-
- Üyelik Tarihi
- 3 Nis 2015
-
- Mesajlar
- 4,042
-
- MFC Puanı
- 245
Mal sahibi bilmezse Allah da mı bilmez
Kendisine emanet edilen koyunları güden, içinde Allah korkusu olan dürüst bir çoban. Karşısında ise cömertliğiyle tanınan, sahabilerin büyüklerinden Abdullah İbn Ömer. Hz. Abdullah, çobana öyle bir jest yapıyor ki, çobanın sevinçten ayakları yerden kesiliyor.
Peygamber şehri Medine’de sıcaklar şiddetini iyice artırmıştı. Hazret-i Ömer’in oğlu Abdullah bahçesinde çalışıyordu.
Öğle vakti geldiğinde yemek molası verdi. Bu sırada gözleri bahçe duvarının ötesinden geçen koyunlara takıldı. Sürünün başındaki çobanın perişan hali Abdullah’ın dikkatini çekti. Çobana şöyle seslendi:
İÇMEM ÇÜNKÜ ORUÇLUYUM
- Ey Allah’ın kulu, dedi, gel bir lokma yemek ye, bir yudum su iç de öyle devam et koyunların arkasından!
Çoban, elini ağzına götürüp dudaklarını kapatarak birtakım işaretler yaptı ise de Abdullah bir şey anlamayınca, uzaktan cevap vermek
zorunda kaldı:
- Efendi dedi, kusuruma bakma, ben yemek de yiyemem su da içemem. Çünkü oruçluyum.
Abdullah şaşırmıştı. Çölde bu sıcakta, bu uzun günde sürü arkasında oruçlu çoban!
- Oruçlu isen seninle daha iyi anlaşırız, dedi, hemen bir koyun ver bana, burada güzel bir hazırlık yapayım. Akşama birlikte bir et ziyafeti çekeriz kendimize.
Çoban gülümsedi.
- Koyunlar benim değil ki, dedi. Ben emanetçi bir çobanım!
Allah da mı bilmez!
Bu defa Abdullah daha da üsteledi:
- Daha iyi ya, dedi. Koyun sahibine birini kurt kaptı dersin olur biter. Nereden bilecek birini benim aldığımı? Çoban bu defa hayretle çıkıştı:
- O nasıl söz öyle efendi, dedi. Mal sahibi bilmezse Allah da mı bilmez? Hem bunlar bana emanet. Emanete ihanet emektense açlıktan, susuzluktan ölmeyi tercih ederim!.
Abdullah’ın dikkati büsbütün çobana kilitlendi. Yemeğini bırakıp çobanın yanına gelip arkadaş oldu. Birlikte koyunların arkasında güneş batıncaya kadar dolaştılar.
Akşam koyunlar bir çadırın önünde durdu. İçeriden çıkan bir yaşlı adam koyunları şöyle bir gözden geçirdikten sonra çobanın yanına gelip, “Hayvanları iyi otlatmışsın, karınları davul gibi şişmiş” diyerek iltifat etti. Belli ki bu adam sürünün sahibiydi. Oruçlu adam da bunun yoksul çobanıydı. Aslında sürü sahibi olmaya layık bir çobandı.
Abdullah yaklaşıp sürü sahibine hemen teklifini yaptı:
- Koyunları bana satar mısın?
Adam şaşırmıştı. Biraz düşündü. Sonra toparlanarak cevap verdi:
- Değerini verirsen satarım. Neden satmayayım?
Pazarlık uzun sürmedi. Abdullah koyunları tümüyle sürü sahibinden satın aldı. Artık malın sahibi Abdullah olmuştu.
ABDULLAH’IN SÜRPRİZİ
Olanlardan bir şey anlamayan çoban, sürü sahibinin değişmesiyle işinden olacağını da düşünüyordu. Belki de yeni sahibi kendisini çoban olarak kabul etmez, işinden de olabilirdi. En kötüsü de buydu zaten. İşsiz kalmak. Az ötedeki çadırda yaşayan aile ve çocuklarına ekmek götürememek... Ama iş hiç de öyle gelişmedi. Artık koyunların yeni sahibi olarak çobana dönen Abdullah’ın sürpriz teklifi aynen şöyle oldu:
- Senin gibi samimi bir insanın layığı, başkasının koyunlarının arkasında çobanlık etmek değildir. Belki kendi koyunlarının peşinde mal sahibi olarak dolaşmaktır. Sözlerini şöyle tamamladı:
- Şu andan itibaren sen bu koyunların çobanı değil sahibisin. Haydi kendi malınla kendi çadırının önüne yürü. Aile ve çocuklarınla mal sahibi olarak birlikte iftarını yap!..
