OLSAN DA BİR OLMASAN DA

Artık görünmüyor mevsimde hüzün
Bulutlar bir garip rüyaya dalmış
Ufukta güneşi ağlatan yüzün
Bir mülteci gibi tenhada kalmış
Toprak yandı gülüm; çeşmeler zehir
Şimdi bilsen de bir, bilmesen de bir

Kaç kere çağırdım seni öteden
Turnalar uçurdum gittiğin yere
Bin parça eyledin kalbimi neden
Ruhum bir başına düştü göklere
Bana tebessümle bakıyor kabir
Şimdi gülsen de bir, gülmesen de bir

Derdimin yangını sardı gölgeni
Bir mahkûm kanıyla aktı izlerin
Deniz ölesiye severken seni
Neden gemileri yaktı gözlerin
Yıkıldı yolunu bekleyen şehir
Şimdi gelsen de bir, gelmesen de bir

Yağmurun inceden yağdığı yerde
Açan gül acıyı damıtır solar
Ağustos böceği düşünce derde
İçine kuşların sevdası dolar
Ölü bir mahzene gömüldü kibir
Artık sevsen de bir, sevmesen de bir

Çatladı en kavi yerinden tohum
Kıvılcım düşürdü sulara gonca
Her akşam ölümü koklayan ruhum
Seni de kuşanır hakan olunca
Bu yerde bilinir destan-ı kebir
Şimdi kalsan da bir, kalmasan da bir

Zaman ki, ardımda pervane şimdi
Mekân defineler döktü yoluma
Fırtınadan umut bekleyen kimdi
Söyle, deniz neden gömüldü kuma
Zindan çöktü gülüm; kırıldı zincir
Benim olsan da bir, olmasan da bir

NURULLAH GENÇ