LİSE FOTOĞRAFI
Ön sıradaki kısa boylu çocuk
Gözlüğünün camı en kalın olan
KRAVATINDA AYRAN LEKESİ VE CEKETİNİN KOLLARINDA TEBEŞİR TOZU HER DAİM BULUNAN
En önde harflerin ve kalplerin kazınmadığı
Ve aşkların uğramadığı sıralarda oturan
Düşük omuzlu, ürkek ve hüzünlü bakan
Parmağı kalkmayan
Ve derslerde soracak hiçbir sorusu olmayan suskun çocuk...
Sevgiyi bilen sevdayı bilmeyen
Aşkı bilip bilmediğini belli etmeyen
En arka sıralardaki yaşça büyük ve uzun boylu kızların neredeyse kucağına alıp sevdiği
Yan sırada oturan güzel gözlü sarışın kızın bir türlü yüz vermediği
Başı önde yere bakan
Ve sadece kendi yüreğini yakan çocuk...
Matematikten zayıf alan
Çünkü en güzel şiirlerini matematik dersinde yazan
Ama o şiirleri bir türlü yan sıraya uzatamayan garip çocuk...
Belki bir gün aslanlar gibi karşısına çıkıp konuşacak
Ve ona yazdığı bütün şiirleri okuyacak
Belki bir gün derslerdeki en hararetli tartışmalarda onun da söyleyecek birkaç sözü olacak,
Oturup çalışacak
Teşekkür, hatta
Takdir alacak,
Sınıf başkanı olacak
Ve yoklama yaparken sıra o kızın ismine geldiğinde
O ismi herkesten güzel okuyacak;
Okurken gözlerine bakacak...
Bütün bunların hayalini kuran
Ve bu hayalleri kurarken tarih öğretmeninin sorusuna ansızın yakalanan
Sonra susan, yanakları kızaran, hiç bir şey konuşamayan
Ve dersi dinlemediği için azar işitirken
Ya sıraya dönüp bakamayan tembel çocuk...
Biliyor musun bu dünya ona da kalmayacak
KİMSE ÖMRÜNÜN SONUNA DEK MEZUNİYET FOTOĞRAFINDAKİ KADAR GÜZEL OLMAYACAK...
Önce alnında kırışıklıklar
Ve o güzelim sarı saçlar beyaza duracak
Ve onun için
Yan sırada oturan suskun ve tembel çocuk
Eski ve siyah-beyaz bir lise fotoğrafının en arka köşesinde
Sadece kafasını gösterebilmiş
Kalın gözlüklü ve hüzünlü bakan
Bir çift göz olacak...[/LEFT][/CENTER]