komedi filmi diye gitmedim ama ilk perdede sağlam güldüm. apartmanın önündeki sahne mesela "la bu adam benle taşak mı geçiy?" dediği anda koparttı. ayrıca sakıp'in selim'i bulduğu andaki gülümsemesi paha biçilmez. benim en dikkatimi çeken sakıp selim ile tanıştığı ilk gün küfretti, ikinci gün sigara içti, sonra düğünde alkol... hani normalde de bunları yapıyordur ama -sigara içmiyor gerçi- filmi izlerken ben sürekli bir abiye özenip ona yaranma hissi duydum. bunu da güzel vermişti. filmin buradaki süprizi ciguli.
ikinci perde de gülerek başlıyor ama duyguyla yükseliyor.* ama final sahnesi ile sizi hüzünlü yollamıyor film.
son olarak ertan saban hayranı olduğum için paso gözüm yüzüğündeydi. eşini aradım filmde bulamadım, sonra inci'ye yazısı çıkınca dank etti. içime oturdu bir gün boyunca bu hisle oturdum. ali atay da babasına armağan etmiş.
gidin, ertan ile serkan'ın oyunculuğu için gidin, ali atay'ın yönetmenlikte devam etmesi için gidin, türk sineması için gidin.
