- Konum
- İstanbul
-
- Üyelik Tarihi
- 27 Tem 2013
-
- Mesajlar
- 813
-
- MFC Puanı
- 14
Büyük Bir Fener Alayı ile geçti buralardan bir zamanlar sevda..
Görkemli.. Gösterişli bir geçitti..
Tıpkı Yüreğim de ki krallığım gibi..
Şöyle bir bakıyorum da..
Hükmü bitmiş..
Artık krallığın son devri yaşanıyor sanki..
Eskiden kır çiçekleri ile seviştiğim bahçesine bakıyorum da sarayımın..
Kendi yurdumdan Sürgün edildiğim yerlerden..
Uzaklardan..
Puslu, Mülteci Gözlerle..
Yer yer hüzünlü.. yer yer matemli..
Bu gri bahçe, aynada ki bu ağlak surat benim mi? ..
Göz yaşlarım utanır oldu damlamaya çenemden..
Yüreğime baktıkça, utanarak kaçacak delik arıyor hüzünlerim..
Kendi yurdumda Sürgündeyim..
Kendime Mülteciyim..
Krallıktan, ırgatlığa çevrildi bütün ince yürek işi işçiliklerim..
El sallıyordu anılarım.. Gönlümden ayrılan sevgine..
Ufka doğru yol aldıkça sen..
Arka fonda hıçkırıklarım..
Hangimizi teselli etsem bilmiyorum...
Bıraktığın sevgin mi..
Yerle bir ettiğin yüreğim mi..
hasret şimdiden çekiştirmeye başladı paçalarımdan...
Peşi sıra ayrılık vuruyor sillesini yüzüme..
Oysa ki Bir kadeh şarap, bir ekmek parçası ve biraz soğan yeterdi bana seninle..
Neden döktüler şarabımızı?
Kim çaldı ki soğanımızı?
Yalnızlık ve Yalnız olmak aynı şey değildir..
Kutsaldır Yalnızlık..
Çözülemez hiç bir hesapla..
Sıfıra Sıfır.. Elde Var yine yalnızlık..
Unuttum gözlerini gül yüzlüm..
Sende unut saatlerce sana bakmaya doyamayan gözlerimi...
Bırak artık ellerimi..
Isınmasın teninin sıcaklığınla..
Onlar çoktan alıştılar gidişine..
Biliyorum..
Mağlup olacak ruhum seninle girdiğim bu sensizlik harbinde..
Ama yokluğuna bile savaşmak güzel be gül yüzlüm.
Anıları sana bırakmak istiyorum bir mazi olarak..
Afacan bir çocuk edasıyla bitmek tükenmez bir enerji ile inatlaşıyor benimle..
İnatlaşıyor ve peşimden geliyor..
Ya da beni peşinden sürüklüyor sensizliğe..
Yüreğim öksüz kaldı sensizlik ile girdiğim savaşta..
Ortalık feryat figan.. kan ağlıyor gözlerim..
Dokunduğun bütün organlarım etrafa saçılı..
Azrail bile halime acımış olucak ki..
Acıma dolu bir tebessümle es geçti ruhumu..
Giderken bana bıraktığın sert sözlerin haricinde
Hiç birşey yok elimde avucumda sana dair..
Hee birde sözlerinin yıktığı enkazda kalan ben..
Sanırım zenginim.. yıkım adına epey bir zenginim hemde..
Önceden de durum farklı değildi ki..
O yüzden alışığım ben yıkımlara..
Kaybetmelere.. ve yürek sızılarına..
Artık hayallerim kaybetme üzerine, gözyaşı üzerine bütün planlarım..
Gülen bir çift dudakla kamufule etmeye çalışıyorum;
Yüreğimde açtığın yaranın yüzüme ettiği etkiyi..
Kimileri anlıyor maske taktığımı..
Kimisi anlamamazlıktan geliyor..
Sözün özü..
Git..
Güle güle..
Alışkınım ben ellerime batan güllere..
Batuhan Dede
Görkemli.. Gösterişli bir geçitti..
Tıpkı Yüreğim de ki krallığım gibi..
Şöyle bir bakıyorum da..
Hükmü bitmiş..
Artık krallığın son devri yaşanıyor sanki..
Eskiden kır çiçekleri ile seviştiğim bahçesine bakıyorum da sarayımın..
Kendi yurdumdan Sürgün edildiğim yerlerden..
Uzaklardan..
Puslu, Mülteci Gözlerle..
Yer yer hüzünlü.. yer yer matemli..
Bu gri bahçe, aynada ki bu ağlak surat benim mi? ..
Göz yaşlarım utanır oldu damlamaya çenemden..
Yüreğime baktıkça, utanarak kaçacak delik arıyor hüzünlerim..
Kendi yurdumda Sürgündeyim..
Kendime Mülteciyim..
Krallıktan, ırgatlığa çevrildi bütün ince yürek işi işçiliklerim..
El sallıyordu anılarım.. Gönlümden ayrılan sevgine..
Ufka doğru yol aldıkça sen..
Arka fonda hıçkırıklarım..
Hangimizi teselli etsem bilmiyorum...
Bıraktığın sevgin mi..
Yerle bir ettiğin yüreğim mi..
hasret şimdiden çekiştirmeye başladı paçalarımdan...
Peşi sıra ayrılık vuruyor sillesini yüzüme..
Oysa ki Bir kadeh şarap, bir ekmek parçası ve biraz soğan yeterdi bana seninle..
Neden döktüler şarabımızı?
Kim çaldı ki soğanımızı?
Yalnızlık ve Yalnız olmak aynı şey değildir..
Kutsaldır Yalnızlık..
Çözülemez hiç bir hesapla..
Sıfıra Sıfır.. Elde Var yine yalnızlık..
Unuttum gözlerini gül yüzlüm..
Sende unut saatlerce sana bakmaya doyamayan gözlerimi...
Bırak artık ellerimi..
Isınmasın teninin sıcaklığınla..
Onlar çoktan alıştılar gidişine..
Biliyorum..
Mağlup olacak ruhum seninle girdiğim bu sensizlik harbinde..
Ama yokluğuna bile savaşmak güzel be gül yüzlüm.
Anıları sana bırakmak istiyorum bir mazi olarak..
Afacan bir çocuk edasıyla bitmek tükenmez bir enerji ile inatlaşıyor benimle..
İnatlaşıyor ve peşimden geliyor..
Ya da beni peşinden sürüklüyor sensizliğe..
Yüreğim öksüz kaldı sensizlik ile girdiğim savaşta..
Ortalık feryat figan.. kan ağlıyor gözlerim..
Dokunduğun bütün organlarım etrafa saçılı..
Azrail bile halime acımış olucak ki..
Acıma dolu bir tebessümle es geçti ruhumu..
Giderken bana bıraktığın sert sözlerin haricinde
Hiç birşey yok elimde avucumda sana dair..
Hee birde sözlerinin yıktığı enkazda kalan ben..
Sanırım zenginim.. yıkım adına epey bir zenginim hemde..
Önceden de durum farklı değildi ki..
O yüzden alışığım ben yıkımlara..
Kaybetmelere.. ve yürek sızılarına..
Artık hayallerim kaybetme üzerine, gözyaşı üzerine bütün planlarım..
Gülen bir çift dudakla kamufule etmeye çalışıyorum;
Yüreğimde açtığın yaranın yüzüme ettiği etkiyi..
Kimileri anlıyor maske taktığımı..
Kimisi anlamamazlıktan geliyor..
Sözün özü..
Git..
Güle güle..
Alışkınım ben ellerime batan güllere..
Batuhan Dede