Uçurumun kenarındayım.
En yüksek sesimle yeter diye bağırmam neyi değiştirir bilmiyorum ama yeter demekten başka bi cümle çıkmıyor ağzımdan.
Yeteeeeeeeer!
Yeter demekte yetmiyor içimde ki acıyı dindirmeye.
Kiminle konuşsam, kime anlatsam kendimi boşver be diyor.
kimileri de hayat işte diyerek teselli etmeye çalışıyor.
Hayat mı?
Hayatın ne suçu var ki bunda?
Hayat mı dedei bana onu sev, onca kişini içinde gitte ona aşık ol die?
Ben istedim onu sevmeyi, ben seçtim onu.
Ben sevdim, ben , beeenn !
Kendim sürükledim, kendi kendimi uçurumun kenarına.
Bunda sadece benim ve onun suçu var.
Hayata yüklemek yanlışlarımızı çok saçma ve anlamsız.
Kendim ettim kendim buldum . . .
Olay bu kadar düz mantık işte.
Seversin sevilmezsin, sevmezsin sevilirsin.

Kendine ,düşlerine iyi bak.​​