Ölüm Anı
Ölümü gördüm bugün, yaşlı gözlerde
Bir bedenin candan ayrılışını, umutsuz titremelerle
Direnişi gördüm bugün, kapalı gözlerde
Bedenin toprağa dönüşünü, ruhun başka bir aleme
Kanım dondu, nefesim boğazıma takılı kaldı
Geldiği yere dönüşe belki bir nefes vardı
O nefesi alıp vermek istemeyen bir beden
Başucunda feryat figan eşi dostları
Belki özlemişti fani beden toprağı
Yavaş, yavaş terk ediyor bir can
Yıllarca kullandığı bir bedeni
Havasını kokladığı, suyunu içtiği mekanı
Zavallıydı, güçsüzdü, çaresizdi, yorgun beden
Belki de hiç terk etmeyecek sanmıştı bedenini canı
Ben sanırdım zor olan insanın doğum anı
Dokuz ay bekleyiş sonra görmek Dünyanı
Oysa ölüm dokuz bin yıl gibi uzun
Can çıkarken perişan ediyor insanı
Tutunacağın ne bir dal, ne bir dost
Bekleme kimseden medet ummanı
Nasıl ki bir çığlık sesi, ve ağlayış
Sevenlerin hoş geldin diye sunuyorsa sana dünyanı
Yine bir ağlayış, hıçkırık sesleri
Bu defa belki can gülerek terk ediyor dünyanı
Ve son nefes, kimsenin kalmamış
Seni geldiğin yere göndermekten başka yapacağı
Artık sensiz tütecek
Senin neslin yakacak bu ocağı
Seni bekliyor bu kara toprak
Özlemiş, sanki ardına kadar açılmış kucağı
Ruhun şad olsun, cennettir inşallah
O tatlı canın ebedi mekanı
Ve ben ölene kadar hatırlayacağım
Bedeni ter eden bir ruhun ardından baka kalmamı
Kara toprak ne olur incitme
Sağlığında hep çile çeken amcamı
31 martta ölen amcam anısına
Yazım tarihi 05-04-2003 Saat 14,20
Salih ÖZALAŞANSalih Özalaşan
Ölümü gördüm bugün, yaşlı gözlerde
Bir bedenin candan ayrılışını, umutsuz titremelerle
Direnişi gördüm bugün, kapalı gözlerde
Bedenin toprağa dönüşünü, ruhun başka bir aleme
Kanım dondu, nefesim boğazıma takılı kaldı
Geldiği yere dönüşe belki bir nefes vardı
O nefesi alıp vermek istemeyen bir beden
Başucunda feryat figan eşi dostları
Belki özlemişti fani beden toprağı
Yavaş, yavaş terk ediyor bir can
Yıllarca kullandığı bir bedeni
Havasını kokladığı, suyunu içtiği mekanı
Zavallıydı, güçsüzdü, çaresizdi, yorgun beden
Belki de hiç terk etmeyecek sanmıştı bedenini canı
Ben sanırdım zor olan insanın doğum anı
Dokuz ay bekleyiş sonra görmek Dünyanı
Oysa ölüm dokuz bin yıl gibi uzun
Can çıkarken perişan ediyor insanı
Tutunacağın ne bir dal, ne bir dost
Bekleme kimseden medet ummanı
Nasıl ki bir çığlık sesi, ve ağlayış
Sevenlerin hoş geldin diye sunuyorsa sana dünyanı
Yine bir ağlayış, hıçkırık sesleri
Bu defa belki can gülerek terk ediyor dünyanı
Ve son nefes, kimsenin kalmamış
Seni geldiğin yere göndermekten başka yapacağı
Artık sensiz tütecek
Senin neslin yakacak bu ocağı
Seni bekliyor bu kara toprak
Özlemiş, sanki ardına kadar açılmış kucağı
Ruhun şad olsun, cennettir inşallah
O tatlı canın ebedi mekanı
Ve ben ölene kadar hatırlayacağım
Bedeni ter eden bir ruhun ardından baka kalmamı
Kara toprak ne olur incitme
Sağlığında hep çile çeken amcamı
31 martta ölen amcam anısına
Yazım tarihi 05-04-2003 Saat 14,20
Salih ÖZALAŞANSalih Özalaşan