Araştırmacılar, karbondioksitin daha atmosfere karışmadan önce yakalanabilmesini sağlayacak yeni bir malzeme üretmeyi başardı. Yeni yöntemde gümüş kullanıldı.
Karbon salınımı oldukça ciddi bir çevre sorunudur. Uluslararası sözleşmeler ile bu gazın atmosfere salınımının azaltılması amaçlanıyor. Atmosfere ne kadar çok karbondioksit yayılırsa küresel ısınma da o kadar hızlanıyor.
Araştırmacılar, karbon salınımını durdurabilmek için yeni bir membran geliştirdi. Bu malzeme sayesinde karbondioksit, daha atmosfere çıkmadan hemen önce yakalanıyor ve diğer gazlardan da ayrılmış oluyor.
Karbondioksiti yayılmadan yakalamak
Ekip tarafından yayınlanan açıklamaya göre kullandıkları teknik daha önce hiç denenmemiş bir teknik. Bu teknikte gaz ayırma membranı, az miktarda değerli metalle besleniyor. Bu da karbondioksitin küçük gümüş kristalleri ya da dendritleri üzerinde toplanabilmesini sağlıyor.
Bu dendritler de yapının efektifliğini dramatik şekilde arttırıyor. Bu da büyük miktarda karbondioksit ve oksijenin, daha önceki yöntemlerden daha az değerli metal kullanılarak yakalanabilmesinin yolunu açıyor.
Newcastle Üniversitesi’nden karbon yakalama mühendisi Greg Mutch, bütün membranı gümüşten yapmadıklarını açıkladı. Onun yerine düşük miktarda gümüşü eklediklerini ve membran içinde büyümesini sağladıklarını, istedikleri fonksiyonları da kazandırdıklarını ifade etti.
Bu çalışma da karbon yakalama ve depolama alanına giriyor. Bu alandaki ilerlemeler aslında onlarca yıl öncesine dayanıyor. O günden bu yana farklı malzemeler ile farklı membranlar üretimi gerçekleştiriliyor.
Maliyetler göz korkutuyordu
Karbon yakalama ve depolama tekniklerinin yaygınlaşmasının önündeki en temel engel olarak maliyet yer alıyor. Laboratuvarlarda gerçekleştirilen çalışmaların gerçeğe dönüşmesinin önündeki en büyük engel bu olarak göze çarpıyor. Zira pek çok parlak fikir bu noktada takılıyor.
Karbonun yakalanması için birbirinden farklı pek çok yöntem olsa da hepsi o veya bu şekilde membran adı verilen seçici geçirgen yapıya odaklanıyor. Bu araştırmacılar da alüminyum oksit topaklarına eser miktarda gümüş kattılar. Tabii ki bu malzemeler de ucuz değil ancak yeni yöntem ile birlikte daha düşük miktarlarda malzeme kullanmak mümkün oluyor.
Yapılan çalışmaların sonucunda araştırmacılar, gümüş dendritlerinden bir ağ oluşturup bu ağ ile karbondiokstii yakalamayı başardı. Böylece oldukça efektif bir şekilde kullanılabilen, makul maliyetli bir yapı inşa edilmiş oldu. Ekibe göre bu yöntem ayrıca gerekli ekipmanların ve ekipmanların çalışması için gereken işletme maliyetlerinin de ciddi şekilde düşmesini sağlayacak.
Karbon salınımı oldukça ciddi bir çevre sorunudur. Uluslararası sözleşmeler ile bu gazın atmosfere salınımının azaltılması amaçlanıyor. Atmosfere ne kadar çok karbondioksit yayılırsa küresel ısınma da o kadar hızlanıyor.
Araştırmacılar, karbon salınımını durdurabilmek için yeni bir membran geliştirdi. Bu malzeme sayesinde karbondioksit, daha atmosfere çıkmadan hemen önce yakalanıyor ve diğer gazlardan da ayrılmış oluyor.
Karbondioksiti yayılmadan yakalamak
Ekip tarafından yayınlanan açıklamaya göre kullandıkları teknik daha önce hiç denenmemiş bir teknik. Bu teknikte gaz ayırma membranı, az miktarda değerli metalle besleniyor. Bu da karbondioksitin küçük gümüş kristalleri ya da dendritleri üzerinde toplanabilmesini sağlıyor.
Bu dendritler de yapının efektifliğini dramatik şekilde arttırıyor. Bu da büyük miktarda karbondioksit ve oksijenin, daha önceki yöntemlerden daha az değerli metal kullanılarak yakalanabilmesinin yolunu açıyor.
Newcastle Üniversitesi’nden karbon yakalama mühendisi Greg Mutch, bütün membranı gümüşten yapmadıklarını açıkladı. Onun yerine düşük miktarda gümüşü eklediklerini ve membran içinde büyümesini sağladıklarını, istedikleri fonksiyonları da kazandırdıklarını ifade etti.
Bu çalışma da karbon yakalama ve depolama alanına giriyor. Bu alandaki ilerlemeler aslında onlarca yıl öncesine dayanıyor. O günden bu yana farklı malzemeler ile farklı membranlar üretimi gerçekleştiriliyor.
Maliyetler göz korkutuyordu
Karbon yakalama ve depolama tekniklerinin yaygınlaşmasının önündeki en temel engel olarak maliyet yer alıyor. Laboratuvarlarda gerçekleştirilen çalışmaların gerçeğe dönüşmesinin önündeki en büyük engel bu olarak göze çarpıyor. Zira pek çok parlak fikir bu noktada takılıyor.
Karbonun yakalanması için birbirinden farklı pek çok yöntem olsa da hepsi o veya bu şekilde membran adı verilen seçici geçirgen yapıya odaklanıyor. Bu araştırmacılar da alüminyum oksit topaklarına eser miktarda gümüş kattılar. Tabii ki bu malzemeler de ucuz değil ancak yeni yöntem ile birlikte daha düşük miktarlarda malzeme kullanmak mümkün oluyor.
Yapılan çalışmaların sonucunda araştırmacılar, gümüş dendritlerinden bir ağ oluşturup bu ağ ile karbondiokstii yakalamayı başardı. Böylece oldukça efektif bir şekilde kullanılabilen, makul maliyetli bir yapı inşa edilmiş oldu. Ekibe göre bu yöntem ayrıca gerekli ekipmanların ve ekipmanların çalışması için gereken işletme maliyetlerinin de ciddi şekilde düşmesini sağlayacak.