Seccaden kumlardı...

Devirlerden diyarlardan

Gelip göklerde buluşan

Ezanların vardı!



Mescit mü’min minber mü’min...

Taşardı kubbelerden Tekbîr

Dolardı kubbelere “âmin!”



Ve mübarek geceler

Geri gelmeyen dualardı...

Geceler

Kandillerin yanardı.



Kapına gelenler

-Uzaktan yakından-

Mü’min döndüler kapından!



Besmele

İki dünyada aziz ümmet;

Muhammed ümmetiydi.



Konsun –yine- pervazlara güvercinler

“Hû hû”lara karışsın âminler...

Mübarek akşamdır;

Gelin ey Fâtihalar Yâsinler!



Şimdi seni ananlar

Anıyor ağlar gibi...

Ey yetimler yetimi

Ey garipler garibi;

Düşkünlerin kanadıydın

Yoksulların sahibi...

Nerde kaldın ey Resûl

Nerde kaldın ey Nebi?



Günler

Çağlar ne çağlardı:

Daha dünyaya gelmeden

Mü’minlerin vardı...

Ve bir gün ki gaflet

Çöller kadardı

Halîme’nin kucağında

Abdullah’ın yetimi

Âmine’nin emaneti ağlardı.

Hatice’nin goncası

Aişe’nin gülüydün.

Ümmetinin gözbebeği

Göklerin resûlüydün...



Elçi geldin elçiler gönderdin...

Ruhunu Allah’a

Elini ümmetine verdin.

Beşiğin yuvan

Mekke’de bunalırsan

Medine’ye göçerdin.

Biz bu dünyadan nereye

Göçelim yâ Muhammed?



Yeryüzünde riyâ hıyanet

Altın devrini yaşıyor...

Diller satırlar

“Ebu Leheb öldü” diyorlar.

Ebû Leheb ölmedi yâ Muhammed

Ebû Cehil kıt’alar dolaşıyor!



Neler duydu şu dünyada

Mevlidine hayran kulaklarımız;

Ne adlar ezberledi

Adına alışkın dudaklarımız!

Artık yolunu bilmiyor;

Artık yolunu unuttu

Ayaklarımız!

Kâbe’ne siyahlar

Yakışmamıştır yâ Muhammed

Bugünkü kadar!



Hased gururla savaşta;

Gurur Kafdağı’nda derebeyi...

Onu da yaralarlar kanadından

Gelse bir şefkat meleği...

İyiliğin türbesine

Türbedâr oldu iyi.



Vicdanlar sakat

Çıkmadan yarına

İyilikler getir güzellikler getir

Âdem oğullarına!



Şu gördüğün duvarlar ki

Kimi Tâif’tir kimi Hayber’dir...

Fethedemedik

Senelerdir.



Ne doğruluk ne doğru;

Ne iyilik ne iyi...

Bahçende en güzel dal

Unuttu yemiş vermeyi...

Günahın kursağında

Haramların peteği!



Bayram yaptı yapanlar;

Semâve’yi boşaltıp

Sâve’yi dolduranlar...

Atını hendeklerden -bir atlayışta-

Aşırdı aşıranlar...

Ağlasın Yesrib

Ağlasın Selman’lar!



Gözleri perdeleyen toprak

Yüzlere serptiğin topraktı...

Yere dökülmeyecekti

Yabanların gözünde kalacaktı!



Konsun -yine- pervazlara güvercinler

“Hû hû”lara karışsın âminler...

Mübarek akşamdır;

Gelin ey Fâtihalar Yâsinler!



Ne oldu

Gölgelediğin başlar?

Hatırında mı

Bir aziz yolcuyla

Aşarak dağlar

Kafile kafile kervan kervan

Şimale giden yoldaşlar!



Uçsuz bucaksız çöllerde

Yine

Yollar gideceklerindir.



Şu tekbir getiren mağara

Örümceklerin değil;

Peygamberlerindir meleklerindir...

Örümcek ne havada

Ne suda ne yerdeydi;

Hakkı göremeyen

Gözlerdeydi!



Şu kuytu cinlerin mi;

Perilerin yurdu mu?

Şu yuva -ki bilinmez-

Kuşları Hüdhüd müdür kumru mu?

Kuşlarını

Medine’ye uçurdu mu?



Ey Abvâ’da yatan ölü

Bahçende açtı dünyanın

En güzel gülü;

Hâtıran uyusun çöllerin

Ilık kumlarıyla örtülü!



Dinleyene

Çöller ses verir;

“Yaleyl!” susar

Uğultular gelir.

Mersiye okur Uhud

Kaside söyler Bedir.

Sen de bir hac günü

Başta Muhammed yanında Ebû Bekir;

Gidenlerin yüz bin olup dönüşünü

Destan yap ey şehir!



Ebû Bekir’de nûr Osman’da nûrlar...

Kureyş uluları karşılarında

Meydan okuyan bir Ömer bulurlar;

Ali’nin önünde kapılar açılır

Ali’nin önünde eğilir surlar

Bedir’de Hayber’de

Hakk’ın yiğitleri şehîd olurlar...

Bir mutlu günde

Yerde kalmazdı ruh... kanatlıydı.



Konsun –yine- pervazlara güvercinler

“Hû hû”lara karışsın âminler.

Mübarek akşamdır;

Gelin ey Fâtihalar Yâsinler!



Vicdanlar

Yâ Muhammed yarına;

İyiliklerle gel güzelliklerle gel

Âdem oğullarına!



Yüreklerden taşsın

Yine imanlar!

Itrî bestelesin Tekbîr’ini;

Evliyâ okusun Kur’ân’lar!

Ve Kur’ân-ı göz nûruyla çoğaltsın

Kayışzâde Osman’lar

Na’tını Galip yazsın

Mevlid’ini Süleyman’lar!

Sütunları kubbeleriyle

Geri gelsin Sinan’lar!

Çarpılsın hakikat niyetine

Cenaze namazı kıldıranlar!



Gel bahardır...

Dudaklar ardında saklı

Âminlerimiz vardır...

Hacdan döner gibi gel;

Mi’râc’dan iner gibi gel;

Bekliyoruz yıllardır!



Bulutlar kanat rüzgâr kanat;

Hızır kanad Cibril kanad;

Nisan kanad bahar kanad;

Âyetlerini ezber bilen

Yapraklar kanad...

Açılsın göklerin kapıları

Açılsın perdeler kat kat!

Çöllere dökülsün yıldızlar;

Dizilsin yollarına

Yetimler günahsızlar!

Çöl gecelerinden yanık

Türküler yapan kızlar

Sancağını saçlarıyla dokusun;

Bilâl-i Habeşî sustuysa

Ezânlarını Dâvûd okusun!



Konsun –yine- pervazlara güvercinler

“Hû hû”lara karışsın âminler...

Mübarek akşamdır;

Gelin ey Fâtihalar Yâsinler!



Riyâ: Gösteriş

Hıyanet: İhanet

Mevlid: Doğuş doğum (Süleyman Çelebi’nin Hz. Peygamberimizin doğumunu konu edinen ünlü eseri)

Türbedâr: Türbe bekçisi

Yaban: Yabancı

Şimal: Kuzey

Yaleyl: Ey gece

Mersiye: Ölülerin arkasından okunan beyitler

Mi’râc: Peygamber Efendimizin göğe çıkarak Allah’la görüşmesi mucizesi