Biliyorum konuşacak birşeyimiz kalmadı paylaşacak hiç bir şeyimiz yok.


Yine de yüreğimden gücümün yettiği yere kadar sana sesleniyorum


seninle konuşuyorum... Bugün sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım


sevgimi aldım avuçlarımın arasına


kelimelerim buruk gülüşlerim istenmeyen dudaklarımda...






Bir ihtimal gelişine sığındığımı farkettiysem de engel olamadım gurursuz


ama umutlu hasretine... Bugün gönlümü hoş tutmak istiyorum


imkansız olan her rüyaya inanasım geliyor... Bir çocuk gibi


isteklerimi bastıramıyorum... Çalmayan telefonuma elim gidiyor


sana halen bende olduğunu ısrarla yazmaya çalışıyorum... Bende olan seni


hiç kırmadım sendeki benin


nasıl olduğunu gülüp gülmediğini anlamsız bir sıkıntıyla merak ediyorum...







İçimdeki güzelliğine inanıp inanmamanı artık umursamıyorum!


Üşüyorum bu üşüme yalnızlığımdan geliyor ve sarıyor her tarafımı...


Tutunabileceğim hiçbir güzellik yok hatırlamaktan usanmayacağım


anılarım dışında... Isınabilmek için onlara sarılıyorum...


Anlamsız ve cevapsız sorular hıhzırca sırıtıyor ben görmemeye



çalışıyorum... Düşler uzak gibi görünüyordu ama yakındı...​

Belki de görmeyi istemek gerekiyordu... Gözlerini aç desem kapatacaksın


ama kapatma gözlerini! Kendime bir demet papatya aldım ama bakmadım


falıma... Gözlerimi gelişlere verdim gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiş


itiraf etti sonunda... Düşüncelerim gururlu hayallerim ve sevdam değil...


Gelseydin


kavgaların ortasında bir güneş gibi doğup ısıtacaktım yüreğini


sevinçten ağlayacaktım bu defa


dokunacaktım gelemezdin belki de gelmeye de


hiç niyetin yoktu aslında... Kendimi kandırdığımı anladığımda ağlıyordum...​