ BOL ,insanın şeref bulduğu geceydi,dillerde hep o dua :ALLAHÜMME İNNEKE AFÜVVUN KERİMUN.TUHİBBUL AFVE FA'FU ANNİ.Allahım sen affedicisin.Affetmeyi seversin.Beni de affeyle diyerek muhtaçlığımızı haykırdık Rabbimize...
Kimini ilk kez tanıştırdın HAK KELAMIYLA,kimini huzura alıştırdın NAMAZLA,kimine AŞK oldun,kimine GÖZYAŞI...Ne yazık ki vakit geldi, toparlandın gidiyorsun...
Her gelişin bir yükseliş vesilesi olsa,her geldiğinde bir hediye bıraksan mesala,getirdiklerini muhafaza edebilsek ebede kadar...Camiler mahsun kalmasa gidişinle,kapatılmasa hak kelamın kapakları,muhtaçların hakları birikmese ceplerimizde...
İYİ Kİ GELDİN.ŞEREF VERDİN ,AŞK VERDİN,YİNE GEL...
DOĞ YENİDEN KALPLERİMİZE!
UYANDIR BİZİ GAFLETİMİZDEN...
YA DA HİÇ GİTME...
