Kirli Yüzlü Melekler

sayende şayeban olduk istanbul şehri
sayende sebil olduk aç kaldık sefil olduk
yıldızlar dem çekti güvercinler gibi başucumuzda
ve yaktı perişan eyledi sine-i sâd-pâremizi
saplanıp hançer misâli bir hilâl
sokaklar serseri biz serseri
yüksekkaldırım’da
bir cezayir şarkisini dile getirdi plâklar
cadde-i kebir: bütün işiklarini yakmiş bir gemidir
sinemalar neredeyse boşalacaklar

vay anam vay
sen ne dersin istanbul
sen garip bir şair olsan söyle ne halt edersin
kimin gücü yeterse kahretsin parasizligi
sefalet akiyor gürül gürül sokaklardan
yol üstünde bir şehvet çarşisi tiklim tiklim
yol üstünde sevda pazarligi aşk pazarligi
kurtulamadik gitti bu denlü kepaze hayattan
hep böyle gecelerin koynunda yaşadik
geceler serseri biz serseri
karakoldaki aynada safran gibi kirli yüzümüz
gözlerimiz hasta gözleri ellerimiz hasta elleri
kirilmiş kavala dönmüşüz

sen söyle serseriler krali istanbul
sen söyle iki gözüm
hangi merhem çâredir şu bizim yaramiza
yel üfürdü su götürdü gençligimizi
elimiz boşa geldi meydanlarda kaldik
meydanlar serseri biz serseri
sagimiz sefalet solumuz ölüm
işte geldik gidiyoruz
kahrolasin
kahrolasin istanbul şehri