GERÇEK YOKSULUN...
Sevinçten şaşıran çoban kendi koyunlarıyla kendi çadırına, Abdullah da kendi mutluluğuyla kendi bahçesine döndü. Bundan sonra dillerden düşmeyen söz hep aynı oldu:
- Altının kıymetini sarraf, gerçek yoksulun kıymetini Abdullah bilir!
Günümüzde de böylesi zenginler elbette yok değil. Rabbimiz, içinde pek çok hikmet barındıran bu hadiseden bize dersler çıkarmayı nasip eylesin ve fakirleri gözetip onların ihtiyaçlarını gideren zenginlerden ebeden razı olsun.
BİR AYET
ŞEYTANIN PEŞİNDEN GİTMEYİN
“Ey insanlar! Yeryüzünde olan bütün nimetlerimden helâl hoş olmak şartı ile yiyiniz; Fakat şeytanın peşinden gitmeyiniz. Çünkü o sizin besbelli düşmanınızdır. O sizi hep çirkin işler ve hayasızlık yapmaya Bir de Allah hakkında bilmediğiniz şeyleri iddia etmeye teşvik eder.”
(Bakara Sûresi, 2/168-169)
HADİS BAHÇESİ
KİM OLURSAN OL ALLAH'TAN KORK!
Peygamber Efendimiz şöyle buyuruyor: “Nerede ve nasıl olursan ol, Allah’tan kork. Kötülük işlersen, hemen arkasından iyilik yap ki, o kötülüğü silip süpürsün. İnsanlarla güzel geçin!”
Hadisin verdiği mesajlar:
1) İyilikler kötülükleri ya büsbütün ortadan kaldırmak ya da iyiliğe dönüştürmek suretiyle yok eder.
2) Güler yüz göstermek, zarar vermemek, iyiliklerin yaygınlaşmasına gayret etmek ve kendisine yapılmasını istemediğini başkalarına yapmak, insanlarla güzel geçinmek demektir.
3) Takva ya da Allah’a karşı saygılı olmak, Müslüman’ı her türlü kötülüklerden koruyacak üstün bir meziyettir.
BİR DUA
BİZİ RAZI OLDUĞUN KULLARINDAN EYLE
Ey Rabbimiz! Bütün ihtiyaçlarımızı gider. Günahlarımızı temizle. Bizi katındaki en yüce derecelere ulaştır. O engin rahmetinin hürmetine bizleri hayatta iken de öldükten sonra da düşünülebilecek bütün hayırların en yücesine ulaştır. Bizi razı olduğun kullarından eyle. Bizi, bize bırakma. Tuttuğumuz ve tutacağımız oruçlarımızı kabul eyle.
Ali Demirel- BUGÜN GAZTESİ
Öğle vakti geldiğinde yemek molası verdi. Bu sırada gözleri bahçe duvarının ötesinden geçen koyunlara takıldı. Sürünün başındaki çobanın perişan hali Abdullah’ın dikkatini çekti. Çobana şöyle seslendi:
İÇMEM ÇÜNKÜ ORUÇLUYUM
- Ey Allah’ın kulu, dedi, gel bir lokma yemek ye, bir yudum su iç de öyle devam et koyunların arkasından!
Çoban, elini ağzına götürüp dudaklarını kapatarak birtakım işaretler yaptı ise de Abdullah bir şey anlamayınca, uzaktan cevap vermek
zorunda kaldı:
- Efendi dedi, kusuruma bakma, ben yemek de yiyemem su da içemem. Çünkü oruçluyum.
Abdullah şaşırmıştı. Çölde bu sıcakta, bu uzun günde sürü arkasında oruçlu çoban!
- Oruçlu isen seninle daha iyi anlaşırız, dedi, hemen bir koyun ver bana, burada güzel bir hazırlık yapayım. Akşama birlikte bir et ziyafeti çekeriz kendimize.
Çoban gülümsedi.
- Koyunlar benim değil ki, dedi. Ben emanetçi bir çobanım!
Allah da mı bilmez!
Bu defa Abdullah daha da üsteledi:
- Daha iyi ya, dedi. Koyun sahibine birini kurt kaptı dersin olur biter. Nereden bilecek birini benim aldığımı? Çoban bu defa hayretle çıkıştı:
- O nasıl söz öyle efendi, dedi. Mal sahibi bilmezse Allah da mı bilmez? Hem bunlar bana emanet. Emanete ihanet emektense açlıktan, susuzluktan ölmeyi tercih ederim!.
Abdullah’ın dikkati büsbütün çobana kilitlendi. Yemeğini bırakıp çobanın yanına gelip arkadaş oldu. Birlikte koyunların arkasında güneş batıncaya kadar dolaştılar.
