Lovecraftın kuşkusuz en önemli eseri, August Derleth tarafından "Cthulhu Mythos" diye adlandırılan ve 1925-1935 yılları arasında yazdığı eserler serisidir.
Lovecraft burada o kadar etkileyici yazmıştır ki, Lovecraftın eski yazmalara ya da efsanelere dayandığını hatta bunların gerçek olabileceğini söyleyen birçok kişi ortaya çıkmıştır.
İşte burada Lovecraft, bir çılgın Arap Abdul Alhazred (zaten bu isim Arapça bile değil hem Abd-ül hem de Al var) tarafından yazılan Necronomicon isimli bir kitaptan sözetmekte , alıntılar yapmaktadır. Lovecraftın etkileyici sitili birçok kimsenin de bu kitabı gerçek zannetmesine yol açmıştır.
Lovecraftın bile bu kitabı kendisinin uydurduğunu söylemesi bu kitabın gerçek olduğunu düşünenleri vazgeçirmemiştir.
Bu kitaba inananlara göre bu kitabın ilginç bir öyküsü vardır.
Öncelikle bu kitap öte alemlerin kapısını açan ve oradaki varlıkların evokasyonu için formüller barındıran en önemli kitaptır. Adının nereden geldiği bilinmez Necro Latince ölü demektir. Lovecraftın Latince-Yunanca kırması bir isim uydurduğunu söyleyebiliriz.
Kitapta Kadim Varlıklardan söz edilir (The Old Ones). Bunalr eski zamanlardan kudretli varlıklardır. Hatta Lovecraft bir yerde bunların varlomuş olduklarını, varolduklarını ve varolacaklarını söylemiştir.
Kitapta sık sık eski Mezopotamya tanrı/tanrıçalarını anımsatan formüller geçmekte ve bunların öte alemlerden varlıkları çağıracağı söylenmektedir.
Piyasada bir çok uydurma Necronomicon olmasına rağmen bir çok kişiye göre böyle bir kitap olmuştur. Hatta John Dee ya da Nostradamus gibi kişilerin eline de geçmiştir. Lovecrafta nasıl geldiği bilinmemekle birlikte, Lovecraftın yaptığı mutsuz evliliğin diğer kahramanı olan garip gazeteci Sonia Greenein daha önce Aliester Corwley ile bir alakası olduğu ve kitabın bu vasıta ile geçtiği bile söylenmektedir.
Necronomiconun varlığına inananlar, sekizinci yüzyılda Abdul Alhazred tarafından Şamda yazılan Arapça aslının yok olduğunu ancak, 1487de yapılan Latince tercümesinin Avrupada dolaştığını ve zamanının ünlü isimlerinin eline geçtiğini söylerler. BU kitabın İbraniceye de tercümesi Nathan tarafından yapılmıştır. Nathan , 1666da Sabatay Sevi mesihliğini ilan ettiğinde onun mesihliğine tanıklık etmiş kişidir. Lovecraftın eline ise 17. yy.'da yapılan bir tercüme geçmiştir.
Necronomicon ile ilgili her şeyin hayal olduğunun söylenmesine karşın bu kadar inananın da olmasının bir nedeni vardır.
Öncelikle Ortaçağlar boyunca, özellikle Babil (ya da o zamanlar bilinen adıyla Kalde) kaynaklı bu tür evokasyon kitaplarının varlığından söz edilmekteydi. Bunların çoğu da anlaşılamayan Arapça kitaplar olarak ortada dolaşmaktaydı. Yani birinin böyle bir kitap yazmış olması o kadar da inanılmayacak bir şey değildi. Hele Lovecraftın yazma stili ile birleşince.
Demon isimleri ise bir dönem çok sık kullanılmış, büyü formüllerinde yer almıştır. Özellikle Eski Tanrı-Şeytan savaşı anlatan öykülerde bu motifler sıkça geçer. Bu gelenek, Ölü Deniz Yazmalarına oradan da daha eski olarak Pers mitolojisine dayanır. Eski tanrıların ya da tanrıçaların Hırisityanlık sonrasında da demon isimleri olarak anılması sıkça rastlanan bir olaydır. Nitekim Necronomiconda da böyle isimler geçmekte.
ImageAncak en önemli inanma motivasyonu kuşkusuz insanın bin yıllar boyu süren Doğa üzerinde egemenlik kurma ve büyü tutkusudur. Oysa atalarımızın dini olan, belki de insan doğasına en yakın sistem olan paganizmde Doğa ile uyumlanma söz konusudur. Bunun abartarak Doğa üzerinde egemenlik kurma tutkusuna dönüştürenler hep böyle bir arayışın içinde olmuşlar, binyıllar boyu ortalarda dolaşan eski kitaplar efsanelerinin yaratıcıları olmuşlardır.
Sonuç olarak, varolmayan bir kitabın başarılı bir yazar tarafından hayal edilmesi ve bunun gerçek olduğuna inanaların yarattığı bir efsanedir Necronomicon. Ancak insanlığın hırslı arayışları içinde de önemli bir yer tutar. Har çağ kendi Necronomiconunu üretir.
Erdal Altunay'ın makalesinden alıntıdır