-
- Üyelik Tarihi
- 12 Kas 2020
-
- Mesajlar
- 2,474
-
- MFC Puanı
- 29,290
Louis Isadore Kahn, (d. 5 Mart 1901 - ö. 17 Mart 1974), Amerikalı dünyaca tanınmış mimar.
Pensilvanya, Philadelphia'da çalıştı. Daha sonra Pensilvanya Üniversitesi ve Yale Üniversitesi'nde mimarlık profesörü olarak hizmet verdi.
Kahn Estonya'nın Saaremaa adasında doğdu. 1905'te Yahudi ailesi Rus-Japon Savaşı'nda babasının askerliğe çağrılacağı korkusuyla Amerika Birleşik Devletleri'ne göç etti. Philadelphia'da büyüdü ve 15 Mayıs 1914'te Amerikan vatandaşı oldu.
Pensilvanya Üniversitesi'nde ("Penn") çizime önem veren sıkı bir Beaux-Arts geleneği ile eğitim gördü. 1924'te Master derecesini tamamladıktan sonra, Kahn bir Avrupa turuna çıktı ve en:klasizim ya da modernizm'in kaleleri yerine ortaçağ duvarları ile örülü bir şehir olan Carcassonne'de yerleşti. Papyon kravatlı ve spor giyimli Kahn 1925–1926 yılları arasında 150. Yıl Fuarı'nda Şef Tasarımcı olarak görev yaptı. 1947 yılından itibaren çok önemli etkiler bırakacağı Yale'de on yıl boyunca eğitim verdi, daha sonra Pensilvanya Üniversitesi'ne geçti. Moshe Safdie ve Robert Venturi ünlü öğrencileridir.
New York şehrinde Pensilvanya İstasyonu'nda bir tuvalette kalp krizinden öldü. Pasaportunda ev adresini karaladığından dolayı üç gün boyunca teşhis edilemedi. Hindistan'a yaptığı bir iş gezisinden yeni dönmüştü.
Louis Kahn'ın eserleri Uluslararası mimari tarzına titiz ve oldukça kişisel bir zevk ve şiirsel bir ışık aşılamıştır. Az sayıdaki eseri, her biri ile olan derin kişisel ilişkisini yansıtır. Isamu Noguchi, O'nu "mimarlar arasında bir filozof" olarak adlandırır.
Kahn'ın üç farklı kadın ile üç farklı ailesi vardı: karısı Esther; bir çalışma arkadaşı Anne Tyng ve Harriet Pattison. New York Times'ta Paul Goldberger tarafından yazılan ölüm ilanında geride kalanlar olarak sadece Esther ve kızından bahsedildi. 2003'te Kahn'ın Pattison'dan olan oğlu Nathaniel Kahn, babası hakkında Oscar'a aday gösterilen Benim Mimarım: Bir Oğulun Yolculuğu (My Architect: A Son's Journey) adında ve mimar hakkında aile, arkadaşlar ve iş arkadaşları gibi onu tanıyanlar ile konuşarak kısa bilgiler veren biyografik bir belgesel yayınladı. B.V.Doshi, Frank Gehry, Philip Johnson, I. M. Pei ve Robert A. M. Stern gibi çağdaş ünlü mimarlar ile görüşmelere de yer verilen belgeselde ayrıca Kahn'ın olağan dışı aile hayatı ile ilgili içerden bir bakış açısı ile bilgiler de verilmektedir. Ölümündeki olağandışılık filmde bir çıkış noktası ve Kahn'ın hayatının bir metaforu olarak kullanılmıştır.
Pensilvanya, Philadelphia'da çalıştı. Daha sonra Pensilvanya Üniversitesi ve Yale Üniversitesi'nde mimarlık profesörü olarak hizmet verdi.
Kahn Estonya'nın Saaremaa adasında doğdu. 1905'te Yahudi ailesi Rus-Japon Savaşı'nda babasının askerliğe çağrılacağı korkusuyla Amerika Birleşik Devletleri'ne göç etti. Philadelphia'da büyüdü ve 15 Mayıs 1914'te Amerikan vatandaşı oldu.
Pensilvanya Üniversitesi'nde ("Penn") çizime önem veren sıkı bir Beaux-Arts geleneği ile eğitim gördü. 1924'te Master derecesini tamamladıktan sonra, Kahn bir Avrupa turuna çıktı ve en:klasizim ya da modernizm'in kaleleri yerine ortaçağ duvarları ile örülü bir şehir olan Carcassonne'de yerleşti. Papyon kravatlı ve spor giyimli Kahn 1925–1926 yılları arasında 150. Yıl Fuarı'nda Şef Tasarımcı olarak görev yaptı. 1947 yılından itibaren çok önemli etkiler bırakacağı Yale'de on yıl boyunca eğitim verdi, daha sonra Pensilvanya Üniversitesi'ne geçti. Moshe Safdie ve Robert Venturi ünlü öğrencileridir.
New York şehrinde Pensilvanya İstasyonu'nda bir tuvalette kalp krizinden öldü. Pasaportunda ev adresini karaladığından dolayı üç gün boyunca teşhis edilemedi. Hindistan'a yaptığı bir iş gezisinden yeni dönmüştü.
Louis Kahn'ın eserleri Uluslararası mimari tarzına titiz ve oldukça kişisel bir zevk ve şiirsel bir ışık aşılamıştır. Az sayıdaki eseri, her biri ile olan derin kişisel ilişkisini yansıtır. Isamu Noguchi, O'nu "mimarlar arasında bir filozof" olarak adlandırır.
Kahn'ın üç farklı kadın ile üç farklı ailesi vardı: karısı Esther; bir çalışma arkadaşı Anne Tyng ve Harriet Pattison. New York Times'ta Paul Goldberger tarafından yazılan ölüm ilanında geride kalanlar olarak sadece Esther ve kızından bahsedildi. 2003'te Kahn'ın Pattison'dan olan oğlu Nathaniel Kahn, babası hakkında Oscar'a aday gösterilen Benim Mimarım: Bir Oğulun Yolculuğu (My Architect: A Son's Journey) adında ve mimar hakkında aile, arkadaşlar ve iş arkadaşları gibi onu tanıyanlar ile konuşarak kısa bilgiler veren biyografik bir belgesel yayınladı. B.V.Doshi, Frank Gehry, Philip Johnson, I. M. Pei ve Robert A. M. Stern gibi çağdaş ünlü mimarlar ile görüşmelere de yer verilen belgeselde ayrıca Kahn'ın olağan dışı aile hayatı ile ilgili içerden bir bakış açısı ile bilgiler de verilmektedir. Ölümündeki olağandışılık filmde bir çıkış noktası ve Kahn'ın hayatının bir metaforu olarak kullanılmıştır.