radan gelmişti Baş tacı yaparak binlerce yılı Herkesin yeri idi ora Kutsal ana gibi eli öpülesi. Yalnız dilleriyle değil Yürek ve beyinleriyle anlaşırlardı Sokulan çomaklara rağmen... Sahtekarca okşandı kimi, Kiminin hunharca aşağılandı onuru Savunma dendi yok etmeye, Feryada vatan hainliği Kınanır karnını doyuran balık Oysa soyunu tüketen değil o Büyüğü, küçüğü olsa da. Var mı insanın insanla beslenme hakkı Hangisi ötekinden daha vahşi, Hangisi iri hangisi küçük, Tanrı’nın sevgili kulları kimler Kimler sadece öldürülmeye yaratılmış. Orada gelmişti O Dört bir yanından Anadolu’nun, Taparcasına severdi geldiği yeri.

Bir elinde beyaz güvercin, birinde zeytin dalı Dostu düşmanından, Seveni nefret edenden fazla. Ama ne yazık Kurban gitti Ölü beyinlerin kalleş kurşunlarıyla. Sızısını dindirmeye yetmez yüreğimin On binlerin tariflere sığmaz öfkesi... -Mustafa Bakır-​