Akşam koyunlar bir çadırın önünde durdu. İçeriden çıkan bir yaşlı adam koyunları şöyle bir gözden geçirdikten sonra çobanın yanına gelip, “Hayvanları iyi otlatmışsın, karınları davul gibi şişmiş” diyerek iltifat etti. Belli ki bu adam sürünün sahibiydi. Oruçlu adam da bunun yoksul çobanıydı. Aslında sürü sahibi olmaya layık bir çobandı.
Abdullah yaklaşıp sürü sahibine hemen teklifini yaptı:
- Koyunları bana satar mısın?
Adam şaşırmıştı. Biraz düşündü. Sonra toparlanarak cevap verdi:
- Değerini verirsen satarım. Neden satmayayım?
Pazarlık uzun sürmedi. Abdullah koyunları tümüyle sürü sahibinden satın aldı. Artık malın sahibi Abdullah olmuştu.
ABDULLAH’IN SÜRPRİZİ
Olanlardan bir şey anlamayan çoban, sürü sahibinin değişmesiyle işinden olacağını da düşünüyordu. Belki de yeni sahibi kendisini çoban olarak kabul etmez, işinden de olabilirdi. En kötüsü de buydu zaten. İşsiz kalmak. Az ötedeki çadırda yaşayan aile ve çocuklarına ekmek götürememek... Ama iş hiç de öyle gelişmedi. Artık koyunların yeni sahibi olarak çobana dönen Abdullah’ın sürpriz teklifi aynen şöyle oldu:
- Senin gibi samimi bir insanın layığı, başkasının koyunlarının arkasında çobanlık etmek değildir. Belki kendi koyunlarının peşinde mal sahibi olarak dolaşmaktır. Sözlerini şöyle tamamladı:
- Şu andan itibaren sen bu koyunların çobanı değil sahibisin. Haydi kendi malınla kendi çadırının önüne yürü. Aile ve çocuklarınla mal sahibi olarak birlikte iftarını yap!..
GERÇEK YOKSULUN...
Sevinçten şaşıran çoban kendi koyunlarıyla kendi çadırına, Abdullah da kendi mutluluğuyla kendi bahçesine döndü. Bundan sonra dillerden düşmeyen söz hep aynı oldu:
- Altının kıymetini sarraf, gerçek yoksulun kıymetini Abdullah bilir!
Günümüzde de böylesi zenginler elbette yok değil. Rabbimiz, içinde pek çok hikmet barındıran bu hadiseden bize dersler çıkarmayı nasip eylesin ve fakirleri gözetip onların ihtiyaçlarını gideren zenginlerden ebeden razı olsun.
BİR AYET
ŞEYTANIN PEŞİNDEN GİTMEYİN
“Ey insanlar! Yeryüzünde olan bütün nimetlerimden helâl hoş olmak şartı ile yiyiniz; Fakat şeytanın peşinden gitmeyiniz. Çünkü o sizin besbelli düşmanınızdır. O sizi hep çirkin işler ve hayasızlık yapmaya Bir de Allah hakkında bilmediğiniz şeyleri iddia etmeye teşvik eder.”
(Bakara Sûresi, 2/168-169)
HADİS BAHÇESİ
KİM OLURSAN OL ALLAH'TAN KORK!
Peygamber Efendimiz şöyle buyuruyor: “Nerede ve nasıl olursan ol, Allah’tan kork. Kötülük işlersen, hemen arkasından iyilik yap ki, o kötülüğü silip süpürsün. İnsanlarla güzel geçin!”
Hadisin verdiği mesajlar:
1) İyilikler kötülükleri ya büsbütün ortadan kaldırmak ya da iyiliğe dönüştürmek suretiyle yok eder.
2) Güler yüz göstermek, zarar vermemek, iyiliklerin yaygınlaşmasına gayret etmek ve kendisine yapılmasını istemediğini başkalarına yapmak, insanlarla güzel geçinmek demektir.
3) Takva ya da Allah’a karşı saygılı olmak, Müslüman’ı her türlü kötülüklerden koruyacak üstün bir meziyettir.
BİR DUA
BİZİ RAZI OLDUĞUN KULLARINDAN EYLE
Ey Rabbimiz! Bütün ihtiyaçlarımızı gider. Günahlarımızı temizle. Bizi katındaki en yüce derecelere ulaştır. O engin rahmetinin hürmetine bizleri hayatta iken de öldükten sonra da düşünülebilecek bütün hayırların en yücesine ulaştır. Bizi razı olduğun kullarından eyle. Bizi, bize bırakma. Tuttuğumuz ve tutacağımız oruçlarımızı kabul eyle.
Ali Demirel- BUGÜN GAZTESİ