Bir kıyâmet havası var bu gün. İnsanların pili bitmiş birazdan hepsi... toprağa ebedî nadasa yatacak gibi. Denize gömülürüz belki bütün kara parçalarıyla birlikte. Bu gün garip bir duygu içerisindeyim 40 yıllık hayat arkadaşını kaybetmiş yaşlı bir adamın yalnızlığına kafa tutacak kadar gücüm var. Üstelik hâlâ suskunum noksan kalmış mutluluğumun başka bir hayat tarafından üstlenilmesidir bunun sebebi. Bulutlar kadar ağlak olsam da dolsam da bir türlü çarpıp yağacağım bir omuz yok yakınlarımda. İçimdeki hayal dünyasından ilhamlarıma yükleyip gönderdiğim bu cümlelerim hep bir boşlukta hep bir betimlemenin altında kalıp anlamsız kaldı. Bu yüzden kimsenin bilmediği bir alfabeden çıkarıyorum senli ama senin olmadığın bu cümleleri.


Hayal kırıklıklarımla çizdim bileğimdeki o dramatik karikatürleri. Bir yaprak kadar sonbahara kinliyim tenimden dökülen her aşk için üşüdüm zemheri çökmüş kışlarda. Dallarımdan kopup giden ve suya düşen her hayalim için boğuldum göz çukurlarımda. İçimde hep bir bahar umudu olsa da daha tomucuklanmadan hepsinin yasını tuttum. İnsan sevdikçe yalnızlaşıyor insan ne kadar mutlu olursa o kadar riske giriyor. Büyük aşkların yalnızlıkları ve acısı da o denli büyük olur.

Beyaz perdeden seslenmek isterdim insanlara son bir konuşma yapmak ama çenemi bağlamışlardı ve yasımı tutmaya çoktan koyulmuşlardı. Gözlerim kapalı ve ruhum kendimde yok denecek kadar azdı zaten. Pek bi' şey istemedim gerçi giderken pek bi' farklılıkta olamazdı. Beyaz perdemin arasına onun resmini koysalar yeterdi bana. Sonuçta toprak altında da ben aynı hayatı yaşayacaktım. Yalnızlık.. öyle yalnızdım ki; kendimi arayıp kendi kendimi meşgule aldım...

Başımı ne zaman bir yalnızlığa koysam intihar senaryoları aktı gözlerimden uykularımın en ücra köşelerine. Merhumu da iyi bilirdim uykularımda. En az herkesten iyi. Ayna karşısında çok göz göze gelmişliğim var. Yediğimiz içtiğimiz tıpkısının aynısıydı. Güneşin doğuşuna bile kötümser bakabilirim artık garp içine çekecek nasıl olsa tüm tebessümleri.

Mutlu olabilirsiniz bende mutluyum birazdan geçer. Yalnız da olabilirsiniz bende yalnızım bakarsınız bir gün oda geçer ama hiç biriniz ben gibi bensiz olamazsınız..

Bir gidişe bin intihâr senaryosu yazdıran ey yâr!

Herkes yalnız ama kimse sensiz değil onun için anlaşılamıyorum ben. Aynanın yanında yan yatan tarağı günlerce izleyebilirim mesela sırf 2 adet saç telin kalmış diye..

Bilmezler..
Bilmezler sensizliği..


Kadir Zorlu